1 mei 2022

“En ik zeg je: jij bent Petrus, de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen.” – Matteüs 16:18

“Wees niet verbaasd dat ik zei dat jullie allemaal opnieuw geboren moeten worden.” – Johannes 3:7

“en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijke tempel.” – 1 Petrus 2:5

Dit is een van de mooiste en meest mysterieuze zondagen in onze kerk. Vandaag zijn we allemaal uitgenodigd om de oprichting en voorspoed te vieren van het beginsel dat al twintig eeuwen aan het uitbreiden is, staande op de rots die God heeft opgericht. Deze zondag heeft twee namen, namelijk de zondag van de Wereldkapel en de Groene zondag. Het wordt Wereldkapel genoemd, omdat het de eerste gebedsruimte is van de apostelen en de eerste Christenen. Dit is de Bovenzaal waar Jezus Christus tijdens het Laatste Avondmaal het sacrament van de Heilige Communie heeft ingesteld. De Wereldkapelzondag wordt groen genoemd, symbolisch voor de ontwaking van de natuur. In gelijkenis met de ontwaking en bloei van de waarlijke kerk van Christus. Daarnaast wordt het de groene zondag genoemd ter ere van de opstanding en het ontwaken van het leven en de natuur. Het evangelie van de opstanding inspireert de volgelingen van Christus, verlicht hun pad, geeft warmte en maakt het leven groen. Het geeft leven en zuurstof aan het universum voor alles en iedereen, omdat de dood machteloos wordt met de opstanding van Christus.

Door de kruisiging en opstanding van de eniggeboren Zoon van God is er een verzoening tussen hemel en aarde. Door de incarnatie, kruisiging en opstanding van Christus realiseren we dat, ondanks alles, de mens niet wordt genegeerd door zijn Schepper. Dat Gods liefde voor de mens geen grenzen kent en dat onze Heer, door Zijn reddende Bloed, niet alleen redding aan ons verdeelt, maar ook eeuwig leven belooft.

De dood van Jezus was niet ver weg toen Hij Zichzelf aan Zijn volk wilde openbaren. Er was een onzekere situatie ontstaan. Elke onwetendheid of verdraaiing door de discipelen en de toekomst die Jezus zich voorstelde, zou in gevaar zijn. Hij moest meteen de spijker op de kop slaan. Dus Jezus vroeg Zijn discipelen wat mensen over Hem zeiden.

De mensen beschouwden Jezus als een van de profeten en de discipelen beantwoordden de vraag van de Heer door de lippen van een van hun meest kritische en ijverige discipel, Petrus, die plechtig zei: “U bent de Christus, de Zoon van de levende God.” Het was niet vlees en bloed dat Petrus deze openbaring gaf, maar onze hemelse Vader.

De naam van Petrus was “rots” en Jezus moest Zijn Kerk op die rots bouwen. De poorten van de hel hadden het niet mogen afbreken. Wat is de rots waarop de Kerk van Christus sterk en onwankelbaar zal blijven? Is het niet het geloof dat Jezus Christus de Zoon van de levende God is? Die uitbarsting van de ziel van de Galilese visser kwam tenslotte uit de bron van Christus – Zijn evangelie.

Daarom zijn het de christenen die de kracht en de schat van het evangelie in hun hart hebben, evenzeer leden en fundamenten van de christelijke kerk. Deze geestelijke tempel, gebouwd door gelovigen, gebouwd op de Rots van Christus, is de kerk voor wiens macht de poorten van de hel niet kunnen openen en de geredde zielen zullen het koninkrijk van God binnengaan. De hel is verslagen en de wereldkapel blijft voor altijd standvastig, verovert de wereld, breidt zich uit, wordt sterker. Het gebouw van de Goddelijke Architect werd gebouwd na de opstanding van Christus, in de groene velden die door Hem waren geplant. De basis van de beschaving is het christendom. De kerk is de enige opvoeder van de meest eerlijke elementen van de moderne mensheid. Deze zondag vieren we de stichting van die Kerk, het nieuwe leven.

Evangelie: Mattheüs 16:13-19

Wie is Jezus?

