5 juni 2022

“Later zal de pleitbezorger, de heilige Geest die de Vader jullie namens mij zal zenden, jullie alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat ik tegen jullie gezegd heb.” – Johannes 14:26

Vandaag viert de Armeense Apostolische Kerk Pinksteren. Onder Gods leiding worden mensen geboren en getogen, opgeleid, werkzaam gesteld en getrouwd. De mensen houden zich bezig met verschillende activiteiten, ze maken plannen voor hun leven en hebben een eigen vrije wil, omdat God de mens een onafhankelijk bewustzijn heeft geschonken. God heeft de mens de vrijheid gegeven om zelfstandig te leven en hersenen om zelf keuzes te maken zoals het vermijden of ontvluchten van gevaar, het troosten van verdriet, het genezen van ziekte, het verrijken van faillissementen en het wederopbouwen na ineenstorting. Dit heeft er ook voor gezorgd dat de mens opbrengst na droogte, waakzaamheid na slaap, verzadiging na leegte en zonneschijn na hagel kan ervaren  Het leven stroomt, omdat dat het resultaat is van de kracht van Gods woord.

Alles in het leven is anders als de Gids van onze ziel, hart en verstand de Heilige Geest is. De Heilige Geest heiligt menselijke daden en reinigt alles wat in de menselijke geest, hart en ziel geboren wordt. Gevuld met leiding door de Heilige Geest, transformeert de mens alles om zich heen, zoals werk en familierelaties, omdat Hij ons kalmeert, ons reinigt van zondige raad, de liefde in onze zielen en harten doet toenemen, de ogen van onze zielen opent, onze geest verlicht, vele genaden van deugden schenkt en ons onherkenbaar verandert. Door de Heilige Geest verwerven we nieuwe en verlichte eigenschappen van de ziel die onmogelijk lijken. We overwinnen onze zonden en de wrede verschijnselen van de ziel, druppelen liefde in elke daad, worden ontstoken door het vuur van de liefde en worden gesterkt in geloof en door hoop. Hij transformeert en reconstrueert ons. Wanneer een persoon het meest hulp nodig heeft, steun van andere mensen verwacht en steun zoekt, kan alleen de Heilige Geest een onvervangbare steun voor hem zijn.

De Heilige Geest is onze kracht, ons geduld, het zaad van de liefde en van onze ziel. Nadat we een zonde hebben begaan, proberen we onszelf te herstellen en omhoog te komen van de val met behulp van de Heilige Geest. Er zijn veel beproevingen op de wereld: overlijden van familieleden, ziekten, conflicten tussen familieleden en vrienden, verraad, echtscheiding, bedrog en natuurrampen, die vaak heel moeilijk te overwinnen zijn zonder de kracht van de Heilige Geest. Soms brengt menselijk verlies weer verlies met zich mee. Dan moet de mens echt gesterkt, bewandeld en geleid worden door de Heilige Geest, want Hij is onze wijsheid.

Hij is overigens ook onze vereniging. De Heilige Geest verwijdert egoïsme van alle mensen en alle slechte eigenschappen die daaruit voortkomen, keert het menselijk hart naar het goede en brengt zo eenheid en liefde in de mens.

Daarom moeten we in ons leven eerst in staat zijn om verrijkt te worden door de Heilige Geest en om getooid te worden met Zijn genade, want degenen die daarmee leven zullen in die genaden willen verblijven, die zoetheid willen voelen en hun eigen transformatie willen  zien.

Voor Hem wordt de prioriteit “geven in plaats van ontvangen” een opoffering. Men moet verlangen naar materiële rijkdom, maar werken voor onvoorwaardelijke liefde.

Men moet geen wraak willen, maar vergeving en vrede.

Niet de boosheid, maar de vriendelijkheid moet overhand nemen.

Geen grofheid, maar genade.

Geen de getoonde vriendelijkheid, maar de zorg.

Niet de achtste doodzonde, maar bescheidenheid.

Iemand die vervuld is met de Heilige Geest, is duizend keer rijker en mooier, maar zonder Hem is hij armer.

 Evangelie: Johannes 14:25-31

25 Dit alles zeg Ik tegen jullie nu Ik nog bij jullie ben.26 Later zal de Pleitbezorger, de Heilige Geest, die de Vader jullie in Mijn naam zal zenden, jullie alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat Ik tegen jullie gezegd heb.