¹³Toen Jezus in het gebied van Caesarea Filippi kwam, vroeg Hij zijn leerlingen: ‘Wie zeggen de mensen dat de Mensenzoon is?’ ¹⁴Ze antwoordden: ‘Sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen Jeremia of een van de andere profeten.’ ¹⁵Toen vroeg Hij hun: ‘En jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?’ ¹⁶‘U bent de Messias, de Zoon van de levende God,’ antwoordde Simon Petrus. ¹⁷Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Gelukkig ben je, Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel. ¹⁸En Ik zeg je: jij bent Petrus, en op die rots zal Ik mijn kerk bouwen; de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen. ¹⁹Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven; alles wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn, en alles wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn.’

 

 

8 mei 2022

“Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid” – Johannes 10:10

Vandaag is het Rode Zondag (Jubilate), de periode na de opstanding. Vandaag herdenkt de Armeense Apostolische Heilige Kerk alle heilige martelaren, wiens bloed de fundamenten van de kerk besprenkelde. Deze onwankelbare toegewijden van het geloof werden standvastig geleid door hun liefde voor onze Heer en Verlosser Jezus Christus. Ze hebben ons het ware geloof en de liefde voor God nagelaten. De heidenen begrepen de toewijding van de christenen aan hun God en geloof niet, om waardig te zijn in het ontvangen van de kroon van de hemelse heerlijkheid. Het kwam hen vreemd voor: de terughoudendheid van de volgelingen van Christus, de schaarste, de hebzucht, het afstand doen van de goederen van het aardse leven, de bereidheid om gemarteld te worden. Christenen kwamen niet in de verleiding door de beloofde aardse rijkdommen en gaven, zelfs niet door vrijheid en leven. Ze gaven de voorkeur aan het leven met Christus; zij waren niet bang voor de dood en onmenselijke straffen. Eén van die heiligen zijn de maagden van Hripsime, geleid door St. Gayane en St. Gregorius de Verlichter. St. Hripsime en haar vriendinnen hadden afstand gedaan van wereldse genoegens en hadden zich toegewijd aan de dienst van de hemelse Heer.

De genoemde heiligen werden gemarteld, maar werden de pijlers van de Armeense Apostolische Kerk, de voorbidders van het Armeense volk van alle tijden. Ze werden de aanleiding voor de bekering, doop en redding van koning Trdat, zijn familie en hofhouding, het hele Armeense volk.

Koning Trdat probeert St. Gregorius de Verlichter te dwingen afgoden te aanbidden, zijn geloof in de Ware God op te geven, maar tevergeefs. De heilige was standvastig in zijn geloof en overtuigingen. Dertien jaar lang leven in Khor Virap met slangen en schorpioenen maakte hem niet tot een ongelovige, hij klaagde nooit over de beproevingen en kwellingen die hem overkwamen. Integendeel, hij bracht die lange jaren door middels gebeden, kwam eruit met Gods zegen en toonde de weg naar de redding van een heel volk.

Er zijn veel voorbeelden van heilige martelaren in de geschiedenis van de mensheid, maar in het bijzonder in de Armeense geschiedenis. De Armeense genocide van 1915 is de meest catastrofale pagina in de geschiedenis van ons volk, maar het is de pagina die de loyaliteit van ons volk aan God en het christelijk geloof bewijst. De Armeniërs verloren een deel van hun thuisland dat ze geërfd hadden van hun voorouders. Maar het volk waarvan ze het bestaan wilden elimineren, ging niet ten onder, gaf haar geloof niet op en bleef een Armeense christen.

De Rode Zondag is niet de nederlaag en veroordeling van christenen of dood en overwinning van de vijanden van het christendom. Rode Zondag is het verhaal van de Militaire Kerk die de Overwinnende Kerk wordt. Rode Zondag gaat over het tijdelijke lijden van Gods uitverkorenen en de glorierijke kroon. Het laat zien dat met het bloed en het offer van de heilige martelaren van Christus, de kosmische kerk verrijst, de Armeense Apostolische Heilige Kerk verrijst, het Armeense volk opstaat om het werk van God en de glorie van God te vertellen, omdat God zijn volk nooit verlaat. Niet alleen verlaat Hij hen niet, maar de mens wordt gekroond met een glorieuze kroon.

We geloven dus dat het bloed van de martelaren van de laatste Artsakh-oorlog vermengd was met het bloed van heiligen van alle eeuwen en tijden. Ze behoren tot die heilige martelaren die stierven ter wille van het vaderland, in de huizen van hun landgenoten, die al door de Heer waren voorbereid. Door perfecte voorbeelden van onwankelbare christelijke liefde, toewijding en opoffering, bewezen ze dat hun geloof geen mooie woorden zijn, geen nutteloze erfenis die hun voorouders hebben achtergelaten, maar een daad, een eerlijk gedrag, een oprechte daad.

Zoals de apostel Paulus zegt: “We worden van alle kanten belaagd, maar raken niet in de nauw. We worden aan het twijfelen gebracht, maar raken niet vertwijfeld. We worden vervolgd, maar worden niet in de steek gelaten. We worden geveld, maar gaan niet te gronde” (2 Korientiers 4:8,9), omdat we geloven in de opstanding, de opstanding van Christus, de opstanding van ons volk en de Groene Zondag. Rode zondag gaat altijd samen met Groene zondag. Is er een opoffering dan is er ook een verrijzenis. Christus wordt geliturgiseerd en vervolgens opgewekt. Het vergoten bloed blijft niet onvruchtbaar. Wij geloven in de voorzienigheid van God, wij geloven in de opstanding, wij geloven dat degenen die lachen om Golgotha ​​versteld staan van het lege graf van Christus en machteloos zijn voor de voorzienigheid van de Heer. We zijn niet bang omdat we in de woorden van Christus geloven. “Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid.” (Johannes 10:10)

Evangelie: Johannes 5:19-30

¹⁹Jezus reageerde hierop met de volgende woorden: ‘Werkelijk, Ik verzeker u, de Zoon kan niets uit zichzelf doen, Hij kan alleen doen wat Hij de Vader ziet doen; en wat de Vader doet, dat doet de Zoon op dezelfde manier. ²⁰De Vader heeft de Zoon immers lief en laat Hem alles zien wat Hij doet. Hij zal Hem nog grotere dingen laten zien, u zult verbaasd staan! ²¹Want zoals de Vader doden opwekt en levend maakt, zo maakt ook de Zoon levend wie Hij wil. ²²De Vader zelf velt over niemand een oordeel, maar Hij heeft het oordeel geheel aan de Zoon toevertrouwd. ²³Dan zal iedereen de Zoon eer betuigen zoals men de Vader eert. Wie de Zoon niet eert, eert ook de Vader niet, die Hem gezonden heeft.

²⁴Werkelijk, Ik verzeker u, wie luistert naar wat Ik zeg en Hem gelooft die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven; over hem wordt geen oordeel uitgesproken, hij is van de dood overgegaan naar het leven. ²⁵Werkelijk, Ik verzeker u, er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat de doden de stem van Gods Zoon zullen horen en dat wie Hem horen, zullen leven. ²⁶Zoals de Vader leven heeft in zichzelf, zo heeft ook de Zoon leven in zichzelf; dat heeft de Vader Hem gegeven. ²⁷En omdat Hij de Mensenzoon is, heeft de Vader Hem ook gezag gegeven om het oordeel te vellen. ²⁸Wees hierover niet verwonderd, er komt een moment waarop alle doden zijn stem zullen horen ²⁹en uit hun graf zullen komen: wie het goede gedaan heeft staat op om te leven, wie het slechte gedaan heeft staat op om veroordeeld te worden.

³⁰Ik kan niets doen uit mijzelf: Ik oordeel naar wat Ik hoor, en mijn oordeel is rechtvaardig omdat Ik mij niet richt op wat Ik zelf wil, maar op de wil van Hem die Mij gezonden heeft.

 

 

15 mei 2022

“Jezus, denk aan mij, wanneer u in uw koninkrijk komt” – Lucas 23:42

Vandaag viert de Armeense Apostolische Heilige Kerk het feest van de verschijning van het Heilige Kruis. In het jaar 351 rees het kruisteken aan de hemel van Jeruzalem, van Golgotha tot aan de Olijfberg.

Vaak hebben mensen wonderen nodig om in God te geloven. Misschien geloofden velen na de verschijning van het kruis van die dag, dat Jezus Christus geen gewoon mens was, maar de Zoon van God. Deze verschijnselen zijn echter niet alleen bovennatuurlijke wonderen, maar iets dat betekenisvol is voor de mensheid.

De verschijning van het kruis is om de mensen uit hun slaap te wekken, zodat de mensen niet alleen leven voor in de wereld, maar kijken naar de hemel en denken aan het Koninkrijk der Hemelen.