27 Ik laat jullie vrede na; Mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.28 Jullie hebben toch gehoord dat Ik zei dat Ik wegga en bij jullie terug zal komen? Als je Mij liefhad, zou je blij zijn dat Ik naar mijn Vader ga, want de Vader is meer dan Ik. 29 Ik vertel jullie dit nu, voordat het gebeurt, zodat jullie het geloven wanneer het zover is. 30 Ik kan niet lang meer met jullie spreken, want de heerser van deze wereld is al onderweg. Hij heeft geen macht over Mij, 31 maar zo zal de wereld weten dat Ik de Vader liefheb en doe wat de Vader Mij heeft opgedragen. Kom, laten we hier weggaan.’

 

 

12 juni 2022

Volgens de kalender van de Armeens-Apostolische Kerk is het vandaag de herdenkingsdag van de profeet Elia. In tegenstelling tot de andere heiligen die door de Armeense kerk worden gevierd, is Elia de enige heilige die we herdenken op zondag, want de andere heiligen worden op de eenvoudige dagen van de week herdacht. Dit feit bewijst toch zeker Elia uniek is. Deze gezegende heilige van God stamt af van de familie van Aäron, leefde ongeveer drieduizend jaar voor ons en dus negen eeuwen voor de geboorte van Christus. Elia was begaafd met machtige eigenschappen door de Heer en heeft het geloof in de levende God met groot ijver verdedigd. Hij is zo’n groot figuur uit het Oude Testament dat hij tot op de dag van vandaag een groot voorbeeld en inspiratie is voor ons allemaal.

De profeet Elia leefde in een tijd waarin de grote meerderheid van het Joodse volk het patriottische geloof had afgezworen en zich tot afgoderij had gewend. Atheïsme, zonde en het najagen van afgodische priesters leidden tot de vernietiging van een natie die ooit door God was gekozen.

Helaas geldt dit ook voor ons, christenen, als Gods uitverkoren volk. Omdat ook wij, soms zwak in ons geloof zijn en worden meegesleept door de afgoden van vandaag, door verschillende hartstochten, passies en zondige levensstijlen en zijn wij daarom onwaardig om het reddende licht van God in ons hart te dragen. De profeet wilde zijn broeders ontnuchteren en bekeren tot God. Ook vandaag roept hij ons op om met dezelfde waakzaamheid te ontwaken uit de dodelijke slaap van de zonde zodat wij door zijn voorbeeld vervuld te kunnen worden met een vurige liefde voor God.

De levende liefde voor God, de onwankelbare toewijding en vertrouwen sterkten de rechtvaardige profeet om alleen te staan ​​tegen de koning, de Baälpriesters en een heel volk om onbevreesd hun waanideeën en valsheid bloot te leggen. ‘‘Hoe lang blijft u nog op twee gedachten hinken?’’ (1 Koningen 18:21).

De profeet berispte het volk, omdat het volk zich van de ware God hadden afgekeerd. Wij moeten onszelf ook deze vraag stellen, want geloof is niet alleen mooie woorden en rituelen, maar het krijgt pas leven door de daden en het wordt bewezen door het leven dat geleefd wordt. Gods zegen komt neer op onze kleine, met geloof vervulde nederige daden, die steeds verder uitbreiden.

‘Kom naar buiten,’ zei de Heer [tegen Elia] ‘en treed hier op de berg voor mij aan.’ En daar kwam de Heer voorbij. Er ging een grote, krachtige windvlaag voor de Heer uit, die de bergen spleet en de rotsen aan stukken sloeg, maar de Heer bevond Zich niet in die windvlaag. Na de windvlaag kwam er een aardbeving, maar de Heer bevond Zich niet in die aardbeving. Na de aardbeving was er vuur, maar de Heer bevond Zich niet in dat vuur. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries.’’ (1 Koningen 19:11-12).