De verschijning van het kruis is een oproep tot waakzaamheid voor alle tijden. Het suggereert dat de macht van God oneindig is. De verschijning van het kruis leert een persoon, die onbewust of bewust gezondigd heeft, om door God gegeven geloof een ware christen te worden.

De verschijning van het kruis herinnert ons eraan dat Christus voor ons is gekruisigd, heeft geleden, is begraven en is opgestaan. Hij deed dat niet zomaar, maar werd gekruisigd om te boeten  voor de zonden van anderen, om mensen met God te verzoenen. En wat is de verzoening en vergeving van zonden, als het geen vrede voor het menselijk geweten is, vrede in de ziel, balans en rust? Omdat wij allemaal zondaren zijn, moeten wij worden gereinigd van onze zondes. Dat kruis is Gods liefde voor de mens.

De verschijning van het kruis is om verandering in zielen te brengen. Het is voor redding, het is om te doen herleven, het brengt de arroganten tot zwijgen en het bevestigt de angstigen in hun geloof.

Kruisen zijn vandaag ook zichtbaar. Wij zien de kerken om ons heen gebouwd. Doordat wij geen tijd hebben, gaan wij niet naar de kerk. En als wij de kerk binnengaan, is alleen om een kaars aan te steken. Proberen wij het sacrament van de kerk te zien en te begrijpen, dat de dagelijkse verschijning van het kruis is? Het kruis vertelt ons Gods boodschap elke dag. De kerk is immers hetzelfde kruis, ook bewonderenswaardig, heeft dezelfde boodschap als het kruis in de hemel, vertelt ons de heerlijkheid van God, verkondigt de werken van God, kondigt de overwinning van het kruis aan, kondigt de opstanding van het kruis en hemelvaart aan. Daarom moet, wat God tegen ons zegt, niet alleen met wonderen in verband worden gebracht, want bij elke stap die wij zetten is het wonderbaarlijke werk van God. En in het algemeen, het wonderbaarlijk leven dat God ons heeft gegeven.

Moge de Heer onze ogen openen, zodat wij elke dag de vreugde van het kruis kunnen zien, de Zoon van God belijden als een centurio en nederig vragen als een dief aan de rechterhand:

“Jezus, denk aan mij, wanneer u in uw koninkrijk komt.” (Lucas 23:42)

Evangelie: Johannes 7:14-23

¹⁴Toen het feest al halverwege was, ging Jezus naar de tempel en Hij gaf er onderricht. ¹⁵De Joden waren verbaasd: ‘Hoe weet Hij dat allemaal, terwijl Hij geen opleiding heeft gehad?’ ¹⁶ Jezus zei: ‘Wat Ik onderwijs heb Ik niet van mijzelf, maar van Hem die Mij gezonden heeft. ¹⁷Wie ernaar streeft te doen wat God wil, zal weten of mijn leer van God komt of dat Ik namens mezelf spreek. ¹⁸Wie namens zichzelf spreekt, is uit op zijn eigen eer, maar wie uit is op de eer van wie hem gezonden heeft is betrouwbaar; hij bedriegt niemand. ¹⁹U hebt van Mozes toch de wet gekregen? Maar niemand houdt zich aan de wet. Waarom wilt u Mij doden?’ ²⁰‘U bent bezeten!’ riepen de mensen. ‘Wie wil U dan doden?’ ²¹Jezus antwoordde: ‘Eén ding heb Ik gedaan, en u staat allemaal versteld. ²²Nu heeft Mozes u de besnijdenis gegeven – niet dat die van Mozes komt, ze komt van de aartsvaders – en u besnijdt ook op sabbat. ²³Als er op sabbat besneden wordt omdat anders de wet van Mozes wordt ondermijnd, waarom bent u dan kwaad wanneer Ik op sabbat iemand volledig genees?

 

 

22 mei 2022

 ‘‘Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.’’ – Lucas 15:7

De Heer geeft dit antwoord aan de Farizeeën en de Schriftgeleerden wanneer zij klagen over waarom Hij zondaars accepteert en met hun eet. Het gehele antwoord wat evangelist Lucas heeft opgeschreven bevat drie verhalen over het verliezen en terugvinden van iets, en deze drie dragen alle drie dezelfde gedachte en zijn gericht aan ieder persoon.