De Schepper van het hele universum, de Schepper van de bergen, de winden en alle dingen, verscheen in het gefluister van een zachte bries en toonde alle tederheid en de grootheid van nederigheid. Het was deze nederigheid die Elia overkwam in het Oude Testament; het was deze nederigheid die leidde tot de dood van het kruis in het Nieuwe Testament. Laten we eerst nederig zijn en dan, op voorspraak van de heilige profeet Elia worden aangestoken met ijver, moed en het grootste gevoel van gerechtigheid in het geloof. Moge ons ware geloof en onze christelijke liefde een reddingslijn zijn in de oceaan van hedendaagse afgoderij, net zoals de profeet Elia standvastig bleef in zijn geloof en alleen vocht tegen de universele zonde. Laten we dus standvastig blijven op onze weg en onze zielen niet vernietigen in de vervuiling van de wereld. Laten we ons hart zuiveren van allerlei soorten vuil, zodat het leven gevende, reinigende vuur van God in onze zielen brandt en de voorspraak van de rechtvaardige profeet Elia voor de Vader, de Zoon en de Heilige Geest waardig is. Amen.

Evangelie: Lucas 4:25-30

25 Maar Ik zeg het jullie zoals het is: in de tijd van Elia, toen de hemel drie jaar en zes maanden lang gesloten bleef en er in het land een grote hongersnood uitbrak, waren er veel weduwen in Israël. 26 Toch werd Elia niet naar een van hen gezonden, maar naar een weduwe in Sarepta bij Sidon. 27En in de tijd van de profeet Elia waren er veel mensen in Israël met een huidziekte die hen onrein maakte. Toch werd niemand van hen gereinigd, maar wel de Syriër Naäman.’ 28 Toen de aanwezigen in de synagoge dit hoorden, ontstaken ze in grote woede. 29 Ze sprongen op en dreven Hem de stad uit, naar de rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om Hem in de afgrond te storten. 30 Maar Hij liep midden tussen hen door en vertrok.

 

 

19 juni 2022

‘‘Leef, en betreed de weg van het inzicht’’ (Spreuken 9:6)

Vandaag vieren wij de feestdag van Catholicos van de Heilige Etchmiadzin. Gisteren vierde de Armeense Apostolische Heilige Kerk het vertrek van de Heilige Gregorius de Verlichter uit Khor Virap, wat “diep gat” betekent. Deze week, die bekend staat als de Ararat-week, waren de feestdagen van de Heilige Hripsime en Gayanyants. De kerken van de Heilige Etchmiadzin werden gebouwd op initiatief van de Heilige Gregorius de Verlichter. Met een slag van de hamer werd door de Heer de Heilige Patriarch aangegeven als de plaats voor de Catholicos Heilige Etchmiadzin.

Wij zijn blij dat we de Heilige Etchmiadzin, die het spiritueel centrum van het Armeense volk is, in ons kleine vaderland hebben. Zij is het baken van de redding voor ons allemaal, de zorgzame ouder van ons volk en de moeder van ons allemaal. Het is een eeuwige school die het Armeense volk begeleidt en waar wij eindeloos veel van kunnen leren. Het is de berg waar Christus tot de mensen van zijn tijd predikte en de weg wees naar het Koninkrijk der Hemelen. Het is onze berg Tabor, waar Jezus Christus Zijn Goddelijke Essentie toonde. Het is de Ark van Noach voor de Armeniërs, en het betreden ervan zorgt ervoor dat de mensen gered worden van de vernietiging. Met het luiden van haar klokken roept het ons op tot redding.

De aanwezigheid van de Heilige Etchmiadzin in ons leven is belangrijk. Wij zijn allemaal door haar toedoen verenigd. Deze eenheid heeft altijd al een positieve invloed gehad op ons. De Heilige Moeder Etchmiadzin is geen unie van prachtige architecturale structuren, geen religieuze organisatie, historische plaats of toeristisch centrum, maar de spirituele leider van ons allemaal, die alle Armeniërs verenigt. Zij is de geboorteplaats van ons geloof, de schepper van onze ziel en het ouderlijk huis. Zij was de bode van de christelijke liefde en geboden aan ons, onze onwankelbare metgezel tijdens onze reizen door de eeuwen heen. Zij was het lichtbaken dat opkwam vanuit de relieken van de Heilige Maagden Gayanyants en Hripsime en het visioen van de Heilige Verlichter Gregorius.