Het verliezen is een onscheidbaar onderdeel van het sterfelijke leven buiten de hemelpoorten. Niemand die op deze aarde komt is vrijgesteld van dit verlies en de pijn wat hieruit voortkomt. De kracht van de pijn heeft te maken met hoeveel waarde hetgeen wat je verliest voor jou heeft. De meest voorkomende verliezen zijn het verlies van onze tijd, gezondheid, geld, eer, geweten, schaamte, hoop, geloof en leven.

Vanaf de schepping van de aarde gaat de strijd tussen God en de vijand, het Goed en het kwaad, het Licht en het duister, erover dat de Vader Zijn kinderen wil beschermen van de haatdragende vijand. De goede Herder wil zijn kudde beschermen tegen de bloeddorstige wolf. En zoals de Heer Jezus Christus zegt, er is geen grotere vreugde in de hemel dan wanneer een verdwaalde terugkeert of een wanneer een verloren ziel wordt teruggevonden. Deze onbeschrijflijke vreugde zien we terug in de drie gelijkenissen. De gelijkenis van de Verloren schaap, de Verloren zoon en de Verloren drachme. En er bestaat geen grotere hoop voor de zwakke en zondige mens dan het bewustzijn dat iemand zoals hij zo belangrijk en waardevol is voor God in de hemel. Laten we vandaag deze gelijkenissen teruglezen maar dan in de plaats van de verloren zoon of de verloren schaap onze namen lezen. Laten we toestaan dat onze verkoelde en angstige zielen voelen dat ze op de schouders van de goede Herder rusten en daarmee veilig en hoopvol zijn. Laten we het nieuwe en reine gewaad proberen dat ons als kinderen van God wordt gegeven en de grote eer voelen die de hemelse Vader ons geeft. Laten we toestaan dat onze geesten, die zich hebben vervreemd van God, in de warme schoot van de Vader blijven en dat we onszelf met een sterke liefde binden aan onze Schepper, zodat niets en iemand ons ooit nog kan scheiden van Hem.

Het leven is iets moeilijks, met vele vallen en beproevingen. Het lijkt op een woestijn waar iedere stap zonder de benodigde kennis, voorbereiding en een plattegrond je het waardevolste kan kosten. Iemand die vervreemd en verwijderd is van zijn Schepper en Verlosser, van zijn liefdevolle Vader, lijkt op iemand die onvoorbereid loopt in die woestijn, die zijn volledige hoop heeft gevestigd in zijn eigen krachten en heeft besloten de woestijn door te kruisen zonder te beseffen in welke gevaarlijke en dodelijke situatie die zich bevindt. Maar onze liefdevolle Vader is hetzelfde gisteren, vandaag en morgen. Hij houdt onvoorwaardelijk van ons, wacht ieder moment op ons en strijdt tot het einde voor de verlossing van elke ziel en geeft alles wat nodig is om dat doel te bereiken. Het zijn wij die wispelturig zijn, blind zijn of doen alsof we de krachtige Rechterhand van God niet zien die constant over ons waakt. Alleen de hemelse Vader weet hoeveel lichten Hij heeft gebrand voor ieder van ons om de terugweg naar huis te kunnen vinden. Hoeveel dienaren Hij heeft gestuurd om ons te zoeken en terug te brengen naar ons ouderlijk huis. En alleen Hij weet hoeveel delen van Zijn vaderlijke hart Hij heeft opgeofferd om onze dode harten leven te geven, zodat we herinneren dat het echte leven en verlossing alleen in het huis van de Vader is, in Zijn aanwezigheid.

Het heilige Boek, de leer van de kerk, de geschriften van de Kerkvaders zijn de oneindige lichten, die zonder te dimmen de weg naar het Koninkrijk van God verlichten, alleen wij moeten er wel gebruik van maken. De eerste stap naar verlossing is het bewustzijn dat we verloren en verdwaald zijn. De volgende stap naar de verlossing is de wil om gered te worden en de beslissing om hier iets aan te doen. Als we terugkeren naar de Vader moeten we alsnog reflecteren op onze leven en deze veranderen naar de waardes van God. We kunnen niet de oude blijven. Eenieder die bewust is van de prijs die betaald is om verlost te worden van zijn gevallen situatie en om hieruit te komen, en diepe vreugde beleeft om de verlossing uit deze gevallen situatie, zal niet makkelijk en licht omgaan met hetgeen wat die bereikt heeft. De liefde, zorgzaamheid en bescherming van de liefdevolle Vader en de goede Herder.

Evangelie: Johannes 9:39-10:10

³⁹Jezus zei: ‘Ik ben in de wereld gekomen om het oordeel te vellen. Dan zullen zij die niet zien, zien en zij die zien, zullen blind worden.’ ⁴⁰Een paar farizeeën die bij Hem stonden en dat hoorden, zeiden: ‘Wij zijn toch zeker niet blind!’ ⁴¹‘Was u maar blind,’ zei Jezus, ‘dan zou u zonder zonde zijn. Maar u beweert dat u kunt zien, en dus blijft uw zonde.

10¹Werkelijk, Ik verzeker u, wie de schaapskooi niet binnengaat door de deur maar ergens anders naar binnen klimt, is een dief of een rover. ²Wie door de deur naar binnen gaat, is de herder van de schapen. ³Voor hem doet de bewaker open. De schapen luisteren naar zijn stem, hij roept zijn eigen schapen bij hun naam en leidt ze naar buiten. ⁴Wanneer hij al zijn schapen naar buiten gebracht heeft, loopt hij voor ze uit en de schapen volgen hem omdat ze zijn stem kennen. ⁵Iemand anders volgen ze niet, ze lopen juist van hem weg omdat ze de stem van een vreemde niet kennen.’

⁶Jezus vertelde hun deze gelijkenis, maar ze begrepen niet wat Hij bedoelde. ⁷Daarom vervolgde Hij: ‘Werkelijk, Ik verzeker u, Ik ben de deur voor de schapen. ⁸Zij die vóór Mij kwamen waren allemaal dieven en rovers, maar naar hen hebben de schapen niet geluisterd. ⁹Ik ben de deur: wanneer iemand door Mij binnenkomt zal hij gered worden; hij zal in en uit lopen, en hij zal weidegrond vinden. ¹⁰Een dief komt alleen om te roven, te slachten en te vernietigen, maar Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid.

 

 

29 mei 2022

‘‘Deze wonderlijke raad is ons door de traditie doorgegeven,

En de Verlichter van onze ziel hoorde dit van Zijn Heer,

Dat “vandaag een groot feest is voor de hemelse klassen,

Omdat de Allerhoogste Hemelse vandaag opstijgt uit van de aarde naar de hemel.”

Hymnen

Vandaag is het wederom een feestelijke zondag in de Armeense Apostolische Kerk, aangezien we allen de Tweede Palmzondag in de Armeense Kerk vieren. De traditie van de feestdag is verbonden met de tijd van onze grote patriarch, heilige Gregorius de Verlichter, tijdens zijn verblijf in Khor Virap. Het vertelt over de blijdschap van de ordes van de engelen die ze hadden in de aanwezigheid van de verrezen en ten hemel gevaren Christus. Volgens de traditie rustte Christus iedere dag bij één orde van engelen en openbaarde Zijn wonderbaarlijke incarnatie en de redding van de mensheid. Op deze dag rustte de Heer Jezus Christus bij de vierde orde van de engelen. Eén van de engelen uit de vierde orde hielp heilige Gregorius de Verlichter tijdens zijn gevangenschap. Wanneer de engel die dag niet verschijnt, vraagt heilige Gregorius waarom die de dag ervoor er niet was. De engel legde uit dat Christus in hun orde van engelen was gekomen en had verteld over Zijn Redding.

Engelen zijn altijd op de een of andere manier in ons leven aanwezig, ze staan ​​aan onze zijde in tijden van vreugde en verdriet. En vandaag staan ​​wij aan hun zijde om de Hemelse Koning te zegenen en te verheerlijken, om met hen de zalige vreugde te delen die alleen de directe aanwezigheid van de Heer biedt. “Mijn ziel prijst en looft de Heer; mijn hart juicht om God, mijn Redder” (Lucas 1:46-47). Ook de apostelen waren blij na de hemelvaart van Christus, zoals de evangelist Lucas zegt: “Hij nam hen mee de stad uit, tot bij Bethanië. Daar hief hij zijn handen op en zegende hen. Terwijl hij hen zegende, ging hij van hen heen en werd opgenomen in de hemel. Ze brachten hem hulde en keerden in grote vreugde terug naar Jeruzalem, waar ze voortdurend in de tempel waren en God loofden” (Lucas 24: 50-53).