De Heilige Etchmiadzin is in haar aanwezigheid een lerares van de godsvrucht, een christelijke opoffering, de toewijding en de trouw aan het geloof. Wanneer wij verzwakken, krijgen wij daaruit kracht en macht, wij staan ​​op om de weg te vervolgen, want zij is de onwankelbare steunpilaar van ons volk.

Wanneer een kind verdriet of emoties heeft, om nog maar te zwijgen over lijden en kwelling, laat het de ouders niet onverschillig, maar veroorzaakt het dubbele pijn. Waar het kind ook pijn heeft of gewond is, het hart van de moeder doet altijd pijn. Laten wij ons herinneren wat de oude Simeon tegen de Heilige Maagd Maria zei over de onvermijdelijke kruisiging van Jezus: “En zelf zult u als door een zwaard doorstoken worden” (Lucas 2:31).

Heilige Etchmiadzin als moeder, leeft met de gevoelens van haar volk, lijdt dubbel voor hen, terwijl wij met kinderogen naar onze moederkerk opkijken, krachtige woorden horen en inspiratie en moed krijgen om onze koers voort te zetten. Wij houden het in het zicht van onze geest en ziel, verheugen ons in haar uitstraling en leven in haar gebeden. Zij bidt onophoudelijk voor ons allemaal, net zoals een ouder bidt voor het welzijn van zijn kinderen. Daarom zijn wij, als haar kinderen, verplicht om voor haar te bidden, haar te beschermen en haar onvervangbare rol en de betekenis in het leven van het Armeense volk te begrijpen.

Evangelie: Johannes: 10 22-30

Geloof en ongeloof

22 In Jeruzalem werd het feest van de Tempelwijding gevierd; het was winter. 23 Jezus liep in de tempel, door de zuilengang van Salomo. 24 Daar kwamen de Joden om Hem heen staan, en vroegen ze Hem: ‘Hoe lang houdt U ons nog in het onzekere? Als U de Messias bent, zeg het ons dan ronduit.’ 25 Jezus antwoordde: ‘Dat heb Ik u al gezegd, maar u gelooft het niet. Wat Ik in naam van mijn Vader doe getuigt over Mij, 26 maar u wilt Mij niet geloven, omdat u niet bij Mijn schapen hoort. 27 Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken hen en zij volgen Mij. 28 Ik geef hen een eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit Mijn hand roven. 29 Wat Mijn Vader Mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van Mijn Vader roven, 30want de Vader en Ik zijn één.’

 

 

26 juni 2022

‘‘Als u begrepen had wat bedoeld wordt met: “Barmhartigheid wil Ik, geef offers,” dan zou u geen onschuldigen hebben veroordeeld.’’ – Mattheüs 12:7

De apostelen die Christus volgden waren moe en hadden honger, dus plukten ze op de sabbat aren en aten dit. De Farizeeën, die hen op de voet volgden gebruikten het schenden van de sabbat, wat als een zware overtreding werd gezien, om hen te veroordelen. En zie dat de menslievende Christus hen eraan herinnert dat David van de toonbroden uit het heiligdom at. Niemand zou eraan denken om David hierin te beschuldigen en Christus zei: ‘Als u begrepen had wat bedoeld wordt met: “Barmhartigheid wil Ik, geen offers,” dan zou u geen onschuldigen hebben veroordeeld.’ Hiermee rechtvaardigt Hij Zijn apostelen en beschuldigt de beschuldigers.

Het evangelie deel openbaart de subtiele, maar zeer belangrijke grens die bestaat tussen het uitwendige en inwendige. De grens tussen het zichtbare ritueel en de innerlijke inhoud, tussen het letterlijke en ons geweten. Dat maakt het onderscheid tussen de werkelijke volger van Christus en de hedendaagse Farizeeër. Christus verwacht barmhartigheid van ons, zoals de hemelse Vader barmhartig is. (Lucas 6:36). De bron van barmhartigheid is liefde, waaruit barmhartigheid wordt gevoed en voortgezet. Dit is wat Christus bedoelde toen Hij het woord van de profeet (1 Samuël 15:22) richtte tot de Farizeeën. Zij waren geleerden, hielden zich aan de wet, vastten, betaalden hun tienden maar werden door Christus ‘slangen en adderengebroed’ (Mattheüs 23:33) genoemd, want de afwezigheid van liefde in hen was gevuld met vergif in hun harten en gedachten. Hierom waren zij grenzeloos verwijderd van de ware God, Die liefde is.

Toen een wetgeleerde aan Christus vroeg wat het grootste gebod in de wet is, zei Hij: “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naasten lief zoals uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.” (Mattheüs 22:36-40). Heb gewoonweg lief. Het lijkt alsof het onmogelijk is om een makkelijkere en aangenamere gebod te vinden dat deze. Als we dit echter in ons leven proberen toe te passen zien we dat het helemaal niet zo makkelijk is als het lijkt om iemand die op ons lijkt lief te hebben, vooral wanneer diegene dat niet terug doet.

Het is moeilijk om iemand lief te hebben wanneer je de fouten en tekortkomingen van diegene ziet. Het is moeilijk om lief te hebben wanneer ze je kwetsen, op je neerkijken, slecht over je praten en je beschadigen. Het is makkelijker om kwaad met kwaad te beantwoorden en vijandig te zijn. Het is nog makkelijker om toe te geven aan het sterkste wapen van het kwaad, de onverschilligheid. Om je blind en doof voor te doen en neutraal te blijven: zowel niemand haten als niemand liefhebben. Er kan geen vrome barmhartigheid zijn waar geen liefde en sympathie is. Kun je zeggen dat je liefhebt terwijl je onverschillig bent naar degene die honger heeft, ziek is of zich in een andere moeilijke situatie bevindt? Kun je zeggen dat je liefhebt als je ziet dat degene die je hulp nodig heeft of in gevaar is en je niet tot hulp schiet? Of wanneer je ziet dat ze tegen iemand liegen en misleiden en je je niet haast om dat te openbaren en de waarheid te tonen? Kun je zeggen dat je liefhebt als je dat niet met daden kunt bewijzen? Liefhebben is immers een werkwoord, dus het veronderstelt werk en daden.

Wij mogen geen verharde harten hebben en onverschillig zijn, want dan zouden we Farizeeën genoemd moeten worden en geen christenen. Wij mogen niet neerkijken op iemand in moeilijkheden en veroordelen, want ieder moet zijn eigen kruis dragen (Lukas 9:23) en we kunnen niet weten of wij die last zouden kunnen dragen als wij ons in die positie zouden bevinden. Laten we van onze Heer en Verlosser Jezus Christus leren om lief te hebben en barmhartig te zijn, zoals ook Hij niet onverschillig was naar de mensheid en iedere vorm van pijn. Hij wees degenen die Hem met geloof tegemoet kwamen niet af en anderen ook niet. Hij genas hen, voedde hen, troostte hen, gaf advies, gaf verrijzenis aan de doden en als vervulling van dit allemaal offerde Hij Zijn leven op voor de verlossing van ons allemaal.Ook de apostelen werden moe, bleven hongerig, werden niet begrepen en werden vervolgd maar ze wezen de weg die de Heer als Schepper voor hen en iedere gelovige had aangewezen niet af.

Evangelie: Matteüs 12:1-8

Jezus en de sabbat

121 In die tijd liep Jezus op de sabbat eens door de korenvelden. Zijn leerlingen hadden honger en begonnen aren te plukken en ervan te eten. 2 Toen de Farizeeën dat zagen, zeiden ze tegen Hem: ‘Kijk, uw leerlingen doen iets dat op sabbat niet mag.’ 3 Hij antwoordde: ‘Hebt u niet gelezen wat David deed toen hij en zijn metgezellen honger hadden, 4 hoe hij het huis van God binnenging en er met hen van de toonbroden at, terwijl noch hij noch zijn mannen daarvan mochten eten, alleen de priesters? 5 En hebt u niet in de wet gelezen dat de priesters die op sabbat in de tempel dienst doen en zo de sabbat ontwijden, onschuldig zijn? 6 Ik zeg u: hier gaat het om iets groters dan de tempel! 7 Als u begrepen had wat bedoeld wordt met: “Barmhartigheid wil Ik, geen offers,” dan zou u geen onschuldigen hebben veroordeeld. 8 Want de Mensenzoon is Heer over de sabbat.’