Vreugde en geluk zijn de twee onafscheidelijke gevoelens waar alle mensen op de wereld het meest naar streven en elkaar bij elke gelegenheid toewensen.

Ongeacht het geloof, de overtuigingen en kennis van de mens, ongeacht de valse ideeën die door de wereld zijn geïnspireerd en gepropageerd, herinnert de menselijke ziel zich het beeld van God dat het weerspiegelt en de tijd dat de mens genoot van de directe aanwezigheid van de Schepper in het paradijs en daarmee werd gevoed. Of we het ons realiseren of niet, we missen God  en de situatie waarvoor we geschapen zijn. Elke keer dat we ons weer in droefheid bevinden, betekent dat onze band met God is verstoord, dat we zijn afgeweken van de genade, dus we moeten snel onze koers heroverwegen, begrijpen waar we fout zijn gegaan en hebben gefaald en teruggaan om te corrigeren en opnieuw te verschijnen onder Zijn Licht. Door God geschonken vreugde is, zoals de apostel Paulus zegt, de genade van de Heilige Geest, waarvan de vrucht van de Geest liefde is, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing (volgens Galaten 5: 22-23). Deze eigenschappen zijn de aanwijzingen waardoor je begrijpt of je vreugde echt zorgzaam is, wat door Christus gegeven is, of het resultaat is van zelfbedrog of begoocheling. Omdat ware innerlijke vreugde niets te maken heeft met grove vreugde of wreedheid, boosaardigheid of spot, is het ver verwijderd van alle uitersten en onbeheersbaarheid die de vroegere mens kenmerken. Het stelt iemand juist in staat oprechte blijdschap te ervaren in de vreugde en het succes van zijn naaste zonder het eigen hart te vergiftigen en afgunst te hebben. Dat is een zacht, vredig en troostend gevoel dat iemand zich in evenwicht houdt in deze onstabiele wereld, niet toestaat dat hij in de doodzonde van wanhoop terechtkomt.

De goddelijke vreugde is onuitputtelijk en onschendbaar en al aan ons gegeven, zoals de Heer zegt in het evangelie van Johannes: “…jullie hebben nu verdriet, maar Ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal je je vreugde afnemen” (Johannes 16:22). Dus laten we die eenmaal verworven en kostbare schat in ons hart bewaren als onze oogappel, zonder vermoeid te raken, zonder te klagen, zonder sluwheid, maar met oprechtheid en dankbaarheid, want ware vrede, vreugde en geluk is waar Christus is.

Evangelie: Johannes 12:12-23

Intocht in Jeruzalem

¹²De volgende dag was er al een grote menigte in Jeruzalem voor het feest. Toen ze hoorden dat Jezus ook zou komen, ¹³haalden ze palmtakken en liepen ze de stad uit, Hem tegemoet, terwijl ze riepen: ‘Hosanna! Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer, de koning van Israël.’ ¹⁴Jezus zag een ezel staan en ging erop zitten, zoals geschreven staat: ¹⁵‘Vrees niet, vrouwe Sion, je koning is in aantocht, en Hij zit op een ezelsveulen.’ ¹⁶Zijn leerlingen begrepen dit aanvankelijk niet, maar later, toen Jezus tot majesteit verheven was, herinnerden ze zich dat dit over Hem geschreven stond, en dat het zo ook gebeurd was. ¹⁷De mensen die erbij waren geweest toen Hij Lazarus uit het graf riep en uit de dood opwekte, waren van die gebeurtenis blijven getuigen. ¹⁸Daarom ging de menigte Hem tegemoet; ze hadden gehoord dat Hij dit teken had verricht. ¹⁹En de farizeeën zeiden tegen elkaar: ‘Je ziet dat we niets bereikt hebben: kijk maar, de hele wereld loopt achter Hem aan.’

Jezus spreekt over zijn dood.

²⁰Nu was er ook een aantal Grieken naar het feest gekomen om God te aanbidden. ²¹Zij gingen naar Filippus uit Betsaïda in Galilea, en vroegen of ze Jezus konden zien. ²²Filippus ging dat tegen Andreas zeggen en samen gingen ze naar Jezus. ²³Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven.