Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moeten er eerst onderscheid maken tussen twee verschillende beproevingen. Dit zijn de beproevingen die van God komen en de beproevingen die niet van God afkomstig zijn. De beproevingen van God geven ons de mogelijkheid om ons geloof in Hem te bewijzen. Het geeft ons ook de mogelijkheid om voor de juiste weg te kiezen. De beproevingen die niet afkomstig zijn van God leiden ons naar het kwaad en zijn erop gericht om ons de verkeerde beslissingen te laten nemen. We gaan hierna verder in op de beproevingen die van de Heer afkomstig zijn.

In Korintiërs 10:13 staat: “Geen één verleiding is zó groot, dat je er niet tegenop zou kunnen. Want God laat je nooit in de steek. Hij zal niet toestaan dat je het zó moeilijk krijgt, dat je het niet meer aankan. Want Hij zal, als er verleidingen komen, ook voor de oplossing zorgen. Daardoor zal je sterk genoeg zijn om de juiste beslissingen te nemen.”

Deze Bijbeltekst onderwijst ons het volgende: in elke beproeving waar we mee te maken krijgen, zal God ons trouw blijven. Hij zal een manier mogelijk maken waarop we die beproeving kunnen doorstaan. We hoeven niet te zwichten voor de zonde. We kunnen God in alle omstandigheden gehoorzaam blijven.

In de Hof van Eden kregen Adam en Eva de beproeving om niet van de ‘Boom der Kennis van Goed en Kwaad’ te eten. De loyaliteit van Adam en Eva werd hierbij getest. De beproeving had een doel, maar Adam en Eva haalden de test niet omdat ze van hun test werden afgeleid en de slang gehoorzaamden in de plaats van God. Als Adam en Eva tijdens hun beproeving op God hadden vertrouwd, hadden zij de test doorstaan. Het is daarom belangrijk dat wij vertrouwen op God.

In de Bijbel lijken de beproevingen van God onaangenaam en gevaarlijk, terwijl de beproevingen van Satan juist aangenaam en makkelijk aanvoelen. In werkelijkheid leiden de beproevingen van God tot heerlijkheid. De beproevingen van Satan leiden tot duisternis en tot meer afstand van God. Dit verschil zien wij terug in het verhaal van Adam en Eva, waarin de slang hen met kwade intenties op de zondeval bracht.

Onze beproevingen hebben een doel en God heeft ons daarvoor een goddelijk wapenrusting gegeven én het voorrecht dat we tot Hem mogen bidden. Dit betekent dat onze Heer ons de oplossing aanbiedt, maar dat wij op Hem moeten vertrouwen en die oplossing moeten accepteren. Onze positie als kinderen van God is zeker; wij zullen Zijn beproevingen heelhuids doorstaan.

Wij Christenen geloven dat de schepping een begin en een eind heeft. Het leven dat wij leven doen we met een bepaald doel voor ons ogen, een soort eindbestemming. God, de Schepper heeft ons geschapen maar zal ons ook oordelen op de ‘laatste dag’!

Jezus vertelt ons om waakzaam te zijn voor de dag des oordeels. Op deze dag Komt Jezus Christus terug om te oordelen. Niemand weet namelijk wanneer Jezus terug zal komen. ‘Niemand weet wanneer die dag op dat moment zal aanbreken, de engelen in de hemel niet en de Zoon niet, alleen de Vader.’ (Marcus 13:32).

In de Bijbel staan wel verschillende tekenen beschreven die zullen plaatsvinden voor de wederkomst. Jezus vertelde de gelijkenis van de schapen en de bokken om duidelijk te maken hoe hij zal oordelen.  Het staat in Mattheüs 25. ‘Wanneer de Mensenzoon komt, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen, zal hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon. Dan zullen alle volken voor hem worden samengebracht en zal hij de mensen van elkaar scheiden zoals een herder de schapen van de bokken scheidt; de schapen zal hij rechts van zich plaatsen, de bokken links. Dan zal de koning tegen de groep rechts van zich zeggen: ‘Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.’ Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: ‘Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?’ En de koning zal hun antwoorden: ‘Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”

Het is dus belangrijk om vandaag nog jezelf aan God over te geven. Aanvaard Jezus Christus als je redder en bid tot Hem. Vraag Hem om vergeving van je zonden en loop het pad met Christus!

Deze vraag heeft elk gelovige wel eens gehad: ‘Ben ik het wel waard om de Heilige Communie in te nemen? Heb ik niet te veel zonden begaan de afgelopen tijd? Ik ben toch niet waardig genoeg om het Lichaam en Bloed van Christus in te nemen terwijl ik elke dag, steeds maar weer dezelfde zonden bega.

Wanneer er op deze manier nagedacht wordt, zou geen enkel mens op deze wereld heilig genoeg zijn om het Lichaam en Bloed van Christus in te nemen. Dit komt doordat elk persoon elke dag zonden begaat. Christus is namelijk gekomen voor de zieken en zondaars, niet voor de ‘gezonde’ mensen. Dit is te lezen in Marcus 2:15-17: Op een keer was hij bij Levi thuis uitgenodigd voor een maaltijd, samen met zijn leerlingen en een groot aantal tollenaars en zondaars, want velen van hen volgden hem. Toen de farizese Schriftgeleerden zagen dat hij samen met zondaars en tollenaars at, zeiden ze tegen zijn leerlingen: ‘Eet hij met tollenaars en zondaars?’ Jezus hoorde dit en zei tegen hen: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’  Ook in Mattheüs 9:13 lezen wij een gelijke zin: ‘’Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’’

‘Oké, dus ik mag nu gewoon, wanneer ik wil Heilige Communie innemen?’ Nee, er zijn een aantal punten die belangrijk zijn om te doen voordat je de Heilige Communie mag innemen:

1. Gedoopt zijn.

De eerste stap op Heilige Communie in te mogen nemen, is gedoopt zijn. De sacramenten, waaronder de Heilige Communie, zijn er om het Christelijk leven op een goede manier voort te zetten. Zonder dat je gedoopt bent, ben je geen Christen. Dit is te lezen in Mattheüs 28:19 Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Door gedoopt te worden, worden wij leerlingen van de Heer en kunnen wij Hem goed volgen.

2. Weten en geloven wat de Heilige Communie is.

Ten tweede is het van belang dat degene die de Heilige Communie inneemt, weet dat het brood en wijn dat wordt geserveerd aan de mensen daadwerkelijk het Lichaam en Bloed van Christus is. Dit moeten zij weten, maar ook in geloven.

3. Geestelijk en lichamelijk voorbereiden om de Heilige Communie in te nemen.

Hetgeen dat de mensen innemen is het Lichaam en Bloed van de Heer. Hiervoor is voorbereiding nodig. Deze voorbereiding is een van de redenen waardoor de dienst in de kerk niet een paar minuten is gedaan. De mensen in de kerk worden voorbereid door de Heilige Hymnen en gebeden. De mensen bidden zelf ook om zich voor te bereiden op het innemen van de Heilige Communie. Over het lichamelijk voorbereiden wordt later in dit stuk verteld.

4. Geen ruzie hebben en iedereen hebben vergeven.

Vroeger offerden mensen dieren om hun zonden te laten vergeven. Christus kwam op aarde om onze zonden te vergeven. Dit deed hij door aan de hand van laatste offer te zijn door gekruisigd te worden. Christenen offeren geen dieren meer, maar nemen het Lichaam en Bloed van Christus als ons laatste offer. Zo wordt in Mattheüs 5:23-26 het volgende besproken over de deze offer: Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen. Leg een geschil snel bij, terwijl je nog met je tegenstander onderweg bent, anders levert hij je uit aan de rechter, draagt de rechter je over aan de gerechtsdienaar en word je gevangengezet. Ik verzeker je: dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent betaald hebt (Mattheüs 5:23-26).

Uit dit stuk volgt dus dat jij je ruzies bijgelegd moet hebben en mensen hebben vergeven om de Heilige Communie te kunnen nemen.

5. Vergeving vragen van de zonden die zijn begaan.

Dit hoort bij het geestelijk voorbereiden. Wanneer een persoon graag de Heilige Communie wil innemen, moet diegene vergeving vragen van de zonden die zijn begaan. Dit kan gedaan worden op twee manieren. De meest voorkomende manier is het zogenaamde groepsbiechten. In de kerk vlak voordat de Heilige Communie wordt uitgedeeld is de diaken geknield voor het altaar en de priester. De diaken zegt op dat moment algemene zonden die elk persoon zou hebben kunnen begaan en eindigt met ‘Megha Asdoetzo/Մեղա Աստուծոյ’ wat betekent ‘Ik heb gezondigd tegen God’. Hierna zegt de priester: ‘Asdvadz toghutyun shnorhestse/Աստուած թողութիւն շնորհեսցէ wat betekent: ‘Moge God u vergiffenis schenken. De gave van het ontslaan van de zonden die de priester heeft gekregen van de kerk komt vanuit Christus die het volgende tegen de apostelen zei: ‘al wat jullie op aarde bindend verklaren zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat jullie op aarde ontbinden zal ook in de hemel ontbonden zijn.’ (Mattheüs 18:18) Hiermee ontslaat de priester de gelovigen in de kerk van hun zonden zodat zij de Heilige Communie kunnen innemen. Hierbij moet er geen verwarring ontstaan dat de priester de zonden vergeeft. Dit kan alleen God namelijk. Een tweede optie is dat de gelovige een persoonlijke biecht doet bij de priester.

6. Ervoor niets eten.

Dit is een regel dat door de kerk is gegeven om de gelovigen lichamelijk op het Lichaam en Bloed van Christus voor te bereiden. Het is van belang om te weten dat dit niet geldt voor zieken en personen die in de ochtend moeten eten.

Dus bega je te veel zonden om de Heilige Communie in te nemen? Nee, dat zeker niet. Christus is gekomen om de zieken beter te maken. De zonde is een ziekte van de mens. Om ons beter te maken nemen wij het Lichaam en Bloed van Christus. Om ons hierop voor te bereiden volgen wij de vijf stappen die eerder zijn beschreven, dan kan elk gelovige elke zondag de Heilige Communie innemen.

Elke zondag zien we het gebeuren; mensen die nog binnen komen lopen tijdens de dienst. Natuurlijk kan het gebeuren dat je een keer te laat bent voor de dienst, maar is dit een goede voorbereiding?

Nee. Het voorbereiden op een kerkdienst betekent niet alleen dat je om 10 uur op tijd in de kerk moet zitten. Voor de dienst begint moeten we beseffen dat we in Gods huis zijn, dat we tijdens de dienst in contact gaan komen met God om te bidden tot Hem. Voor de dienst gaat beginnen zullen we bij onszelf moeten nadenken wat voor zonden we de afgelopen week hebben begaan, beseffen dat we die zonden aan God moeten voorleggen en om vergeving moeten vragen. We moeten beseffen hoe belangrijk het is om vergeving te vragen aan God, en hierop moeten we ons voorbereiden!

Met het innemen van de Heilige Communie, het Lichaam en Bloed van Jezus Christus, vergeeft God onze schulden. Voor het innemen van de Heilige Communie begint moet je jezelf de hele week lang voorbereiden. Denk hierbij aan het lezen van de Bijbel, bidden tot God, zijn geboden gehoorzamen en het leren begrijpen van de dienst! Verder moeten we, voordat we de Heilige Communie innemen, weten en geloven dat dit het Lichaam en Bloed van Jezus Christus is. Ook mogen we op het moment dat we de Heilige Communie tot ons nemen geen ruzie hebben met iemand en moeten we iedereen die ons wat heeft aangedaan vergeven.

Tot slot mag er officieel na zaterdagavond 18:00 uur niet meer gegeten en gedronken worden. Volgens de kerk begint de zondag namelijk al op zaterdagavond om 18:00 uur. Daar hebben we als zondige mensen veel moeite mee. Daarom geeft onze kerkvader ons het advies om zaterdagnacht na 00:00 uur niks meer te eten of te drinken. Zo bereiden wij ons optimaal voor op de dienst.

Deze vraag hebben wij deze week per e-mail ontvangen. Dit is een hele goede vraag en daarom zullen wij er in de onderstaande op ingaan.

In de Armeens Apostolische kerk hebben we schilderijen van Maria en Jezus Christus is afgebeeld terwijl er in Exodus 20 vers 3-5 staat: ‘³Vereer naast mij geen andere goden. ⁴Maak geen godenbeelden, geen enkele afbeelding van iets dat in de hemel hier boven is of van iets beneden op de aarde of in het water onder de aarde. ⁵Kniel voor zulke beelden niet neer, vereer ze niet, want ik, de HEER, uw God, duld geen andere goden naast mij.’

Duidelijker kan God niet zijn zou je zeggen. Er staat letterlijk; ‘⁴Maak geen godenbeelden, geen enkele afbeelding van iets dat in de hemel hier boven is of van iets beneden op de aarde of in het water onder de aarde.’ (Exodus 20:4)

Om te begrijpen wat God hiermee bedoelt is het belangrijk om ook het volgende stukje te lezen: ‘Kniel voor zulke beelden niet neer, vereer ze niet, want ik, de HEER, uw God, duld geen andere goden naast mij.’ (Exodus 20:5) Hier geeft God aan dat het van belang is dat je niet knielt voor zulke afbeeldingen. Waarom? ‘Want ik, de HEER, uw God, duld geen andere goden naast mij.’ Uit deze tekst maakt de Kerk op dat wij geen beelden mogen maken van andere afgoden en deze niet mogen vereren.

Ten tweede valt op te merken dat Exodus een boek is voor de tijd van Jezus. Exodus is een boek voor de tijd van Jezus Christus. Hiermee bedoelen we dat Jezus Christus toen nog niet neergedaald was naar de wereld. Het is onmogelijk om een beeld te maken van Jezus Christus zonder te weten hoe hij er uitziet. Daarom zul je in onze Kerk ook nooit een afbeelding van de Vader zien, we weten niet hoe de Vader eruit ziet. Jezus Christus is wel op aarde geweest en daarom hebben mensen ook geweten hoe hij eruit zag. Ondanks dat wordt Jezus Christus toch anders afgebeeld in Europa dan in bijvoorbeeld Afrika. In onze Kerk zijn de afbeeldingen ook niet gemaakt op basis van het uiterlijk van Jezus Christus, het zijn symbolische afbeeldingen. Vaak zie je dat Jezus Christus als kind een groot voorhoofd heeft, dit is een teken van wijsheid. Het doel van deze afbeeldingen is om ons te herinneren aan Christus en de liefde van God naar de mensen toe. Wanneer wij knielen voor een afbeelding van Jezus Christus of de afbeelding gaan kussen is het van belang om te weten dat het niet het materiaal is dat wij aanbidden, maar Jezus Christus.

Daarnaast zijn de afbeeldingen van de Heiligen NIET om te aanbidden. Wij aanbidden alleen God (Exodus 20:3). Wij vragen de Heiligen om voor ons te bidden. Heiligen hebben een positie die wij (nog) niet hebben, dus zijn dichterbij God. Wij vragen hen om voor ons te bidden.

Tot slot zijn alle afbeeldingen gezegend met het Heilige Meron. Deze Heilige Meron wordt over de afbeeldingen gesmeerd als een soort offer naar God. De schilderij behoort bij de kerk en God. Deze afbeelding kan dan ook niet worden verkocht buiten de kerk. Het is gezegend.

Op 30 januari 1714 kregen Armeense kooplieden toestemming van de Amsterdamse burgermeester om het pakhuis (het gebouw waar de kerk nu is gevestigd) te veranderen in een kerk. Voordat het pakhuis veranderde in de kerk, werd het huis van de priester gebruikt als Armeense kerk. De kerk is sindsdien verbonden met de Armeense kerk in Etchmiadzin.

In 1749 werd de poort van de kerk, het hek van de trappen bij de ingang en het lam boven de kerkdeur gemaakt. De kosten werden betaald door de priester van de kerk, priester Johannes, uit zijn eigen zak. Boven de ingang staat een Armeense tekst, vertaald staat het volgende:

Ik, Johannes, Priester, zoon van Minas, geboren in de stad Amasia, vijftien jaar heb ik deze kerk, genaamd De Heilige Geest, bediend, heb op mijn eigen kosten deze voorpoort herbouwd, een marmeren lam hierboven gezet, de stenen opgang, en drie onder en drie boven liggende gemaakt, ter nagedachtenis van mijzelf, mijn overleden Vader en Moeder in het Armeense jaar 1198, dat is het jaar 1749.’

Arachiel di Paulo, een koopman afkomstig uit Julfa liet ook in 1749 de interieur van de Armeense kerk verfraaien. Ook hij deed dit op eigen kosten. Bij binnenkomst van de kerk is boven de deur ook een Armeense tekst weergeven. Vertaald staat er:

Deze deur werd vernieuwd in het jaar van de Verlosser 1749 samen met een verbreding en verhoging van de voorpoort en met een marmeren bekleding van de muur en met een zeer fraaie bloemendecoratie van het plafond. Door de inspanning van de Heer Arak’el de zoon van Paulus Ter-Arak’elene uit Julfa, ter nagedachtenis aan zichzelf en zijn vader Paulis en zijn nog levende moeder Valida.’

Tussen 1890 en 1989 is het gebouw gebruikt als een lagere Rooms-Katholieke St. Antonius School. In 1985 besloot de school te verhuizen en de Armenen toen der tijd pakten deze kans en kochten het pand terug. Aartsbisschop Nacachian wijdde dit in.

Ter eren van het bestaan van de kerk wordt er elk jaar een feestmaal gegeven, namelijk Matagh. Dit jaar valt dit op 25 november.

Gelukkig zijn is een gevoel dat ieder mens wel heeft, en wij zoeken nog steeds naar het geluk die in de tuin van Eden te vinden was. Maar dit geluk is helaas niet meer te vinden door de ongehoorzaamheid van Adam en Eva. De enige manier nu om gelukkig te worden is door een relatie aan te gaan met God en deze sterker te maken door meer te bidden, de bijbel lezen en naar de kerk gaan.

Wij moeten hetzelfde pad volgen als Jezus en leven zoals Hem. Hij was als mens één met God, en wij mensen moeten ook groeien zodat wij één worden met God en uiteindelijk zelf goddelijk worden.

Dit doen wij door God’s pad te volgen en te doen wat Jezus toen deed. Hij is de enige voorbeeld voor ons.

Een vraag die vaak door Christenen wordt gesteld is: ‘hoe moet ik de Bijbel lezen?’ Het antwoord daarop is dat er een paar belangrijke dingen zijn waar we op moeten letten bij het lezen van de Bijbel. Deze punten zullen hieronder besproken worden.

Allereerst, lees de Bijbel met gehoorzaamheid. 

Alles wat we lezen in de Bijbel moeten we het accepteren. Sommigen zeggen: ‘Ik wil eerst begrijpen wat er staat voordat ik het accepteer.’ In het geval van het lezen van de Bijbel is het juist belangrijk om het woord eerst te accepteren en er vertrouwen in hebben dat je met behulp van God en de Heilige Geest het uiteindelijk ook zult begrijpen. Het lezen van de Bijbel met gehoorzaamheid zal ervoor zorgen dat we de wonderen in de Bijbel ook gaan zien en begrijpen en zo een beter beeld kunnen krijgen van God. Het is erg belangrijk om geduld te hebben. Wij mensen hebben de slechte eigenschap dat we alles meteen willen weten en begrijpen. Maar we moeten vertrouwen in God. Wij moeten Zijn woord accepteren en geduld hebben, zodat wij het uiteindelijk, met zijn hulp, ook zullen begrijpen.

Ten tweede, lees de Bijbel met de geest van de kerk.

De kerk heeft de Bijbel bij ons gebracht: de kerk heeft de Bijbel gevormd zoals die nu is. Het is daarom belangrijk om de Bijbel te lezen vanuit de gedachte van de kerk en niet vanuit onze eigen gedachten. Als mensen de Bijbel vanuit eigen gedachten gaan lezen krijgt de Bijbel namelijk bij iedereen een andere betekenis, dat is niet de bedoeling. Lees daarom de Bijbel met de geest van de kerk.

Dit betekent natuurlijk niet dat we de Bijbel alleen zondag in de kerk lezen. De Bijbel kan overal gelezen worden, maar in de kerk leren we de Bijbel te begrijpen. Lees de Bijbel en vraag God om je te helpen met het begrijpen van de Bijbel, alleen op die manier zul je alles wat je leest ook begrijpen.

Ten derde is het belangrijk om de Bijbel te lezen en Jezus Christus als het hart van de Bijbel te zien. Hij staat centraal!

In Colossenzen 1 vers 17 staat namelijk: ‘Hij bestaat voor alles en alles bestaat in Hem.’ Hij staat centraal in het Oude en Nieuwe Testament. De Bijbel bestaat uit losse geschriften. Echter, het is óók één geheel, omdat Jezus centraal staat. Als we de Bijbel lezen als een geheel, waar Jezus Christus ten alle tijden centraal staat, dan is de Bijbel geen boek meer met losse verhalen. Dit helpt ons de Bijbel beter te begrijpen.

Tot slot is het lezen van de Bijbel ook iets persoonlijks.

Bij elk Bijbelverhaal kan je dus de vraag stellen: ‘Wat betekent dit verhaal voor mij?’ In Genesis gaat Adam bijvoorbeeld de fout in door een verboden vrucht te eten en begaat hij daarmee een zonde. Als wij de Bijbel lezen moeten we niet denken: ‘Waarom maakt Adam die fout?’ In tegendeel; we moeten naar onszelf kijken en nadenken waarom wij elke dag talloze zondes begaan. Probeer uit elk Bijbelverhaal een persoonlijke boodschap te halen en behoudt je connectie, die tot God is gericht, door de Bijbel te lezen.

Nederig zijn begint met het bestrijden van hoogmoed. Dit is geen gemakkelijke opgave. Hoogmoed is namelijk iets wat tegen je liegt. Hoogmoed zegt tegen je, je hebt helemaal geen hoogmoed! Je vindt jezelf wijs, je vindt jezelf goed en dit voelt goed. Daarom is het ook zo moeilijk om dit los te laten. Je bent niet meer waard dan iemand anders, God houdt evenveel van iedereen. En alles wat je bereikt hebt in je leven heb je bereikt met de hulp en kracht van God. Wees daarom ook nederig tegen God. De beste manier om nederig te zijn is door te bidden. Vraag God om genade. Door God om hulp te vragen neem je een nederige houding aan. 

Aangezien ons verstand een gave is die wij hebben gekregen van God, is het zeker toegelaten de Bijbelse bronnen (zelfstandig) te bestuderen. Hoewel wij dit onderzoek niet in geheel verwerpen, zijn er wel een aantal aandachtspunten. Om te beginnen moeten wij altijd voor ogen houden dat de Bijbel niet zomaar een verzameling van historische documenten is, maar het boek van de Kerk dat Gods woord bevat. Daarom lezen wij de Bijbel niet als aparte individuen die elk iets anders interpreteren naar eigen begrip aan de hand van gangbare theorieën over de bronnen, de vorm of de tekstkritiek. Wij lezen de Bijbel als leden van de Kerk, samen met alle andere leden. Het uiteindelijke criterium voor onze interpretatie van het Schrift is: Wat denkt de Kerk erover? Dat betekent dat wij steeds voor ogen moeten houden hoe de Schrift verklaard en toegepast werd in de Heilige Traditie. We moeten steeds bedenken hoe de Bijbel begrepen werd door de Vaders en de Heiligen en hoe de Bijbel gebruikt wordt in de Liturgische Erediensten.

Wanneer wij de Bijbel lezen, verzamelen wij voortdurend informatie, worstelen wij met de betekenis van de verzen en vergelijken en analyseren we de zinnen in hun context. Dit komt echter op de tweede plaats, want het werkelijke doel van een Bijbelstudie is veel meer dan dat. Het doel is namelijk om onze liefde voor God te voeden, ons hart te doen ontvlammen in gebed en ons persoonlijke leven te laten leiden door Gods woord. De bestudering van de verzen moet plaatsmaken voor een directe dialoog met het levende Woord zelf. Wanneer de Bijbel gelezen wordt, spreekt Christus Zelf tot de lezer. Terwijl je leest, bid en praat je met Hem.

Om die reden worden de Armeens Apostolische christenen aangemoedigd de Bijbel langzaam en aandachtig te lezen, zodat het bestuderen leidt tot gebed. Wanneer wij de Bijbel op een vrome manier benaderen, zien we dat Hij altijd actueel is. De Bijbel is geen geschrift dat in een ver verleden opgesteld is, maar een boodschap die hier en nu persoonlijk gericht wordt tot ons. De Bijbel bezit sacramentele krachten: het schenkt de lezer genade en brengt hem op een beslissend ontmoetingspunt. De ware betekenis van de Bijbel zal enkel duidelijk worden voor hen die de Bijbel zowel met hun geest als denkvermogen bestuderen, maar bovenal hulp vragen van God. Het wordt daarom zeer aangeraden om vooraf een gebed te doen tot God: vraag de Heer om je te helpen Zijn woord te begrijpen. Vraag de Heer om kracht en wijsheid en Hij zal je deze geven.

De heilige communie is het lichaam en het bloed van onze Heer Jezus, het is voor de vergeving van onze zonden en om eeuwig te leven met onze heer Jezus Christus.

Wanneer de Heilige Liturgie is mogen wij Heilige Communie nemen, al is dit achtereenvolgend. Een voorbeeld is bij kerst. Op kerstavond is er een Heilige Liturgie en wordt er Heilige Communie gegeven. Op kerst zelf wordt ook Heilige Communie gegeven. Allebei de dagen mag een persoon Communie innemen. De enige dagen wanneer het niet mag is tijdens het vastenperiode. Er zijn wel een aantal voorwaarden waar men aan moet voldoen:

1.Weten en geloven dat de Heilige Communie het lichaam en het bloed van Jezus Christus is.
2. Zich van tevoren (geestelijk en lichamelijk) voorbereiden om het in te nemen.Bewust zijn van je fouten tegenover God en daarvoor zijn vergeving vragen en zijn hulp zodat het niet weer gebeurt.
3. Geen ruzie hebben en iedereen hebben vergeven.Als je zelf alles hebt gedaan om de ruzie recht te zetten, dan mag je het wel innemen.
4. Ervoor niet eten.Als je gezond bent en geen medicijnen inneemt, dan moet je het op een lege maag innemen.
5. Vergeving vragen voor jouw zonden.

En vergeef ons onze schulden, zoals ook wij onze schuldenaren vergeven.’ (Mattheüs 6:12).

Jezus Christus gaf als opdracht om als het ‘Onze Vader’ gebed te bidden. Hierin komt bovenstaande zin in voor. Soms vinden mensen het lastig om elkaar te vergeven. Hoe doe je dat?
Om deze vraag te beantwoorden is het van belang om te weten wat zonde inhoudt.

Een zonde is iets dat wij zeggen of doen wat wij niet zouden moeten zeggen of doen. Eva pleegde een zonde, omdat zij een vrucht at. Een vrucht eten is geen zonde. God had verboden om het vrucht van die specifieke boom te eten, waardoor het een zonde werd als Adam of Eva dat wel zouden doen. Hierdoor zijn onze voorouders uit het Paradijs gezet.

Tevens is het een zonde om hetgeen te doen wat onder jouw vermogen is. Als jij een betere partner kon zijn, maar het expres niet hebt gedaan, is het een zonde. Als jij de waarheid kon zeggen, maar dit niet hebt gedaan, is het een zonde.

Nu wij weten wat zonde is, komen wij erachter dat iedereen een zondaar is. Welke persoon kan zeggen dat hij nooit heeft gelogen? Zoals Jezus zei: ‘Wie van u zonder zonde is, laat die als eerste de steen op haar werpen.’ (Johannes 8:7). Hierna liet iedereen zijn steen vallen en liepen weg.
Terugkomend op de vraag, hoe vergeef je dan iemand?

Om een Christelijke vergeven te volbrengen, zijn er 3 voorwaarden:

1. Wij moeten ons in die situatie kunnen verplaatsen.
Als iemand iets doet, doet hij of zij het met een reden. Een persoon kan gehumeurd of geïrriteerd zijn. Als wij begrijpen dat diegene het doet door een bepaalde situatie, kunnen wij het eenvoudiger begrijpen voordat wij het gaan bekritiseren.

2. Wij zouden moeten leren vergeten.
Een zonde kan niet worden vergeven als het niet is vergeten. Wij moeten de kracht vinden van onze Heer Jezus Christus, die ons vergeving schonk door Zijn Liefde, om goed te vergeven en het voorgoed te vergeten. Een schone bladzijde omslaan.

3. Wij moeten leren liefhebben.
De Christelijke liefde is een onoverwinnelijke liefde. Liefde die het beste in een ander ziet en de zondes vergeeft.

Om vergeving te krijgen van God, moeten wij vergeven. Zo zal de liefde van Christus altijd in ons zijn en zullen wij uiteindelijk na de dood voor altijd leven in de hemel.

Een relatie met God lijkt in vele opzichten op een relatie met mensen. Het heeft veel overeenkomsten. Er is trouw, die op elkaar gericht is. Toch is een relatie met God net iets anders, dit omdat God het eeuwige is, hij zal er altijd en overal zijn. Je relatie met God versterk je door God in alles te betrekken. Als je relatie met God goed is zal je merken dat je niet meer zonder Hem wilt leven. Bij alles wat je doet vraag je om zijn hulp. Je bidt, en in je gebed overleg je alles met Hem. Op die manier ga je ook Zijn liefde voelen. Deze liefde zal echter wederzijds moeten zijn.  Verder kan vasten je relatie met God ook versterken. Met vasten concentreren wij ons op het geestelijke in plaats van het fysieke. Door het fysieke te verzwakken kan je je geestelijke relatie met God versterken.

Veel mensen vragen zich af hoe ze de liefde van God moeten voelen, en wat Zijn liefde eigenlijk is. Al vanaf het begin was God bezig met de schepping van de aarde om het voor ons zo goed mogelijk te maken. Hij liet planten groeien, vulde de lucht met vogels, de zee met vissen en de aarde met dieren. Nadat Hij dat allemaal had gedaan, zette Hij de mens op aarde. Gods liefde is in alles te betrekken, het feit dat we elke dag weer wakker worden is een geschenk van God. Het feit dat je veilig aan komt op school of werk is een geschenk van God. Hij helpt en beschermt ons elke dag weer en doet dit omdat Hij van ons houdt. Bid elke dag, en vraag Hem ook om zijn liefde. Vergeet God niet,  Hij zal je nooit vergeten.

In een eerdere editie hebben we besproken hoe we moeten vergeven. Vergeven is heel belangrijk in de Bijbel. Deze keer bespreken we hoe we zelf om vergeving moeten vragen!

Vergeving vragen bestaat uit verschillende stappen.

De eerste stap is spijt betuigen. Hierbij moet je soms je ego aan de kant schuiven en toegeven dat je een fout hebt gemaakt. Vaak denken mensen; hij heeft mij ook pijn gedaan, of, hij heeft het zelf uitgelokt. Anderen zijn niet verantwoordelijk voor jouw fouten. Kom je fouten onder ogen en geef toe; wat ik deed was slecht!

De tweede stap is het laten zien dat je geleerd hebt van je fouten. Laat zien dat je bent veranderd en dezelfde fout niet nog eens zult maken.  Je fouten kun je niet terugdraaien en daarom moet je God om vergeving vragen. Dit is dan ook stap 3. God wil je vergeven, als je daarom vraagt.

In Handelingen 3 vers 19-20 staat ook; Maar als jullie nu spijt hebben en in Jezus gaan geloven, zal God jullie vergeven dat jullie Hem ongehoorzaam zijn geweest. Alles wat jullie verkeerd gedaan hebben, zal Hij dan helemaal wegdoen. Dan zal God jullie rust en vrede geven. Hij zal Jezus Christus aan jullie geven, zoals Hij vroeger al gezegd heeft.

Als je het moeilijk vindt om vergeving te vragen kan je altijd terecht bij de priester. Hij kan je helpen en vertellen hoe je in jouw situatie het beste God om vergeving kunt vragen. Daarnaast vragen we tijdens de dienst God ook altijd om vergeving voordat we zijn Heilige Communie (haghortutyun)

Je hoort mensen tegenwoordig vaak zeggen: ‘Hoe kan God van ons houden als er zoveel verschrikkelijke dingen gebeuren op de wereld?’ Deze mensen geloven niet dat God echt van ons houdt. Maar God houdt wel van ons.  In 1 Johannes 4:8 staat dat God liefde is. De Bijbel, het woord van God, leert ons hoe we liefdevol met elkaar om moeten gaan. Er staat dat we elkaar lief moeten hebben, respect voor elkaar moeten hebben en we elkaar vriendelijk moeten behandelen. Het grootste bewijs dat God van ons houdt is het feit dat Hij zijn enige Zoon, Jezus Christus, heeft gegeven om onze zonden te vergeven.  

Hier staan een aantal verzen over hoe wij weten dat God van ons houdt: 16Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. (Johannes 3:16)

8Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. (Romeinen 5:8)

4Maar omdat God zo barmhartig is, omdat de liefde die hij voor ons heeft opgevat zo groot is, 5heeft hij ons, die dood waren door onze zonden, samen met Christus levend gemaakt. Ook u bent nu door zijn genade gered. (Efeziërs 2:4-5)

In de Bijbel is er een duidelijk bewijs waaruit blijkt dat het lichaam van Jezus niet is gestolen. Als Maria bij het graf is en ziet dat het graf leeg is, haalt zij de andere discipelen erbij. Ook zij zien dat de doeken waarin het lichaam van Jezus was, netjes op een aparte plek waren opgevouwen. Dit wordt gezien als het bewijs dat het lichaam van Jezus niet gestolen is, dan hadden de doeken er namelijk niet zo netjes bijgelegen. Wil je dat verhaal terug lezen? Dat kan dan in Johannes 20.

Dit is een vraag die waarschijnlijk veel christenen zich de afgelopen maanden hebben afgevraagd. Het is ook heel terecht dat wij ons dit afvragen. Het is heel menselijk om achter alles wat er in de wereld gebeurt iets te zoeken. Vandaag proberen we jullie uit te leggen hoe we het coronavirus als christenen moeten zien.

Allereerst moeten wij weten dat wij deze vraag niet kunnen en mogen beantwoorden. Het is een feit dat er momenteel in de wereld vele oorlogen zijn, dat er veel hebzucht is en dat er talloze zonden worden begaan die God veel pijn doet en verdrietig maken. Het is mogelijk dat God ons wil straffen. In de Bijbel wordt ook niet ontkent dat God mensen straft. In Spreuken 3 vers 11-12 staat:

‘Mijn zoon, een berisping van de HEER mag je nooit terzijde schuiven, zijn bestraffing moet je zonder afschuw ondergaan, want de HEER straft wie hij liefheeft, zoals een vader die houdt van zijn zoon. God straft de mensen die hij lief heeft!’

Daarnaast moeten we weten waarom God straft. Een straf wordt over het algemeen niet gezien als iets liefdevols, maar in Gods geval probeert hij ons op onze fouten aan te spreken. Ga dan niet meteen in verdediging maar luister naar God zodat je leert van je fouten en deze niet meer maakt! God zal de mens nooit onnodig straffen, omdat Hij van ons houdt! Dit lezen we terug in Johannes 3 vers 16:

‘Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,  opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’

Op de vraag of het coronavirus een straf van God is, kunnen we jullie daarom ook geen antwoord geven. In de Bijbel staat wel dat God de mensen die Hij lief heeft straft, daarmee probeert hij ons juist te helpen om op het juiste pad te komen!

De tweede vraag die vaak gesteld wordt; Is het corona virus een teken van de dag des oordeels?

Ook dit is een lastige vraag om te beantwoorden. Ook 100 jaar geleden zijn er ziektes geweest die miljoenen mensen het leven hebben gekost. Ook duizenden jaren geleden waren er oorlogen, altijd worden er op de wereld veel zonden begaan en altijd gebeuren er nare dingen. Wij als mens kunnen echter niet inschatten wanneer de eind tijd is en wanneer Jezus weer op aarde komt. Want in 2 Petrus 3 vers 11 staat:

‘Maar de dag van de Heere zal komen als een dief in de nacht.’

Niemand weet wanneer Jezus terug zal komen. Daarom is het voor ons belangrijk om ervoor te zorgen altijd klaar te zijn voor het moment dat Jezus terug zal keren op aarde. wij moeten ons minder bezig houden met de vraag of de dag des oordeels is aangebroken en ons eerder de vraag te stellen of wij klaar zijn om het koninkrijk te betreden wanneer de tijd wel is aangebroken.

Het beste wat we kunnen doen in deze moeilijke, onzekere en misschien zelfs bange tijden is opzoek te gaan naar God. Bid tot God, vertrouw Hem! Leg je leven in Zijn handen en Hij zal je leven in goede banen leiden!

Amen.

In Efeziërs 5:17-18 staat: ‘’Wees niet onverstandig, maar probeer te begrijpen wat de Heer wil. Bedrink u niet, want dat leidt tot uitspattingen, maar laat de Geest u vervullen.’’. Deze vers leert ons dat wij niet roekeloos met alcohol moeten omgaan.

Christenen worden geboden om hun lichamen niet door iets te laten beheersen en daarom worden wij aangemoedigd om alcohol en dronkenschap te vermijden. Hoewel christenen door de bijbel aangemoedigd worden om geen alcohol te nuttigen, is het niet verboden om het wel te nuttigen.  ‘’U zegt: ‘Alles is mij toegestaan.’ Maar niet alles is goed voor u. Zeker, alles is mij toegestaan, maar ik mag me door niets laten beheersen.’’ (1 Korintiërs 6:12).

Soms wordt het drinken van alcohol nog wel eens goedgepraat, omdat Jezus Zelf water in wijn veranderde. In de tijd van Jezus was het water niet erg schoon. Het water was gevuld met bacteriën en virussen wat wij tot op de dag van vandaag in vele landen nog voorbij zien komen in verband met het gebrek aan moderne sanitaire voorzieningen. Het gevolg hiervan was dat mensen vaak wijn of druivensap dronken, omdat de kans kleiner was dat deze vervuild zouden zijn. Alhoewel zij vaak wijn dronken is het onjuist om te beweren dat de wijn toen dezelfde percentage alcohol had als de wijn die tegenwoordig genuttigd wordt.

Om antwoord te geven op de vraag: de bijbel verbiedt ons niet om alcohol te nuttigen, maar dronkenschap en alcoholverslaving moeten absoluut vermeden worden!

Yoga is iets wat steeds populairder wordt in de westerse wereld, maar hoe kijken Christenen hier tegen aan? Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moeten we eerst weten wat Yoga eigenlijk is.

Yoga komt vanuit de religie hindoeïsme en het woord ‘yoga’ betekend ‘éénwording/verbond’. Het doel van Yoga is om geest, het lichaam en de ziel te verenigen. Als we oppervlakkig kijken naar yoga gaat het om gymnastiek, ademhalingstechnieken en bepaalde lichaamshoudingen, maar yoga is niet zo oppervlakkig en onschuldig als dat het lijkt.

Yoga streeft een hindoeïstisch doel na, namelijk vereniging met de godheid Brahman. Het is nooit alleen een lichamelijke zaak, maar heeft een spiritueel doel. In het hindoeïsme, en ook in het boeddhisme, is het niet zozeer belangrijk wat je denkt of gelooft, maar wat je doet. Bepaalde lichaamshoudingen zijn in wezen aanbidding van hindoeïstische goden. De uitgevoerde oefeningen door mensen worden lichamelijk maar ook geestelijk beïnvloed. Dit betekent dus dat dit een automatische werking heeft. Ook door de meest simpele oefeningen, zoals zwangerschapsyoga, wordt jouw geest beïnvloed.

In de Bijbel vinden wij het volgende wat hierop van toepassing is:

Jeremia 10:2 ‘Zo zegt de HEERE: U mag u de weg van de heidenvolken niet aanleren…’

Exodus 20:3 ‘U zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.’

1 Timoteus 6:20-21 ‘…Bewaar het u toevertrouwde pand, wend u af van onheilige, inhoudsloze praat en tegenstellingen van de ten onrechte zo genoemde kennis. Sommigen, die deze kennis verkondigden, zijn van het geloof afgeweken. De genade zij met u. Amen.’

Ieder mens maakt fouten en begaat zonden. De ene zonde zal voor je gevoel erger zijn dan de andere.  Geen enkel mens leeft het leven zonder het begaan van zonden. Het is daarom van belang dat God onze zonden vergeeft. De vraag is wanneer God onze zonden vergeeft.

De mens heeft vergeving van de zonde nodig om in de hemel te kunnen komen.

In Lucas 24:46-47 staat; Jezus leed en stierf voor de zonden van de hele wereld, en heeft de kracht om alle zonde te vergeven, Hij werpt ze in de diepte van de zee, om er nooit meer aan te denken. Hij is voor al onze zonden gestorven, er is dus geen zonde waar Jezus niet voor is gestorven!

Uit de volgende twee verzen wordt duidelijk dat alle zonden vergeven kunnen worden;

“Of weet gij niet, dat onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet beërven zullen? Dwaalt niet! Hoereerders, afgodendienaars, overspelers, schandjongens, knapenschenders, dieven, geldgierigen, dronkaards, lasteraars of oplichters zullen het Koninkrijk Gods niet beërven. En sommigen uwer zijn dat geweest. Maar gij hebt u laten afwassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd door de naam van de Here Jezus Christus en door de Geest van onze God.“ (1 Korintiërs 6:9-11).

Vraag God om vergeving en hij zal het je geven! In Mattheus 7:7 staat ook; “Bidt en u zal gegeven worden’’. Laat God zien dat je spijt hebt van je zonden, vergeef anderen die gezondigd hebben tegen jou en laat je leven leidenor de Heilige Geest, dan kunnen al je zonden vergeven worden!

Om vergeven te kunnen worden zijn er wel 2 belangrijke voorwaarden gesteld.

Allereerst moet je berouw tonen als je vergeven wilt worden. Je kunt niet vergeven worden voor iets waar je de verantwoordelijkheid niet voor hebt genomen. Het is belangrijk om echt spijt te hebben van je daad. Het is namelijk niet de bedoeling dat je elke keer weer dezelfde daad pleegt en vergeving vraagt. Om vergeving te kunnen krijgen moet je daadwerkelijk spijt hebben. Je moet eraan werken om die daad niet meer te verrichten. Een slechte levensstijl zal je achter je moeten laten als je God wilt volgen.

Ten tweede is het belangrijk om anderen te vergeven. In Mattheus 6:14-15 staat namelijk: “Want indien hij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven.’’ Dus als je om vergeving vraagt van God is het dus heel belangrijk om ook anderen te vergeven voor de daden die ze hebben begaan tegenover jou! In de Hayr Mer gebed (Onze Vader gebed) zeggen wij ook; ‘vergeef ons onze zonden, zoals wij de ander hun zonden vergeven’. Hier blijkt dat wij dit moeten doen!

Er is één zonde die door God niet kan worden vergeven, Een onvergeeflijke zonde! Dit volgt uit Mattheus 12:31-32. Daar staat: “Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal de mensen vergeven worden, maar de lastering van de Geest zal niet vergeven worden. Spreekt iemand een woord tegen de Zoon des mensen, het zal hem vergeven worden; maar spreekt iemand tegen de Heilige Geest, het zal hem niet vergeven worden, noch in deze eeuw, noch in de toekomende.” De Heilige Geest wordt ook wel de Geest der waarheid genoemd. Lasteren tegen de Geest der waarheid betekent dat je de waarheid ontkent, je ontkent dat er een God is en noemt de Heilige Geest een leugen. Deze zonde zal door God nooit vergeven worden!

Uit het voorgaande volgt dus dat God je vergeeft als je hem dat vraagt. Heb berouw van je zonden, vergeef anderen die tegen jou gezondigd hebben en laat je leven leiden door de Heilige Geest.

Het is jullie vast niet ontgaan, in Armenië speelt er op dit moment een oorlog af met Azerbeidzjan. Deze oorlog heeft het leven gekost van vele soldaten, het zijn daarom ook moeilijke tijden voor ons Armenen! Het is erg belangrijk om in deze moeilijke tijden God om hulp te vragen. In de Bijbel staan verschillende stukjes die ons moed geven, als wij God om hulp vragen, zullen wij altijd kracht en hoop hebben.

In Psalm 46 vers 2-4 staat: “God is ons een toevlucht en sterkte, ten zeerste bevonden een hulp in benauwdheden. Daarom zullen wij niet vrezen, al verplaatste zich de aarde, al wankelden de bergen in het hart van de zee. Laat bruisen, laat schuimen haar wateren ,laat de bergen beven door haar onstuimigheid.”

Dit stukje geeft aan dat we altijd bij God terecht kunnen in moeilijke tijden.

In Deuteronomium 31 vers 6 staat; “Wees sterk en moedig, wees niet bevreesd en schrik niet voor hen terug, want het is de HEERE, uw God, Die met u meegaat. Hij zal u niet loslaten en u niet verlaten.”

Dit stuk geeft ons moed. Met de hulp van God moeten wij niet angstig zijn, wetende dat God bij ons is en ons niet loslaat. Vraag hem om zijn hulp en je zult het krijgen.

In Jesaja 43 vers 2 staat; “Moet je door het water gaan, ik ben bij je; of door rivieren, je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan, het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien.”

Hier geeft God nogmaals aan dat hij er in moeilijke tijden voor ons zal zijn! Vraag Hem daarom ook om hulp en Hij zal het geven!

We moeten dus moedig zijn! Moed hebben is iets doen waar anderen bang voor zijn, het is ook niet erg om bang te zijn! Het is volkomen begrijpelijk dat de soldaten in Armenië bang zijn. Ook Jezus was bang in zijn eenzame momenten, maar hij vertrouwde op Zijn Vader. Daarom bidden wij voor iedereen in Armenië om moedig te blijven, en vragen we God om zijn steun in deze moeilijke tijden.

Water dat in wijn verandert. De Here Jezus die opstond uit de dood. Deze wonderen zijn voor veel mensen moeilijk te bevatten. Herken je dit? Wanneer je de ene dag vol overtuiging bent van God en iedereen erover wilt vertellen, maar de volgende dag vol twijfel zit. Christen zijn en toch twijfelen, kan dat wel? In dit stukje gaan we nader in op het hebben van twijfels over het geloof.

Twijfelen is een vorm van zwak geloven. Je laat het niet merken, maar je bent gauw van je stuk gebracht in je denken. Daarnaast ben je extra kwetsbaar voor negatieve invloeden van buitenaf. Vooralsnog is het belangrijk je te beseffen dat veel christenen in hun levensloop twijfelen over het geloof. Je bent zeker niet de enige, dus voel je vooral niet alleen. Wanneer je twijfels hebt, kan je dit aankaarten bij goede vrienden en geliefden. Het kan fijn en geruststellend werken om jouw twijfels te bespreken met medechristenen.

Wanneer je wilt werken aan jouw twijfels, kan je het volgende doen. De eerste vraag die je jezelf moet stellen is: waar twijfel je precies aan? Probeer jouw twijfels af te bakenen; wat geloof je wél en waar loopt het mis? Daarnaast moet je je afvragen wat de aanleiding was voor jouw twijfels. Heb je iets gelezen of gehoord? Zo ja, hoe betrouwbaar was die bron? Tot slot moet je je afvragen wat je kunt doen om die twijfels weg te nemen. Moet je opzoek gaan naar een antwoord of wil je vaker praktiseren om jouw band met de Heer te versterken?

Er zijn een paar hulpmiddelen om jouw zoektocht naar antwoorden te stimuleren. Ten eerste moet je terug naar de bronnen: de Bijbel en de kerk. Zoek naar betrouwbare informatie om de tegenargumenten die eerder zijn gesteld, te ontkrachten. Door middel van de Bijbel kunnen we ons van alle antwoorden voorzien. De Bijbel is door een ontelbaar aantal (Armeens) christelijke theologen onderzocht en hier zijn ook studieboeken uit voortgebracht. Aangezien de bestudering van de Bijbel veel tijd en nodige kennis vergt, kan het een goede stap zijn om een studieboek aan te schaffen. Wellicht, zal je al zoekend ervaren dat er geen concreet antwoord is op jouw vraag. Dit komt doordat de hersencapaciteit van een mens niet voldoende is om de complexiteit van Gods woord volledig te begrijpen. Dit betekent dat hetgeen wat je niet kunt vinden, zal moeten toevertrouwen aan de Heer. Een tweede hulpmiddel is het bezoeken van de kerk. Kerkvaders hebben veel kennis en ervaring met hetgeen waar jij mee zit. Wees daarom ook niet beschaamd om hem om zijn hulp te vragen. Andere hulpmiddelen zijn: groot vasten in maart/april en bovenal bidden om kracht en begeleiding van God.

Dit stukje zullen we eindigen met de motiverende woorden van Jezus Christus. In Johannes 20:29 staat: “Jezus zei tegen hen: omdat je Me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven”.

Je hebt het wel eens gezien, een blauwe oog dat opgehangen is aan de muur of als sleutelhanger, of mensen die hun kopje koffie omdraaien om te zien welke figuren zij kunnen vinden in de koffieprut en zo hun toekomst proberen te voorspellen. Helderzienden die je toekomst vertellen of een zwarte kat dat ongeluk brengt. Moeten wij hierin geloven als christenen?

Nee, natuurlijk niet. Als wij hierin geloven, dan betekent het dat je geen controle hebt op je leven, dat alles is geschreven op je voorhoofd, zoals er wordt gezegd. Je hebt een eigen keuze, waardoor je het één of het ander kunt doen. Je moet de verantwoordelijkheid nemen over je eigen leven. Je laat jezelf niet over aan je lot, maar je neemt de controle over je leven en vertrouwt op God. Die kleine dingen heb je niet nodig, want je bent met de almachtige God.

Nooit eerder in de geschiedenis heeft muziek een grotere rol gespeeld dan in de huidige maatschappij. Muziek is overal om ons heen en het heeft een verslavende eigenschap. Bij het bepalen of men naar wereldlijke muziek mag luisteren, zijn er drie hoofdzaken die in overweging genomen moeten worden: (I) het doel van muziek, (II) de muziekstijl en (III) de strekking van de songtekst.

I Het doel van muziek.

In de Bijbel wordt muziek vaak gebruikt voor de verheerlijking van God. In het Nieuwe Testament spoort de apostel Paulus christenen aan om elkaar te bemoedigen met muziek: “en zing met elkaar psalmen, hymnen en liederen die de Geest u ingeeft. Zing en jubel met heel uw hart voor de Heer ” (Efeziërs). De vraag die christenen zich steeds moeten stellen is: wat wil men bereiken met dit lied en welke ideeën worden ons met dit nummer opgelegd? Soms kan wereldlijke muziek ons distantiëren van het Woord van God. De wereldlijke muziek gaan dan over zaken die de Bijbel afkeurt: materialisme, losbandigheid, drank en drugs, het uitlokken van ongepast gedrag of zelfverheerlijking. Wanneer muziek wordt ingezet met goede, oprechte en nederige motieven, zoals nationale liederen, dan kan dat zonder meer worden beluisterd.

II De muziekstijl.

De Bijbel veroordeelt geen enkele specifieke muziekstijl of muziekinstrument als goddeloos. Daarbij vermeldt de Bijbel wel talloze snaar- en blaasinstrumenten, zoals de harp. Het is dus niet van belang naar welke muziekstijl je graag luistert, of het rap of klassiek is.

III De strekking van de muziektekst.

Bij dit laatste punt staan we wat langer stil. Bij de strekking wordt gekeken naar de woordkeuze, het doel en de boodschap die de artiest met zijn nummer meegeeft. Een goede leidraad hierbij is hetgeen wat staat in Filippenzen 4:8,“Ten slotte, broeders en zusters, schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient.” Als we ons met deze zaken bezighouden, dan kan een christen naar wereldlijke muziek luisteren.

Veel wereldlijke muziek voldoet echter niet aan de norm van Filippenzen 4:8. Wereldlijke muziek roept vaak op tot immoreel en gewelddadig gedrag, terwijl er neergekeken wordt op reinheid en integriteit. Als een lied iets verheerlijkt dat zich tegen God richt, moet een christen er niet naar luisteren. Er zijn echter veel wereldlijke liedjes die God niet benoemen maar wel waarden zoals eerlijkheid, reinheid en integriteit in ere houden. Als een liefdesliedje de heiligheid van het huwelijk en/of de puurheid van echte liefde bevordert, kan er met plezier naar geluisterd worden – zelfs als er in de tekst niets gezegd wordt over God of de Bijbel. Het gebruiken van scheldwoorden of ongepaste teksten wordt dus streng afgekeurd.

Tot slot

Om te denken dat muziek ons gedrag of denkwijze niet of in geringe mate beïnvloedt, zou zeer naïef zijn. Ons blootstellen aan zondige muziek moet daarom zoveel mogelijk worden vermeden. Muziek die wordt gebruikt om God te prijzen en te verheerlijken, heeft de voorkeur voor de christelijke geest.

P.S. Weet je niet zeker of hetgeen waar jij naar luistert wel toegestaan is: luister dan naar je onderbuikgevoel. De Heilige Geest spreekt ons aan via ons gevoel. Voelt iets niet goed? Dan is de kans groot dat God jou op die manier wil waarschuwen. Weet je het dan nog niet zeker? Bedenk of je ditzelfde nummer zou beluisteren bij Gods aanwezigheid. Vergeet dan niet dat deze voorstelling ook de werkelijkheid behelst: God ziet alles.

In 301 na christus heeft bekeerde koning Tiritades (Drtad, Տրդատ) de Grote tot het Christendom en benoemde het Christendom tot staatsgodsdienst van Armenië.  Hiermee was Armenië het eerste land ter wereld dat het Christendom als staatsgodsdienst aan had genomen. Dit ging echter niet zomaar, er waren velen  groeperingen die zich verzetten tegen het christendom. Omdat hij Armenië een Christelijk land heeft gemaakt is hij ook officieel tot een Heilige verklaard en wordt zijn naam ook genoemd in de dienst van de Armeense kerk.

Tv kijken

Vandaag de dag is er veel keuze in amusement op televisie. Televisie kan, net als veel andere afleidingen die we in de huidige maatschappij hebben, zowel veel goeds als veel kwaads brengen.

Een voordeel van televisie is dat het voor de christen een prachtig educatief hulpmiddel kan zijn. Nieuws en weerberichten hebben talloze levens verrijkt en we hebben toegang tot amusement, sport en informatie die nuttig en verheffend kunnen zijn. Vanuit christelijk oogpunt wordt televisie gebruikt om het evangelie te delen met vrijwel elk volk op aarde (Mattheüs 28:19). Talloze levens zijn veranderd door christelijke televisie-uitzendingen. Tot slot bevat televisie ook gezellige familiefilms die met het gezin gekeken kunnen worden op een vrijdagavond.

Een negatief aspect van televisie voor christenen is dat veel mensen verslaafd raken aan televisiekijken of gedachteloos meegezogen worden in welk programma dan ook. Dit neemt mensen weg van familie, vrienden en de tijd in Gods Woord. In veel van de populairste programma’s van tegenwoordig staat het slechtste wat de mensheid te bieden heeft centraal, omdat het kwaad wordt verheerlijkt als goed (zie 2 Timotheüs 3:1-5 en Jesaja 5:20). Zelfs op de zogenaamde christelijke televisie zijn er mannen en vrouwen die beweren dienaren van God te zijn die zich meer zorgen maken over geld en prestige dan over het redden van zielen (zie 2 Timotheüs 4:3-4). Daarbij worden niet-christelijke tradities makkelijker bij de kijker overgebracht en wordt men dus kwetsbaarder voor zonden. Het zich openlijk blootstellen aan negatieve of zondige gedachten, beïnvloedt de (christelijke) geest op een slechte manier.

De invloed van televisie in ons leven wordt bepaald door wat we ermee doen. Christenen moeten zich niet door televisie laten beheersen, maar het onderscheid maken tussen goede en slechte programma’s. Hierbij moet je jezelf steeds afvragen wat Christus van het programma zou vinden.

Een kritische christelijke televisiekijker zal zich een aantal vragen kunnen stellen:

31. Wat is mijn motief om naar dit televisieprogramma te kijken? (Zie 1 Korintiërs 10:31.)
32. Bevat dit televisieprogramma materiaal dat ik als christen niet met een zuivere geest kan horen of kijken? (Zie Psalm 101:3.)

III. Kan ik de tijd die ik steek in het televisiekijken beter gebruiken voor andere nuttige dingen?

Het is moeilijk om een vaste regel te stellen over hoeveel televisie een christen zou moeten kijken of dat een christen überhaupt televisie zou moeten kijken. Uiteindelijk is die beslissing tussen de gelovige en God of in het geval van minderjarigen, tussen hun ouders en God. Christenen die de kwestie van televisie overwegen, moeten het Woord onderzoeken, erover bidden, naar hun geweten luisteren en de leiding van de Geest volgen.

Vrees God, en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen. Want God zal ieder werk in het gericht brengen, met al wat verborgen is, hetzij goed, of hetzij kwaad.” (Prediker 12: 13-14)

Wij mensen streven altijd naar geluk in het leven, en dat vervullen wij door te genieten van afgoderijen en dingen die tastbaar zijn op deze aarde, en vergeten dat geluk niet van materialen komt maar van God.

Het is toen allemaal bij Adam en Eva in de hof van Eden begonnen, waar zij bij God heel gelukkig waren, maar toen zij eruit werden gezet door hun ongehoorzaamheid, hebben zij zich nooit meer zo gelukkig gevoeld als in het Paradijs. En sindsdien zoekt men naar datzelfde geluk wat bij God te vinden was.

Als men nu geluk zoekt dan koopt hij een mooi huis, auto of dat moois of lekkers is maar dit zijn de dingen die ons alleen maar tijdelijk gelukkig maken , waardoor wij na een tijdje andere manieren proberen te vinden om ons weer gelukkig te voelen.

Er zijn verschillende redenen waarom wij christenen bidden. In de Bijbel staat op verschillende plekken dat we ook moeten bidden en waarom we dit moeten doen.  Tijdens het bidden, danken wij God bijvoorbeeld voor de vrede van God die Hij door Christus ons geeft (Filippenzen 4:6-7). In de Bijbel staat dat bidden erg belangrijk is om in contact met God te komen, dit omdat Jezus ook bidt. Als Jezus bidt dan moeten wij dat ook doen.  Bidden is ook een oplossing voor vele situaties in het leven, we bidden bijvoorbeeld als we een belangrijke beslissing moeten maken in het leven zodat God ons helpt de juiste beslissing te maken (Lucas 6:12-13). Ook bidden we om verleidingen te weerstaan, we vragen God om hulp om niet in de verleiding te komen en zonden te begaan (Mattheus 26:41).

In de christelijke kerk zie je dat bijna iedereen zijn handen bij elkaar doet tijdens het bidden. Dit doen we niet zomaar, het heeft een betekenis. Als we onze handen bij elkaar brengen kunnen we tijdens het gebed niet met andere dingen bezig zijn. Hiermee laat je ook zien dat je het geloof accepteert en niet met andere dingen bezig wilt zijn. Ook wordt het van kleins af aan kinderen geleerd om hun handen samen te doen tijdens het bidden omdat kinderen tijdens het gebed snel afgeleid kunnen raken.

Het kruisbeeld is een religieus sieraad dat volgens de orthodox-christelijke traditie alleen gedragen mag worden door degenen die het doopsel zijn ondergaan. Wanneer de priester tijdens de doop het water heiligt met het kruis en datzelfde kruis vervolgens op de borst wordt gedragen, wordt deze aanraking met het lichaam en het kruis ook heilig. Het kruisbeeld van het doopsel is dus heilig en mag later niet worden vervangen. Hoewel deze traditie niet rechtstreeks uit de Bijbel komt, is het wel diep geïntegreerd in de orthodox-christelijke gemeenschap. Daarbij speelt het kruisbeeld de hoofdrol in het debat over of het dragen van religieuze sieraden zondig is. Om een antwoord op deze vraag te vinden, zullen wij ons buigen over Bijbelse uitspraken over sieraden en de symboliek van het kruisbeeld.

In de eerste brief van Petrus wordt gezegd: “Uw sieraad moet niet bestaan uit iets uiterlijks: het vlechten van het haar, het dragen van gouden sieraden of het aantrekken van mooie kleren; maar uw sieraad moet zijn de verborgen mens van het hart, met het onvergankelijke sieraad van een zachtmoedige en stille geest die kostbaar is voor God.” (1 Petrus 3:3-4).

Deze Bijbeltekst onderwijst ons het volgende: de sieraden die wij dragen, zijn niet wat ons tot christenen maken. Wij moeten ons niet laten meeslepen door uiterlijk vertoon of door bezittingen, maar ons concentreren op de toewijding van ons hart aan God. Zolang wij ons uiterlijk vertoon niet boven ons innerlijk stellen, is het dragen van een kruisbeeld niet zondig.

Een kruisbeeld is bovendien niet zomaar een sieraad. Het symboliseert de dood en verrijzenis van Jezus, het herinnert ons aan de genade van God, maar ook aan het geloof en de belijdenis van iedere christen die in deze verlossing gelooft. Wanneer wij het kruisbeeld dragen, moeten wij ons dus afvragen met welke intenties wij dit doen. We kunnen het sieraad onder meer dragen als een openbaar vertoon van geloof, maar ook als een persoonlijke herinnering aan toewijding. De drager van een kruisbeeld verbindt zich met Christus, als het voor de genoemde doel wordt gedragen.

Tot slot speelt de discussie of het kruisbeeld verborgen onder kleding moet worden gedragen of juist zichtbaar aan de buitenkant. Enerzijds heeft iedere christen de taak om het geloof te verspreiden, zich daarbij openlijk christen te vertonen en zich niet te schamen voor het zijn van een christen. Anderzijds moet het kruis niet gedragen worden met de intentie om anderen te laten zien ‘hoe goed iemand als christen is’. Er moet goed gerealiseerd worden dat God ons binnenste ziet; Hij weet met welke intenties een kruis gedragen wordt, want God is almachtig en alwetend; Amen.

Buiten de dienst om, zal je onze priester (kahana, քահանա) altijd in zwarte kleding zien lopen. Zwart staat namelijk voor spirituele armoede. Maar het staat ook voor de dood van het leven van de priester en opgestaan met Jezus Christus om Hem te dienen. Het herinnert ons dat de priester is ‘gestorven’ voor de mensen op de wereld. Verder laat het zwart de priester herinneren dat hij een hogere standaard heeft in zondes. Zondes die de priester begaat zullen duidelijker zichtbaar zijn en harder bestraft worden dan die van andere mensen.

Mensen vragen zich vaak af waarom God van ons houdt. Wij mensen hebben zoveel zonden en doen God zoveel pijn, hoe kan Hij nog van ons houden? Dit komt omdat wij Gods kinderen zijn. Wij maken veel fouten, maar God wil het ons vergeven, omdat Hij van ons houdt. Maar Hij vergeeft je niet zomaar, je zult je zonde moeten erkennen, bedroefd zijn om je zonde, zorgen dat je de fout niet meer maakt en bidden en vragen om vergeving.

Er zijn talen die heilig zijn in ons geloof. Onze Heer Jezus Christus gebruikte het Aramees als voertaal, een dialect van het Assyrische taal. Het Hebreeuws werd in die tijd alleen behouden in de religie. Het heilig geschrift werd voorgelezen in die taal en er werd gebeden in die taal, net zoals tot op de dag van vandaag onze kerk gebruik maakt van dat dialect wat ook ‘Krapar’ wordt genoemd. De Krapar is niet een taal wat dagelijks gebruikt wordt, er wordt niet gescholden met Krapar of slechte dingen gezegd, waardoor het een ‘schone’ taal is.

Bovendien zijn de woorden van de sacramenten, heilige liederen van onze heilige kerk ook in het Krapar , met mooie gedichten en maten. En wanneer deze gedichten van het Krapar naar een andere taal worden vertaald, zal de poëtische dimensie worden geschonden, en zal de muziek worden veranderd.

In Mattheüs 28 zegt Jezus Christus ‘Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.’ Je wordt opnieuw geboren. Een zaadje van geloof die in ons geplant. En in de rest van ons leven leren we hoe we dit zaadje kunnen voeden en groeien.

In de Bijbel staat ook het volgende geschreven: ‘Jezus antwoordde en zei tegen hem: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als iemand niet opnieuw geboren wordt, kan hij het Koninkrijk van God niet zien. Nicodemus zei tegen Hem: Hoe kan een mens geboren worden als hij oud is? Hij kan toch niet voor de tweede keer in de buik van zijn moeder ingaan en geboren worden? Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als iemand niet geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk van God niet binnengaan.’ (Johannes 3:3-5) Dit betekent dus dat als je niet gedoopt bent je niet het eeuwige leven hebt en je niet in de Hemel terecht komt.

Er zijn stromingen die alleen maar volwassendoop doen, maar waarom is het belangrijk om een kind juist zo vroeg mogelijk te dopen?

In het Nieuwe Testament werd de doop niet individueel uitgevoerd maar werd een gezin tegelijkertijd gedoopt. In handelingen 18 vers 8 lezen we dit: ‘Crispus, het hoofd van de synagoge, geloofde met heel zijn huis in de Heere; en velen van de Korinthiërs die Paulus hoorden, geloofden en werden gedoopt.’ In het nieuwe testament werden dus de kinderen gedoopt. In het oude testament werden mensen nog niet gedoopt maar besneden. De besnijdenis is volgens de Bijbel een ‘Zegel der gerechtigheid van het geloof‘. Daarom werden kinderen besneden toen ze 8 dagen oud waren. Ook een teken dat een kind meteen een discipel van Jezus moet worden.

Een ouder stuurt een kind van 4 jaar naar school. Dit doen zij, omdat de ouders willen dat het kind later goed kan studeren. Zo laten de ouders hun kind dopen, zodat hij later goed in het geloof kan lopen. De ouders leggen hun kind in de handen van God, zodat het kind zich goed kan ontwikkelen met de hulp van de Heilige Geest in zijn geloof.

Want God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’ (Johannes 3:16) Zijn dood maakt het mogelijk dat wij later het eeuwige leven krijgen in de hemel (1 Petrus 3:18). Hij kwam ook naar de aarde om de mensen de waarheid te leren. Jezus vertelde de mensen over Gods Koninkrijk, het eeuwige leven. Ook leerde Jezus de mensen alles over het vinden van het echte geluk (Mattheus 5:3). Verder leerde hij de mensen om zelfs in moeilijk omstandigheden Gods wil te doen. Als hij bijvoorbeeld slecht werd behandeld, nam hij hier geen wraak voor (1 Petrus 2:21-24). Niemand heeft ons een beter voorbeeld van liefde kunnen geven dan Jezus.

Precies 98 dagen na paaszondag viert de Armeens Apostolische Kerk Vardavar.

Met Vardavar wordt er in de straten van Armenie door iedereen water over elkaar heen gegooid. Het is een traditie die ontstaan is in de tijd dat in Armenie nog werd geloofd in afgoden. Het heeft dus heidense oorsprong waarbij ‘Astgik’ de godin van water, liefde, schoonheid en vruchtbaarheid werd vereerd. De heidense tradities, feestdagen en tempels verdwenen toen Armenie een christelijke staat werd. Het Armeense volk was echter dol op Vardavar, dus kreeg het feest een christelijke betekenis.

Nu vieren we met Vardavar de transfiguratie van Jezus Christus. Jezus Christus veranderde in een hemelse gestalte waarna er een stem uit de hemel klonk: ‘Dit is mijn geliefde Zoon; luister naar Hem.’ Het water staat symbool voor vergeving, omdat water zuivert.

Met Vartavar viert de kerk dat Christus liet zie wie hij is. Zodat wij ervan bewust zijn wie Hij is, toen hij werd gekruisigd en stief voor onze zonden. Ook moeten wij ervan bewust zijn dat hij uit liefde voor ons is opgestaan uit de dood. Laten we tijdens Vartavar God danken voor wat Hij voor ons heeft gedaan en op dit moment nog steeds doet.

Vergeven is iets wat mensen vaak moeilijk vinden, al helemaal als mensen je opzettelijk iets hebben aangedaan. In Mattheus 18:21-22 lezen we; ‘’Heer, als mijn broeder of zuster tegen mij zondigt, hoe vaak moet ik dan ​vergeving​ schenken? Tot zevenmaal toe?’ 22Jezus​ antwoordde: ‘Niet tot zevenmaal toe, zeg ik je, maar tot zeventig maal zeven.’’ Hiermee bedoelt Jezus natuurlijk niet dat je elkaar dus maximaal 490 keer moet vergeven, maar dat je dit altijd moet doen. Hij vertelt de mensen daarna ook een gelijkenis. Er was een man die een groot bedrag schuldig was bij zijn koning, maar de koning schold zijn schuld kwijt en hij hoefde de koning niets meer te betalen. Toen deze zelfde man een zwerver ontmoette die hem een klein bedrag schuldig was, werd hij boos op de zwerver en vergaf hij hem niet. Wij doen precies hetzelfde als deze man als we elkaar niet vergeven omdat God ons wel vergeeft voor onze zonden, daarom is het erg belangrijk om elkaar te vergeven.

Toen Adam en Eva God niet gehoorzaamden, moest Hij ze straffen. De rede hiervoor is, is omdat God rechtvaardig is. Door de zonde heeft iedereen de dood verdiend, de eeuwige scheiding van God in de hel. ‘Want het loon van de zonde is de dood…’ (Romeinen 6:23).

Hoewel God Adam en Eva uit de tuin verbannen had, liet hij hen niet zonder hoop op verzoening. Hij beloofde dat hij een Redder zou sturen om de slang te verslaan (Genesis 3:15). Tot die tijd zouden mensen onschuldige lammeren offeren en hun berouw tonen over zonde en geloof in het toekomstige Offer van God dat hun straf zou dragen. God bevestigde Zijn belofte van het Offer met mannen zoals Abraham en Mozes. Hierin ligt de schoonheid van God Zijn volmaakte plan: God Zelf voorzag in het enige offer (Jezus) dat de zonden van Zijn volk kon verzoenen. Zijn volmaakte Zoon vervulde God zijn volmaakte vereiste van Gods volmaakte wet. ‘Want Hem Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem.’ (2 Korintiërs 5:21).

Van Adam tot Jezus, God zond profeten naar de mensheid, waarschuwde hen voor de straf van de zonde en vertelde Hij hen over de Messias. Een voorbeeld hiervan staat geschreven in Jesaja 53:1-12.

Onze heilige God kan de zonde niet ongestraft laten. Onze eigen zonden dragen zou zijn om Gods oordeel in de vlammen van de hel te ondergaan. Prijs God, Hij hield zich aan zijn belofte om het perfecte Lam te sturen en te offeren om de zonden te dragen van hen die op Hem vertrouwen. Jezus moest sterven omdat Hij de enige is die de straf voor onze zonden kan betalen.

In de Armeens Apostolische kerk is ‘Surb Tsnund’ (letterlijk: Heilige Geboorte) het feest van de geboorte van Christus in Bethlehem en de doop van Christus door Johannes de Doper in de Jordaanrivier. Dit wordt jaarlijks op 6 januari gevierd.

De reden waarom de Armeens Apostolische kerk kerst op 6 januari viert is omdat tot de vierde eeuw de geboorte van Christus door alle christelijke kerken op 6 januari werd gevierd.

Tot de vierde eeuw vierden alle christelijke kerken de geboorte van Christus op 6 januari. Twee van de evangeliën in de Bijbel vermelden de geboorte van Christus, maar geven geen details over de datum.  De exacte datum is dus nooit historisch vastgesteld noch opgenomen in de Evangeliën.

De mensen in West-Europa vierden op 25 december de geboorte van de zon. Toen het christendom zich daar uitbreide besloot de Roomse kerk de eerste kerstdag te verplaatsen naar 25 december, zodat de mensen niet meer de geboorte van de zon vierden, maar de geboorte van Christus. Vervolgens wezen zij 6 januari aan als het feest van de Driekoningen. De Oosterse Kerken, waaronder die van Armenië, bleven echter trouw aan de traditie van de kerstviering op 6 januari.

Zeven dagen voorafgaand aan 6 januari is het vastenperiode. Deze periode is om ons geestelijk voor te bereiden op de geboorte van onze Heer Jezus Christus.

Op 6 januari begroeten wij elkaar met:

Groet:

Krisdos dznav yev haydnetsav (Jezus is geboren en geopenbaard)

Antwoord:

Orhnyal eh haydnutyune krisdosi (Gezegend is de openbaring van Christus)

Als je een dienst van de Armeense kerk bijwoont zal het je meteen opvallen dat de dienst gezongen wordt. Hier zijn een paar redenen voor. Ten eerste wordt het gedaan om God te loven. God loven gaat nog een stap verder dan God bedanken. Bij danken zijn we blij met wat we van God hebben gekregen, bij het Loven van God zingen we God toe, we richten ons volledig op Hem. In Efeze 5 vers 19 vertelt Paulus ons; Spreek onder elkaar met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen en zing voor de Heer en loof Hem in uw hart.

Verder worden er ook psalmen gezongen. Dit doen wij om elkaar te onderwijzen. Paulus schrijft in Kolossenzen 3 vers 16; Onderwijs elkaar, en wijs elkaar terecht, met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen. De psalmen die we zingen zijn namelijk geen zelf bedachte liederen, het is het woord van God. Dat woord van God dat we zingen zit vol onderwijzende teksten. Daarnaast bevat het woord ook terechtwijzing en bedreiging voor wie zonder God en Christus leeft.

Tot slot zingen we om te oefenen voor de toekomst. In het laatste boek van de Bijbel, de Openbaringen, wordt ons een blik in de Hemel gegund. Daar valt op dat het volk dat door God is verlost veel liederen zingt. In Openbaring 15 vers 3 staat; En zij zongen het lied van Mozes, de dienstknecht van God, en het lied van het Lam, met de woorden: Groot en wonderbaarlijk zijn Uw werken, Heer, almachtige God; rechtvaardig en waarachtig zijn Uw wegen, Koning van de Heiligen. We zingen als voorbereiding op de toekomst.

Tijdens de Heilige Liturgie wordt er uit de Evangelie door een diaken aan de priester voorgelezen. Tegelijkertijd leest een ander diaken een van de brieven van Paulus hardop voor.  Dit heeft een aantal redenen. De eerste reden is erg simpel, het is een controle. De priester controleert of het stukje dat voorgelezen wordt het juiste stukje is dat op die dag gelezen moet worden. Een tweede reden is dat de priester zich concentreert op de woorden van God op dat moment. De priester doet tijdens de hele Liturgie verschillende gebeden om zich te concentreren en te bidden naar God. Dit is ook een moment dat de priester zich voorbereidt op de preek die hij eerder heeft geschreven. De preek gaat immers over het stukje dat voorgelezen gaat worden uit de Evangelie. 

Het zal je vast wel eens opgevallen zijn dat we in de Armeense kerk water zegenen, maar waarom doen we dit eigenlijk?

Op 6 januari met kerst wordt er water gezegend en daarna uitgedeeld aan het volk. Dit wordt gedaan om de doop van Jezus Christus door Johannes de Doper te gedenken en symboliseren. Dit water wordt gedronken door het volk om de zegening van God te ontvangen. Het water wordt ook meegenomen door mensen voor hun zieken om op deze manier genezing te krijgen van God. Het doping van Christus wordt gevierd tijdens de kerst omdat wij dan de geboorte van Christus vieren en met het zegenen van water vieren wij ook de tweede geboorte van Christus, het geestelijke geboorte. Tijdens het dopen van de mensen worden zij namelijk opnieuw geboren in geest.

De priester zegent het water om verschillende redenen. Een van de momenten wanneer de priester het water zegent is tijden de doop. De doop kan niet met gewoon water uitgevoerd worden. Het water dient eerst gezegend te worden. De priester dankt God en vraagt om vergeving van onze zonden met het verkregen Heilige water. Hierin wordt ook de Heilige Myron gedaan.

Water wordt ook gezegend voor andere dingen. Als een priester bijvoorbeeld je nieuw gekochte huis komt zegenen doet hij dit met onder andere door het water te heiligen en deze op de muren met een kruisteken te zegenen om het huis van het kwade te behouden.

Evangelie, wat betekent dat eigenlijk? Het woord evangelie is in Grieks en betekent goede boodschap( Eu = Goed, Angelion = Boodschap). In de Bijbel staan 4 evangeliën. De evangelie van Matteüs, Markus, Lucas en Johannes. In een Evangelie wordt het levensverhaal van Jezus beschreven. Maar waarom zijn er nou 4 Evangeliën vragen veel mensen zich af. Waarom wordt het verhaal van Jezus door 4 verschillende mensen beschreven? Daar is een reden voor.

God heeft ons 4 evangeliën gegeven zodat wij een completer beeld te krijgen van het leven van Jezus. God gebruikte verschillende auteurs met verschillende achtergronden en verschillende persoonlijkheden. Elke auteur had zijn eigen doelen en aspecten om het verhaal van Jezus te verkondigen. Mattheüs bijvoorbeeld heeft als doel om de mensen te laten weten dat Jezus de lang verwachte Messias was, en dat we daar in moesten geloven. Markus benadrukt juist dat Jezus zijn leven heeft gegeven voor ons om onze zonden te vergeven en dat we hem daar altijd dankbaar voor moeten zijn. Lucas vertelt ons dat Jezus de ‘Zoon van de mens’ is. Hiermee wil hij de menselijkheid van Jezus laten zien en dat we altijd bij Jezus terecht kunnen met onze vragen. De evangelie van Johannes is anders dan de evangeliën van Mattheüs, Marcus en Lucas. Johannes beschrijft niet zozeer het leven van Jezus maar het geloof. Hij vertelt ons over de ‘Godheid’ van Jezus. Zoals Jezus mens maar tegelijk ook Zoon van God is en dat we altijd met Jezus moeten leven en in hem moeten geloven.

Omdat er 4 evangeliën zijn geeft God ons de mogelijkheid om zelf punten eruit te halen die we willen leren over God om zo ons geloof te versterken.

In de Armeens-Apostolische Kerk is het gebruikelijk om een kruis te slaan wanneer men een kerk binnengaat, een heiligenafbeelding passeert, aan het begin van een dienst of op andere momenten tijdens de Goddelijke Liturgie. De beweging van het kruisteken wordt gemaakt door de eerste drie vingers, – de duim, wijsvinger en ringvinger- samen te voegen om de Heilige Drie-eenheid te symboliseren. De twee andere vingers worden in de handpalm gelegd. Vervolgens wordt het voorhoofd aangeraakt, dan onder de borst, dan links, vervolgens rechts en dan te eindigen met de open hand op de borst, opnieuw met buigend hoofd. Het kruisteken symboliseert de zegenbede: in de naam van de Vader (aanraking hoofd), de Zoon (borst), de Heilige Geest (linker- en rechterschouder) en amen (borst).

In de oosters-orthodoxe kerken wordt het kruisteken in de eredienst veel vaker gemaakt dan in de westerse kerken. Hoewel er punten in de liturgie zijn waarop bijna alle gelovigen zich kruisen, hebben orthodoxe gelovigen een aanzienlijke vrijheid om ook op andere momenten een kruis te slaan. Velen maken het kruisteken dan ook vaak tijdens de Goddelijke Liturgie of andere kerkdiensten.

Een kruisteken wordt gemaakt op de volgende momenten:

I. Na het gebed: Het is gebruikelijk om een kruisteken te maken na een gebed, vaak na het Onze Vader.

III. Tijdens de Goddelijke Liturgie: Tijdens de viering van de Goddelijke Liturgie, de sacramenten en de dagelijkse diensten is het een traditie om God te aanbidden door in eerbied te buigen of zich te verlagen. In de Armeense kerk wordt dit door geestelijken en gelovigen gedaan door ofwel voorover te buigen vanaf het middel ofwel te knielen om de grond aan te raken. Beide worden gevolgd door het maken van het kruisteken.

IV. Na het aansteken van een kaars (momavarootyun) : Het aansteken van kaarsen in de kerk is een vrome daad en tevens een uiting van een zichtbaar spiritueel gevoel. Het uitdelen en aansteken van kaarsen bestaat al sinds de apostolische tijd. In de vroege periode van het christendom werd de eredienst ’s avonds uitgevoerd, waardoor het noodzakelijk was om de gebedsruimten en kapellen te verlichten door het aansteken van kaarsen en olielampen. In latere jaren werd dit gebruik een vast onderdeel van de kerkdiensten, dat tevens een symbool is van vroom geestelijk gevoel.

Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één worden; ze zijn dan niet langer twee, maar één…” (Matteüs 19:5-6)

In de trouw tussen een man en een vrouw wordt Gods eeuwige trouw vooral gemanifesteerd, want het is God die elke ware huwelijksband bijeenbrengt.

God is liefde en onze gelukzaligheid wordt bereikt door met liefde samen te komen met God. Dus er kan geen liefde en geen gelukzaligheid zijn daar waar Gods zegen ontbreekt.

De groep mensen die het geloof had aanvaard, leefde eendrachtig samen. Geen van hen beschouwde zijn bezittingen als zijn persoonlijk eigendom, want ze hadden alles gemeenschappelijk’.

Zo moeten mannen hun vrouw liefhebben, als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het, zoals Christus de kerk, want dat is zijn lichaam en wij zijn de ledematen (Efeziërs 5:28-30).

Een man moet bereid zijn om aan zijn vrouw alles op te offeren als een ware gelijke en samen met haar één lichaam te vormen. En aan de vrouw wordt gevraagd om gehoorzaam te zijn aan de man en hem te respecteren.

De gehoorzaamheid van de vrouw wordt bepaald door de liefde van de man met de rechtvaardiging dat de vrouw gehoorzaam zal zijn aan de man die haar liefheeft.

Beide hebben een wil maar die worden op één wijze uitgedrukt met wederzijdse begrip, vertrouwen, vergeving, nederigheid en natuurlijk de heilige gevoelens van geloof en liefde.

Vertrouw op de Heer met heel je hart,

Steun niet op eigen inzicht.

Denk aan Hem bij alles wat je doet,

Dan baant Hij voor jou de weg.”

Spreuken 3:5-6

God vraagt ons in bovenstaande Bijbeltekst om op Hem te vertrouwen. In de Bijbel is vertrouwen een belangrijk kenmerk van het geloof. Geloven is jouw vertrouwen stellen op God. Er is dus een onderling verband tussen geloven en vertrouwen, het één kan niet zonder de ander. Daarom  worden deze begrippen zowel in het Oude als het Nieuwe Testament vaak in dezelfde context gebruikt.

Het vertrouwen stellen in God is geen gevoel, maar een bewuste keuze die je maakt. Wanneer er wordt vertrouwd op de HEER, worden de zorgen van de toekomst en het verleden in Zijn handen overgedragen. God wil namelijk niet dat wij ons zorgen maken. Je vertrouwt op de plannen die Hij heeft gemaakt, omdat je gelooft dat God weet wat je nodig hebt. Dit heeft betrekking op alle aspecten van het leven: zoals werk, studie, familie, vrienden, trouwen en het krijgen van kinderen. Op ieder aspect van jouw leven kan je vertrouwen op God. Ook bij een vervelende gebeurtenis of wanneer iets niet volgens jouw verwachtingen gaat. Vertrouw op de HEER, want Hij heeft een plan!

Het verhaal van Abraham en Izaäk is een bekend voorbeeld uit de Bijbel over dit onderwerp. In Genesis 22 vraagt God aan Abraham om zijn enige zoon Izaäk te offeren. Dezelfde zoon die God aan Abraham had beloofd. Abraham vertrouwde God ondanks zijn eigen geweten en beklom de berg om het offer te brengen. Nog voordat Abraham zijn mes kon gebruiken hield engel Gabriël hem tegen. Abraham is geslaagd voor de test. Ons vertrouwen in God moet net zo sterk zijn als het vertrouwen van Abraham in God. Wij moeten onze eigen twijfels en zorgen vergeten en doen wat God van ons vraagt. De gevoelens van de mens zijn namelijk slechte raadgevers. Wij weten niet wat juist is voor ons! God weet dit wel en Hij vraagt ons om op Zijn wijsheid te vertrouwen.

Het vertrouwen op God wordt door velen als lastig ervaren. Het is daarom belangrijk dat je iedere dag aan God vraagt of Hij jou hiermee kan helpen. God weet dat je dit nodig hebt, maar het is belangrijk dat je er zelf om vraagt. Vraag het volgende aan God: Mijn lieve HEER, wilt U mij de kracht geven om in U te geloven en bovenal U te vertrouwen met al mijn zorgen. U weet wat goed voor mij is en Uw wil zal geschieden. Amen.

In deze Khorurd-editie gaan we nader in op de definitie van geloof die de Bijbel ons leert. Daarbij is opvallend dat de verzen waarin verteld wordt over geloof, de teksten zijn waarin Jezus ons eraan herinnert dat we moeten geloven in God. Het is een uitspraak die vaak terugkomt in de Bijbel en wat ook het fundament is van religie. Wij hebben als doel de lezer te laten inzien wat geloof voor een christen kan betekenen. Hierbij zal zoveel mogelijk worden verwezen naar de Bijbel.

De Bijbel spreekt over meerdere soorten geloof. Om te beginnen bestaat er het christelijk geloof; geloven dat Christus de zoon van God is. Je gelooft dat het christendom de waarheid achter alles is. Ten tweede bestaat het geloof voor redding; dit betekent dat wij als christenen geloven dat wij zijn gered door Gods genade. Vervolgens bestaat er geloof in Gods kracht, waarbij wij geloven dat alles mogelijk is in naam van de Heer. Geloven is dus niet enkelzijdig, maar bevat meerdere definities. Geloven dat Jezus de Zoon van God is, is dus niet hetzelfde als geloven in de kracht van Gods Woord of de kracht die wij hebben met het geloof in het gebed. In de Bijbel vraagt Jezus ons om te geloven in God. Hij vraagt ons niet om méér te geloven dan we al doen, maar slechts om te geloven. Dit betekent dat wij tijdens het geloven niet mogen twijfelen in onze harten. Ons geloof moet puur en volledig zijn, het mag dus geen aarzeling bevatten. Maar wat maakt het geloven dan zo lastig? Dat komt door onze menselijke zintuigen. “Eerst zien, dan geloven” is een menselijke uitdrukking. Wij willen het feitelijk voor ons zien, voordat we het voor waarheid aannemen. Maar in Johannes 20:29 lezen we; “Jezus zei tegen hem: Omdat u Mij gezien hebt, Thomas, hebt u geloofd; zalig zijn zij die niet gezien zullen hebben en toch zullen geloven.” In het Bijbelverhaal komt Thomas pas tot geloof wanneer hij de littekens op de handen van Jezus heeft gezien. Jezus leert ons dat de mens zalig is, wanneer wordt geloofd zonder feitelijk gezien te hebben. Wist je dat: De uitdrukking ‘ongelovige Thomas’ komt van deze Bijbelvers?

In Markus 11:22-24 lezen we: “En Jezus antwoordde en zei tegen hen: Heb geloof in God. Want, voorwaar, Ik zeg u: wie tegen deze berg zal zeggen: Word opgeheven en in de zee geworpen, en niet zal twijfelen in zijn hart, maar zal geloven dat wat hij zegt, gebeuren zal, het zal hem gebeuren wat hij zegt. Daarom zeg Ik u: alles wat u biddend begeert, geloof dat u het ontvangen zult, en het zal u ten deel vallen.” Jezus leert ons dat een gelovige door middel van zijn geloof in staat is om bergen te verschuiven. De bergen staan hier symbool voor onze menselijke problemen. Wij kunnen onze problemen tenietdoen door te geloven. Hierbij is het van belang dat men niet zal twijfelen in zijn hart, maar dat hij gelooft dat hetgeen zal gebeuren. Dit zien we ook terug in de daden van Jezus. Wanneer Jezus de zieken aan het genezen was, was Hij niet verbaasd over het resultaat dat voortkwam uit Zijn handeling. Omdat Hij wist dat het zou gebeuren, want Jezus geloofde. In Markus 9:23 staat vervolgens “En Jezus zei tegen hem: Als u kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft.” Jezus geeft ons de boodschap dat niets onmogelijk is voor degene die gelooft. Dit betekent dat wanneer wij in staat zijn om te geloven, alle dingen voor ons mogelijk zijn. Hiermee kan gezegd worden dat geloven het betaalmiddel is van de hemel. De valuta van God. Want alleen in geloof kunnen wij God bereiken. Dajana Daniljan

Hierna gaan we enkele Bijbelverzen lezen in het licht van het eerder besprokene.

1. Mattheüs 9:28-30 “Toen Hij in huis gekomen was, kwamen de blinden naar hem toe. En Jezus zei tegen hen: Gelooft u dat Ik dat kan doen? Zij zeiden tegen Hem: Ja, Heere. Toen raakte Hij hun ogen aan en zei: Het zal u gaan naar uw geloof. En hun ogen werden geopend.” In deze Bijbelvers vraagt Jezus aan de blinden of ze geloof hebben. Vervolgens worden ze door de kracht van hun geloof genezen.

2. Mattheüs 9:21-22 “Want zij zei bij zichzelf: Als ik alleen maar Zijn bovenkleed aanraak, zal ik gezond worden. Jezus keerde Zich om, zag haar en zei: Heb goede moed, dochter, uw geloof heeft u behouden. En de vrouw was vanaf dat moment gezond.” In dit Bijbelverhaal ging het om zieke vrouw die geloofde dat als zij het bovenkleed van Jezus zou aanraken, dat ze genezen zou worden. Jezus voelde die aanraking en keerde zich om. In eerste instantie schrikt de vrouw, maar Jezus stelt haar gerust en zegt dat haar geloof de oorzaak is van haar genezing.

3. Mattheüs 14:31 “Jezus stak meteen Zijn hand uit, greep hem vast en zei tegen hem: Kleingelovige, waarom hebt u getwijfeld.” Opvallend aan deze Bijbeltekst is dat Jezus hem niet vraagt waarom er niet voldoende is geloofd. Jezus geeft geen overtreffende trap van het geloven; Hij vraagt enkel waarom de gelovige heeft getwijfeld. Dit maakt duidelijk dat wij tijdens het geloven niet mogen twijfelen aan God.

4. Lukas 8:25 “Hij zei tegen hen: Waar is uw geloof?” In deze Bijbelvers is Jezus met Zijn discipelen aan boord van een schip. Een stormwind viel en het schiep liep vol water. De discipelen waren bevreesd en riepen “Meester, Meester, wij vergaan!” Waarna Jezus de wateren stilt en vraagt “waar is uw geloof?”. De discipelen geloofden in God en Jezus, maar niet in het feit dat zij gered konden worden.

5. Mattheüs 21:22 “En alles wat u in het gebed vraagt, in geloof, zult u ontvangen.” Bij deze Bijbelvers is het opvallend dat er niet staat ‘en alles wat u in gebed vraagt, zult u ontvangen’. Maar de belangrijke woorden ‘in geloof’ staan middenin de vers. Dit laat zien dat enkel gebed niet genoeg is; men moet geloven in het gebed.

Maar wat betekent dit allemaal voor een gelovige christen? In hoeverre heeft ons geloof kracht? Het antwoord op deze vragen vinden we in Markus 6:5-6 “En Hij kon daar geen kracht doen, maar Hij legde slechts enkele zieken de handen op en genas hen. En Hij verwonderde Zich over hun ongeloof. En Hij trok de dorpen in de omgeving rond en gaf er onderwijs.” Als we deze vers vergelijken met Mattheüs 13:58 waarin staat “en Hij deed daar niet veel krachten vanwege hun ongeloof” dan kunnen we concluderen dat ons ongeloof een beperking is op God en daardoor ook op onszelf. Jezus kón geen kracht doen; dit zegt niets over Zijn willen. Jezus kon geen kracht doen, omdat de mens twijfelde in Zijn kracht. Als we dit vergelijken met eerdere Bijbelverzen waarin Jezus de zieken wel kon genezen, dan lezen we terug dat Hij vroeg óf de mens geloofde. Wanneer Jezus vraagt “waar is uw geloof”, spreekt Hij ons direct aan, omdat Hij weet dat onze problemen kunnen worden verholpen door geloof.

De uitdrukking “volledige wapenrusting van God” komt uit Efeziërs 6:13-17:

“Pak daarom de wapens die God jullie geeft. Dan kunnen jullie je verdedigen tegen de duivel op de dag dat hij aanvalt. En dan zullen jullie zijn aanval laten mislukken. Jullie moeten klaarstaan voor de strijd, net als de soldaten. Maar dit is de manier waarop jullie moeten vechten: spreek altijd de waarheid, en doe altijd het goede. Breng aan iedereen het goede nieuws van de vrede. En houd altijd vast aan het geloof. Want je geloof beschermt je als een schuld tegen de brandende pijlen die de duivel op je afschiet. Vertrouw erop dat God je zal redden, want dat vertrouwen beschermt je als een helm. En de boodschap van God is je zwaard. De Heilige Geest zal je helpen om die boodschap kracht te geven.”

Efeziërs 6:12 geeft duidelijk aan dat het conflict met Satan geestelijk is, waardoor er geen tastbare wapens effectief tegen hem en Zijn volgelingen gebruikt kunnen worden. We krijgen echter ook geen lijst met specifieke tactieken die Satan zal gebruiken. De passage vertelt wel vrij duidelijk dat wanneer we alle instructies trouw volgen, we in staat zullen zijn om stand te houden en dat we de overwinning zullen behalen, ongeacht Satans strategie.

Het eerste element van onze wapenrusting is waarheid. Dit is gemakkelijk te begrijpen, aangezien er wordt gezegd dat Satan de “vader van de leugen” is (Johannes 8:44). Bedrog staat hoog op de lijst van dingen die God als een gruwel beschouwt. We worden daarom aangespoord om de waarheid aan te doen voor onze eigen heiliging en verlossing en bovendien voor het welzijn van degenen tot wie we getuigen.

Ook in vers 14 wordt ons verteld om het borstharnas van gerechtigheid aan te doen. Een borstplaat beschermde de vitale organen van een krijger tegen stoten en slagen die anders dodelijk zouden zijn. Deze gerechtigheid is geen werk van gerechtigheid die door de mensen is verricht, maar de gerechtigheid van Christus, door God toegerekend en ontvangen door geloof. Dit geloof beschermt ons hart tegen beschuldigingen van onder andere Satan en beveiligt ons diepste wezen tegen zijn aanvallen.

Vers 15 spreekt over de voorbereiding van de voeten voor geestelijke conflicten. In oorlogsvoering plaatst een vijand soms gevaarlijke obstakels op het pad van oprukkende soldaten. Het idee van de voorbereiding van de evangelie van vrede als schoenen suggereert wat we nodig hebben om in Satans territorium te komen. We moeten ons ervan bewust zijn dat er valstrikken zullen zijn. Satan heeft veel obstakels op het pad geplaatst om de verspreiding van de evangelie te stoppen.

Het schild des geloofs waarover gesproken wordt, maakt dat Satan twijfel zaait over de trouw van God en Zijn Woord. Ons geloof – waarvan Christus “de auteur en volmaakter” is (Hebreeën 12:2) – is als een gouden schild, kostbaar, solide en substantieel.

De helm van verlossing in vers 17 is bescherming voor het hoofd, waardoor een cruciaal deel van het lichaam levensvatbaar blijft. We zouden kunnen zeggen dat onze manier van denken behouden moet blijven. Het hoofd is de zetel van de geest, die, wanneer het de zekere evangeliehoop van eeuwig leven heeft gegrepen, geen valse leer zal ontvangen of zal toegeven aan Satans verleidingen. Zonder de helm is men niet in staat om onderscheid te maken tussen geestelijke waarheid en geestelijk bedrog.

Vers 17 interpreteert zichzelf als de betekenis van het zwaard van de Geest – het is het Woord van God. Terwijl alle andere geestelijke wapenrustingen defensief van aard zijn, is het zwaard van de Geest het enige offensieve wapen in de wapenrusting van God. Het spreekt van de heiligheid en kracht van het Woord van God. Een groter geestelijk wapen is niet denkbaar.

In vers 18 wordt ons verteld om in de Geest te bidden naast het dragen van de volledige wapenrusting van God. We kunnen het gebed niet verwaarlozen, omdat dat het middel is waarmee we geestelijke kracht van God putten. Zonder gebed en zonder vertrouwen op God zijn onze inspanningen voor geestelijke oorlogvoering leeg en zinloos.

Samengevat bestaat de volledige wapenrusting van God uit: waarheid, gerechtigheid, het evangelie, geloof, redding, het Woord van God en gebed. Dit zijn de instrumenten die God ons heeft gegeven, waardoor we geestelijk kunnen zegevieren en Satans aanvallen en verleidingen kunnen overwinnen.

Voor de oplettenden onder ons: de volledige wapenuitrusting bestaat uit zeven onderdelen. Eerder is besproken dat dit een getal van God is.

Veertig dagen na de opstanding van onze Heer ging Jezus en Zijn leerlingen naar de Olijfberg in Jeruzalem. Daar beloofde Jezus Zijn volgelingen dat zij spoedig de Heilige Geest zouden ontvangen. Hij droeg hen op om in Jeruzalem te blijven tot de Heilige Geest gekomen was. Christus zegende hen daarna en terwijl hij de zegen uitsprak, werd Hij opgenomen naar de hemel.

De hemelvaart van Jezus is een letterlijke en lichamelijke terugkeer naar de hemel. Na de hemelvaart verschenen twee engelen en beloofden hen dat de terugkeer van Christus op dezelfde wijze zal zijn als hoe Hij opsteeg naar de hemel. Er zijn vele redenen waarom de Hemelvaart van onze Heer belangrijk is. Een aantal worden hieronder genoemd.

De hemelvaart markeerde het einde van Jezus Zijn aardse bediening. De Vader had Zijn Zoon liefdevol de wereld ingestuurd in Bethlehem en nu keerde de Zoon terug naar de Vader. De periode waarin Jezus door Zijn menselijkheid beperkt werd, was ten einde gekomen.

Ook stelde de hemelvaart Jezus in staat om een plaats voor ons gereed te maken (zie Johannes 14:2).

Bovendien symboliseert de hemelvaart Jezus Zijn verheffing door de vader. De geliefde Zoon in wie de Vader vreugde vindt werd hoog in eer verheven en kreeg een naam die elke naam boven gaat. De hemelvaart gaf aan dat Hij succesvol was geweest in Zijn aardse werk. Alles waar Hij voor gekomen was, had Jezus volbracht.

De hemelvaart van Christus is de gebeurtenis die Jezus overbracht van Zijn aardse bediening naar Zijn hemelse bediening.

En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen. Mattheüs 28:20

Voor ons christenen is het Kruis Gods kracht en trots, waarop het onschuldige bloed van Christus werd vergoten. Door middel van het Kruis bewees Jezus Zijn liefde naar de mensheid. Sindsdien werd Het Kruis het symbool van hoop, liefde en redding voor ons.

Het feest ‘Khachverats’ of ‘Surp Khach’ in het Armeens, wordt ook wel aangeduid met zijn meer formele naam ‘Veratsumn Srpo Khachi’. De letterlijke vertaling is: ‘De verheerlijking van het Heilige Kruis’.

Surp Khach is de laatste van de vijf belangrijkste feesten van de Armeense Apostolische Kerk. Het is het belangrijkste feest onder de feesten die aan het Heilige Kruis zijn gewijd, omdat het gewijd is aan de geschiedenis van de terugkeer van het Heilige Kruis van gevangenschap, zijn verheffing en verheerlijking.

Het achterliggende verhaal van het feest:

In 610 viel de Perzische koning Khosrov II het Byzantijnse rijk aan. Vervolgens viel het Perzische leger in 614 Jeruzalem binnen en hebben zij het Heilige Kruis vanuit het Heilig Graf van de kerk meegenomen.

Ondersteund door het Armeense leger, gingen de Byzantijnen achter het Heilige Kruis aan en hebben zij het teruggevonden na het verslaan van Khosorov II. Het Heilige Kruis werd teruggebracht naar Jeruzalem. Op weg naar Jeruzalem werd het Heilige Kruis omhoog gedragen om zijn herovering te vieren. Tijdens deze reis reisde het Kruis door Karin in Armenië.

In de Armeense Apostolische Kerk wordt het feest van de verheerlijking van het Heilig Kruis gevierd op de zondag in de periode tussen 11-17 september. Dit jaar wordt het gevierd op 17 september, de maandag die daarop volgt is er een herdenkingsdag (Merelots).

Voor ons christenen is het Kruis Gods kracht en trots, waarop het onschuldige bloed van Christus werd vergoten. Door middel van het Kruis bewees Jezus Zijn liefde naar de mensheid. Sindsdien werd Het Kruis het symbool van hoop, liefde en redding voor ons.

Het feest ‘Khachverats’ of ‘Surp Khach’ in het Armeens, wordt ook wel aangeduid met zijn meer formele naam ‘Veratsumn Srpo Khachi’. De letterlijke vertaling is: ‘De verheerlijking van het Heilige Kruis’.

Surp Khach is de laatste van de vijf belangrijkste feesten van de Armeense Apostolische Kerk en het is volledig aan het Kruis gewijd. Het is het belangrijkste feest onder de feesten die aan het Heilige Kruis zijn gewijd, omdat het gewijd is aan de geschiedenis van de terugkeer van het Heilige Kruis van gevangenschap, zijn verheffing en verheerlijking.

Het achterliggende verhaal van het feest:

In het jaar 610 viel de Perzische koning Khosrov II het Byzantijnse rijk aan. Vervolgens viel het Perzische leger in 614 Jeruzalem binnen, veroverde en verwoestten de stad en hebben zij het Heilige Kruis vanuit het Heilig Graf van de kerk meegenomen naar het Perzische rijk.

Ondersteund door het Armeense leger, vormde de Byzantijnse keizer Heraclius een groot leger, gingen de Byzantijnen achter het Heilige Kruis aan en hebben zij het teruggevonden na het verslaan van Khosorov II. Het Heilige Kruis werd bevrijd en teruggebracht naar Jeruzalem. Op weg naar Jeruzalem werd het Heilige Kruis omhoog gedragen om zijn herovering te vieren. Tijdens deze reis reisde het Kruis ook door Karin in Armenië.

Tijdens het terugbrengen van het Kruis deed het Perzische rijk weer een poging het Kruis te veroveren en tijdens het verdedigen van deze aanval werd het kruis op een van de toppen van het Karno gebergte bewaard. Toen ze terugkwamen om het Kruis mee te nemen zagen ze op deze plaats een bron van water stromen. Deze plaats is een heilige plek geworden waar vele pelgrims komen tijdens het feest van de Heilige Kruis.

De Heilige Drie-eenheid, een fenomeen die onze hersenen niet kunnen bevatten. De Heilige Drie-eenheid heeft betrekking op God. De Orthodoxe kerk gelooft in één God. Deze God is één Wezen, maar bestaat uit drie Persoonlijkheden. Deze drie persoonlijkheden zijn de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Deze drie persoonlijkheden zijn gelijke wezens, dus geen één is hoger of machtiger dan de ander.

Een gelijkenis hiervan is het volgende:

Als je een boom ziet, zeg je dat dit een boom is. Maar zodra je beter gaat kijken naar de boom zie je eigenlijk dat de boom uit drie onderdelen bestaat, namelijk de wortels, de stam en de takken. De wortels geven leven aan de boom. De stam verplaatst het naar de takken en daardoor kunnen de takken leven en blaadjes maken. Ze zijn één als een boom, maar bestaan toch uit drie.

In deze gelijkenis is de boom God. De wortels, stam en takken; de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

De Vader

De Vader wordt vaak beschreven in de Bijbel als Heer of God. In de oude testament wordt het bijvoorbeeld beschreven in Deuteronomium 32:6: ‘… Is hij niet uw vader, uw schepper? Hij heeft u gemaakt, hij riep u tot leven.’

In de Nieuwe Testament staat bijvoorbeeld in Johannes 8:41 dat de Vader God is: ‘… We hebben maar één Vader: God.’

De Zoon

Ook de zoon is in de oude testament beschreven als God. In Jesaja 9:5 staat: ⁵Er is een ​kind​ geboren, we hebben weer een ​Koning. Hij zal over ons regeren. En zo zullen de mensen hem noemen: Wijze Bestuurder, Sterke God, Vader voor Altijd, Koning​ van de ​Vrede.

In de nieuwe testament staat het op meerdere plekken. Er worden een paar uitgelicht.

Johannes 1:1 staat namelijk: ‘¹In het begin was het Woord, het Woord het was bij God en het Woord was God.’ Dus Woord is God, maar wie is het Woord dan? Deze vraag wordt later in het hoofdstuk uitgelegd: ‘¹⁴Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van ​goedheid​ en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.’ (Johannes, 1:15). Dus het Woord is naar de aarde gekomen en heeft onder ons geleefd. Dit is een directe referentie naar Jezus Christus.

Ook in Johannes 10:30 zegt Christus het duidelijk: ‘De Vader en Ik zijn één.’

In Johannes 14:8 vraagt Filippus aan Jezus of Hij de Vader aan hem kan laten zien. Jezus antwoord hierop: ‘Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je me niet, ​Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien?’ (Johannes 14:9).

De Heilige Geest

De Heilige Geest wordt vaak als de Geest van God of de Geest van de waarheid beschreven in de Bijbel.

Een voorbeeld uit de oude testament staat in Genesis 1:2: ‘²De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water.’

In de Nieuwe Testament wordt het niet direct gezegd in Handelingen 5:3-4:

³Maar ​Petrus​ zei: ‘Ananias, waarom heb je je door ​Satan​ laten misleiden en heb je de ​heilige​ Geest​ bedrogen door een deel van de opbrengst van het stuk grond achter te houden? ⁴Je had het immers niet hoeven te verkopen, en nu je het wel verkocht hebt, had je met de opbrengst toch kunnen doen wat je wilde? Wat heeft je bezield om je zo te gedragen? Niet de mensen heb je bedrogen, maar God zelf.’ Hier zegt Petrus dat zij de Heilige Geest heeft bedrogen, dus ook God.

In Genesis geeft God al dat Hij al meerder persoonlijkheden heeft. In Genesis 1:26 staat namelijk:  ‘²⁶God zei: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken.’ Hier gebruikt God meervoud, in ons evenbeeld. Hier praat Hij tegen de verschillende persoonlijkheden.

Hiermee wordt het duidelijk wat de Heilige Drie-eenheid is.

De Orthodoxe Kerk wordt beschouwd als het lichaam van Christus. Het is een organische, levende entiteit die tot leven komt door de inwoning van de Heilige Geest in de individuele leden die samen de kerk vormen. Om de hoofdvraag te beantwoorden is het goed om ons te realiseren dat de zondagsliturgie niet eindigt aan het einde van de dienst. Zij zegt ons slechts: “Laat ons in vrede heengaan om in deze wereld te getuigen van onze Heer Jezus Christus.” Dit betekent dat ons gedrag in de rest van de week als een verlenging moet zijn van de liturgische ervaring van de zondag, want daaruit krijgen wij de kracht om de wereld te kunnen doorzien en anderen te helpen.

De goddelijke liturgie is geen zondagsplicht waaraan de orthodoxe christen wordt gehouden. De dienst is niet iets die orthodoxe christenen moeten bijwonen omdat zij anders zou zondigen.

Ons christen-zijn definieert zich niet met een reeks deelnemingen, maar door onze aanvaarding van vereniging met Christus. Wie iedere zondag immers deelneemt aan de Heilige Liturgie, leeft niet zonder zonden. Tegelijkertijd levert de kerk wel een enorme voedende bijdrage aan ons spirituele leven. Wie niet eet en drinkt, sterft. Wie spiritueel niet eet en drinkt, sterft ook.

Zo lezen wij in Hebreeën 10:24-25; “Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen

Vóór het ontstaan van het christendom brachten vele volkeren, waaronder het

Armeense volk, offers ter verheerlijking van heidense goden. In 301, na de volledige

Armeense bekering, werden de offers opnieuw geïnterpreteerd. Volgens de canon

van St. Sahak Parthev bepaalde de heilige Gregorius de Verlichter, dat in plaats van

het onnodig offeren van dieren aan afgoden, deze als aalmoezen aan de armen

moesten worden uitgedeeld. De basis van matagh, een vrijwillige donatie voor de

armen en behoeftigen, werd gelegd in de 4e eeuw en gaat door tot op de dag van

vandaag.

De heilige patriarch Nerses Shnorali heeft verklaard dat sinds de tijd van Gregorius

de Verlichter deze offers werden gebracht op het feest van de Verrijzenis van de

Heer, de heilige feesten van de Heer en de Heiligen, ter gelegenheid van de

oprichting van de Heilige Tafel. De 12e-eeuwse Armeense theoloog-filosoof Poghos

Taronatsi zegt dat men na het proeven van het Lichaam en Bloed van Christus niet

tot onheilig voedsel moet naderen, maar eerst het gezegende en gezouten vlees

moet eten en daarna pas andere etenswaren. Anders dan vroeger worden

tegenwoordig offers gebracht om van moeilijkheden te worden verlost, om succes te

behalen, om God te danken en te eren of voor pelgrimstochten. Er wordt ook een

offer gebracht ter nagedachtenis aan hen die zijn overleden. Op de weekdagen

woensdag en vrijdag, de sabbat en in de vastentijd wordt niet geofferd.

Waarom wordt het zout gezegend?

Het zout, dat wordt gebruikt voor de bereiding van het offer, wordt eerst gezegend.

“Zout is een voorbeeld van zuiverheid”, zoals Christus tegen zijn discipelen zei.

“Jullie zijn het zout der aarde’’ (Mattheüs 5:13) om de verdorvenheid van de wereld te

reinigen door de prediking van het woord. Volgens het offerritueel zegent de priester

het zout, terwijl hij psalmen en gebeden leest, met een kruisteken en geeft dit zout

vervolgens aan het dier om te eten, zodat het dier van binnen wordt gereinigd van

zijn onzuiverheden (Genesis 3), de zegen ontvangt (Genesis 1:22) en zich daarmee

onderscheidt van de anderen.

Volgens de canon van Barsegh Kesaratsi mag het offervlees niet in huis worden

bewaard als voedsel/etenswaar, maar moet het dezelfde dag aan de armen worden

uitgedeeld. Als het te offeren dier een koe is, wordt het vlees verdeeld over 40

huizen. Pas nadat het offer is uitgedeeld, mogen zij zelf plaats nemen aan tafel. Als

het dier een schaap of lam is, dan wordt het vlees verdeeld over 7 huizen. Bij een

haan wordt het vlees verdeeld over 3 huizen.

In het verleden werd de Armeense Kerk bekritiseerd van het offer, door het gelijk te

stellen met de Joodse zondeliturgie. Dit is een ongegronde bewering, want “Christus

heeft zich eenmaal geofferd om de zonden van de mens weg te nemen” (Hebreeën

9:28), en “Hij is de verzoening voor onze zonden, en niet alleen voor onze zonden,

maar ook voor de hele wereld” (1 Johannes 2:2). Matagh heeft niets te maken met

Joodse of heidense offers. Door het offer ontvangt de mens geen vergeving van zijn

zonden, maar doet hij aan naastenliefde en verzamelt hij schatten in de hemel:

“Want over hem die geen barmhartigheid heeft betoond, zal een genadeloos oordeel

komen, want barmhartigheid gaat boven het oordeel” (Jakobus 2:13). Het offer is

geen feest, maar de uitoefening van barmhartigheid en naastenliefde. “Verricht uw

liefdadigheid niet voor de ogen van de mensen, anders zult u geen beloning

ontvangen van uw Vader die in de hemel is. Maar wanneer u aalmoezen geeft, blaas

dan niet op de trompet voor het oog van de mensen, zoals de huichelaars doen in de

synagogen en op de markt, opdat zij door de mensen verheerlijkt worden… uw

rechterhand doet het, opdat uw aalmoezen verborgen blijven en uw Vader, die in het

verborgene ziet, u openlijk beloont” (Mattheüs 6:1-3).

Samengevat is de Armeense matagh een nationale christelijke en vrome ceremonie

die iedereen de gelegenheid geeft barmhartig te zijn en gezegend te worden. “Zalig

is hij die voor de armen zorgt, want de Heer zal hem op de dag des oordeels van

oneindig kwaad verlossen” (Spreuken 14:21-22).

In de Bijbel komen verschillende cijfers en getallen voor. Soms hebben deze getallen en cijfers een letterlijke en concrete betekenis, maar tegelijkertijd hebben zij ook een symbolische, diepere betekenis. Deze symboliek komt op verschillende manieren naar voren. In dit stuk zullen wij kijken naar de bijzondere positie van het getal drie in de Bijbel. Dit getal wordt in de Bijbel gebruikt als telwoord, als tijdsaanduiding en als drievoudige herhaling.

De kracht van de drievoud

Het getal drie komt maar liefst 305 keer voor in de Bijbel. We geven hierna een paar voorbeelden. Ten eerste bestaat onze lieve Heer uit drie eenheden: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dit getal wordt het Goddelijk getal genoemd. Daarnaast bestaat de mens ook uit een drie-eenheid: lichaam, ziel en geest. De kracht van de drievoud wordt ook in andere verzen veelvuldig toegepast, zoals in 1 Korintiërs 13:13 waarin staat: ‘‘ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.’’. In Matteüs 2:11 staat dat het pasgeboren kindje Jezus drie geschenken van de magiërs kreeg: Goud, wierook en mirre. In die tijd was goud een edelmetaal dat men geschikt vond als koninklijk geschenk. Wierook was een kostbare hars die werd gebruikt om een zekere geur te verspreiden die werd geassocieerd met heiligheid. Mirre was een hars dat afkomstig is uit Arabië en gebruikt werd voor medicinale doeleinden.

De derde dag

In Genesis wordt het getal drie gebruikt als tijdsaanduiding. Op de derde scheppingsdag creëert God de aanduiding van tijd. In Genesis 1:14 staat namelijk: God zei; Er moeten lichten aan het hemelgewelf komen om de dag te scheiden van de nacht. Ze moeten de seizoenen aangeven en de dagen en de jaren. Ten slotte werd Jezus het derde uur na zonsopgang gekruisigd. Na de kruisiging is Jezus op de derde dag opgestaan.

De drievoudige herhaling als stijlfiguur

In de Bijbel komt herhaling veelvoudig voor. In Johannes 13:38 zegt Jezus tegen Petrus dat de haan zal kraaien, wanneer Petrus Hem driemaal verloochend zal hebben. In Johannes 18:15-27 ontkent Petrus vervolgens driemaal dat hij een discipel van Jezus is, precies zoals Jezus had voorspeld. In Johannes 21:15-17 vraagt Jezus aan Petrus driemaal: ‘‘Simon, zoon van Johannes, heb je mij lief?’’ Waarna Petrus driemaal antwoordde dat hij Hem lief had. Wanneer in de Bijbel iets driemaal gebeurt, is er iets bijzonders aan de hand. Zoals in de ark van Noach wanneer Noach driemaal een duif laat uitvliegen om te zien of het water is weggezakt en op de aarde leven is. Bij de derde poging is de duif niet meer teruggekeerd.

We kunnen concluderen dat het getal drie een bijzondere positie in de Bijbel neemt. Het is een teken van compleetheid en volmaaktheid.

Afgelopen maand, op 28 februari 2022, is het vasten voor Pasen begonnen. Deze vasten periode duurt in totaal 48 dagen en eindigt op eerste paasdag. Het doel van vasten is om God te verheerlijken en onze geest te laten groeien om zo dichter bij God te komen. Dit kun je doen door bijvoorbeeld veganistisch te eten, geen alcohol te drinken of je onthouden van sociale media. Het christelijke vasten is geen verplichte daad, maar de Bijbel raadt ons wel aan om het vasten een plaats te geven in onze geestelijke groei.

Geestelijke groei is het proces waarin christenen steeds meer op Jezus Christus gaan lijken. Wanneer wij ons geloof in Jezus stellen, dan begint de Heilige Geest met een proces waarin we steeds meer als Jezus worden gemaakt en zo steeds meer op Zijn evenbeeld gaan lijken. Geestelijke groei wordt in de Bijbel het best omschreven in de boeken 2 Petrus 1:5-8 “Span daarom al uw krachten in om uw geloof te verrijken met deugdzaamheid, uw deugdzaamheid met kennis, uw kennis met zelfbeheersing, uw zelfbeheersing met volharding, uw volharding met vroomheid, uw vroomheid met liefde voor uw broeders en zusters, en uw liefde voor uw broeders en zusters met liefde voor allen. Als u deze eigenschappen in overvloed bezit, is uw kennis van onze Heer Jezus Christus niet nutteloos maar vruchtbaar.”

In Galaten 5:19-23 lezen we twee verschillende opsommingen: handelingen van het vlees en vruchten van de Geest. De handelingen van het vlees waren de kenmerken van onze levens voordat we voor onze redding op Christus vertrouwden. Deze handelingen zijn die activiteiten waarvoor we berouw moeten tonen, die we moeten belijden en die we met Gods hulp moeten zien te overwinnen. Wanneer we geestelijk groeien, dan zullen steeds minder van deze “handelingen van het vlees” in onze levens zichtbaar zijn. De tweede lijst geeft ons de “vruchten van de Geest”. Dit zijn onze huidige karakteristieken, nu we de verlossing in Jezus Christus hebben ervaren. Geestelijke groei betekent dat de vruchten van de Geest steeds zichtbaarder worden in het leven van een gelovige.

Geestelijke groei is een levenslang proces dat plaatsvindt wanneer we Gods Woord bestuderen en toepassen en door de Geest worden geleid. Als wij naar geestelijke groei streven, dan kunnen we tot God bidden en Hem om de wijsheid vragen op die gebieden waarop Hij ons wil laten groeien. We kunnen God vragen om ons geloof in Hem en onze kennis over Hem te doen toenemen. Het is Gods wens dat wij geestelijk groeien. God heeft ons alles gegeven wat wij nodig hebben om een geestelijke groei te ervaren. Met de hulp van de Heilige Geest kunnen wij zonden steeds meer overwinnen en geleidelijk steeds meer lijken op onze Redder, de Heer Jezus Christus.

Het christendom is een genadegodsdienst, maar wat houdt dit precies in? Dit betekent dat onze zonden zijn vergeven door de genade van God. Het leerstuk van de genade bestaat uit drie fundamentele waarheden:

1. Genade als bron voor de vergeving van zonden

De genade van God vormt het hart van het evangelie: de verzoenende dood van Zijn eniggeboren Zoon, Jezus Christus. God heeft Zijn Zoon aan onze verlossing toegewijd omwille van Zijn genade. In Efeziërs 1:7 schrijft Paulus: ‘De verlossing, die plaatsvond door Zijn bloed, en de vergeving overeenstemmend met het rijkdom van Zijn genade’. Gods genade is een wonder, omdat onze zonden daardoor vergeven zijn.

       2. Genade als motief voor het verlossingsplan

In de brief van apostel Paulus staat het volgende: ‘Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is de gave van God’ (Efeziërs 2:8). Uit deze regel blijkt dat Gods genade de grondslag vormt voor Zijn verlossingsplan en dat wij dit te danken hebben aan God Hemzelf. Daarnaast wordt verwezen naar Handelingen 15:11 waarin staat: ‘Maar wij geloven door de genade van de Heere Jezus Christus op dezelfde wijze zalig te worden als ook zij’, en Titus 3:5 waarin staat: ‘Maakte Hij ons zalig, niet op grond van de werken van rechtvaardigheid die wij gedaan hadden, maar vanwege Zijn barmhartigheid’. De verzen betekenen dat wij zonder Gods genade niet verlost kunnen worden van onze zonden.

        3. Genade als zekerheid voor het behoud van gelovigen

In 1 Petrus 1:5 staat: ‘Een gelovige zal worden bewaard in de kracht Gods, door het geloof tot de zaligheid’. Het geloof is een geschenk van de genade en als Gods genade je tot geloof heeft gebracht, dan zal Gods genade u ook bij het geloof bewaren, dit volgt uit Filippenzen 1:29. Ons geloof in Christus wordt bewaard dankzij Gods genade!

Geconcludeerd kan worden dat in de verschillende brieven van de apostelen wordt belicht dat Gods genade een bijzonder geschenk is. Het geschenk bevat een speciale gunst: redding door ons geloof in Christus.

De Heiligverklaring betekent het erkennen, accepteren en verklaren van de geestelijke daden van iemand. Deze geestelijke daden kunnen zijn: Iemand die een Heilig leven leidde, iemand die is gemarteld door hun geloof, iemand die uitzonderlijk kan prediken over het Woord van God, iemand waarbij gedurende hun leven, of na hun dood, wonderen hebben plaatsgevonden. De kerk kent 2 vormen van Heiligverklaring, namelijk individuele en collectieve Heiligverklaring. De kerk maakt geen onderscheidt tussen deze twee Heiligverklaringen, omdat zij samen één Kerk vormen. Het individu is een onderdeel van het collectief en het collectief bestaat uit individuen. 

Het doel van ons leven is in het volgende stuk van de Bijbel te lezen.

​42 Toen het dag geworden was, ging Hij naar buiten en begaf Zich naar een eenzame plaats. De menigten zochten Hem en kwamen bij Hem en probeerden Hem tegen te houden, opdat Hij niet van hen weg zou gaan. 43 Maar Hij zei tegen hen: Ik moet ook andere steden het Evangelie van het Koninkrijk van God verkondigen, want daarvoor ben Ik uitgezonden. 44 En Hij predikte in de synagogen van Galilea.’ (Lucas 4: 42-44).

En wij als gelovigen moeten ook hetzelfde doel hebben in ons leven als Hij, want Hij was naar aarde gekomen niet om gediend te worden maar om te dienen.

Het doel van ons leven wordt ook reeds verklaard door het eerste hoofdstuk van de Heilige Bijbel, wanneer de heilige auteur ons vertelt dat God de mens ‘naar zijn beeld en gelijkenis’ heeft geschapen. We stellen dus de grote liefde vast die God voor de mens heeft: Hij wenst niet dat hij een eenvoudig wezen is met bepaalde gaven, bepaalde kwaliteiten, een zekere superioriteit over de rest van de schepping, maar hij wenst dat de mens een god is door genade.

Wij moeten dus groeien in het geloof, zodat wij uiteindelijk op God lijken en zelf een god worden. Het is van belang om God met een hoofdletter en god met een kleine letter te onderscheiden. Wij moeten god worden en hiermee op God lijken.

Het Koninkrijk van God is het gene wat Jezus Christus op aarde heeft gebracht! In het Evangelie staat beschreven dat met de komst van Christus het Koninkrijk van God aan de mensen wordt gegeven. Het is niet een koninkrijk niet van deze wereld maar van God. Een Koninkrijk van eeuwig leven.

Met het koninkrijk van God wordt eigenlijk het leven met de Vader, de Zoon en de Heilige Geest bedoelt. Wij christenen, die leven in het koninkrijk van God, aanbidden onze Vader. Wij komen Zijn gebeden na en gehoorzamen Hem met de kracht van de Heilige Geest.

Onze band met God is in dit leven als een soort mysterie. Het koninkrijk van God is er wel maar je ziet het niet. Als Jezus weer terug komt op aarde zal dit Koninkrijk pas te zien zijn.

Wij geloven dus dat het koninkrijk van God al toegankelijk is voor ons. Voor de doden is dit Koninkrijk van God nog toegankelijker, omdat wij met de wereldse zonden leven en zij niet meer.

Het is daarom heel erg belangrijk dat wij nu al proberen om in het Koninkrijk van God te komen, om te leven met God, zijn woord na te leven met de kracht van de Heilige Geest. Alleen op die manier kunnen wij later het eeuwige leven betreden.

In de Nieuwe Testament van de Bijbel komt tongentaal een aantal keer voor. Er zijn twee onderscheidingen in tongentaal, namelijk de apostolische tongentaal en de tongentaal van de Korinthiërs.

De apostolische tongentaal is de Gift van de Heilige Geest aan de apostelen.

‘‘2¹Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. ²Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. ³Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, ⁴en allen werden vervuld van de Heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven. ⁵In Jeruzalem woonden destijds vrome Joden, die afkomstig waren uit ieder volk op aarde. ⁶Toen het geluid weerklonk, dromden ze samen en ze raakten geheel in verwarring doordat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken.’’ (Handelingen 2:1-6).

Dit wordt de universele taal genoemd, omdat Joden die uit verschillende plekken komen de taal hebben verstaan die de apostelen hebben gesproken.

De tongentaal van de Korinthiërs is een ander fenomeen. In de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs in hoofdstuk 12 staan de gaven van de Heilige Geest. Eén daarvan is de tongentaal, wat benoemd wordt in de Nieuwe Bijbelse Vertaling als klankentaal.

‘‘En weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om in klankentaal te spreken of om uit te leggen wat daar de betekenis van is.’’ (1 Korintiërs 12:10).

Klankentaal is dus een taal dat afkomstig is van de Heilige Geest die anderen niet begrijpen: ‘‘om uit te leggen wat daar de betekenis van is’’. Paulus legt in 1 Korintiërs 14 uit dat Tongentaal alleen gebruikt dient te worden om te spreken tot God en niet tot de mens.

‘²Iemand die in klanktaal spreekt, spreekt niet tot mensen maar alleen tot God. Niemand kan iemand die klanktaal spreekt verstaan, want door toedoen van de Geest spreekt diegene geheimtaal. ³Maar iemand die profeteert spreekt tot mensen, en wat hij zegt is opbouwend, troostend en bemoedigend. ⁴Wat iemand in klanktaal zegt is alleen opbouwend voor hemzelf; de woorden van iemand die profeteert, zijn opbouwend voor de gemeente. ⁵Ik zou willen dat u allen in klanktaal kon spreken, maar ik wil nog liever dat u profeteert. Iemand die profeteert is nuttiger dan iemand die in klanktaal spreekt, tenzij hij uitlegt wat hij zegt, zodat het opbouwend is voor de gemeente.’’ (1 Korintiërs 14:2-5).

Paulus legt uit dat de tongentaal van de Korintiërs alleen moet worden gebruikt om te spreken tot God. Want wanneer iemand voorspellingen doet in tongentaal, heeft het geen betekenis voor de mensen voor wie hij profeteert, door de liefde hieraan ten grondslag ligt. Een priester profeteert over het woord van God, omdat hij iets aan de mensen in de kerk wil leren om God beter te leren kennen, lief te hebben en de mensheid meer liefde te willen geven. Paulus zegt : ‘‘²Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.’’ (1 Korintiërs 13:2).

De orthodoxe kerk gelooft dat bepaalde personen de gave krijgen van de Heilige Geest om in tongentaal te kunnen spreken. Dit komt echter zelden voor. Zelfs de monniken in de kloosters spreken zelden in tongentaal en wanneer zij dit doen, spreken zij dit alleen met God. In tongentaal spreken is namelijk een gave die ingezet moet worden om met God te spreken en Hem daarmee te aanbidden, niet om voor een publiek te spreken.

Christen zijn houdt in eerste instantie in dat je uit je diepste van je hart een volgeling bent van Jezus Christus. Echter is een volgeling van Jezus zijn niet zo makkelijk, daar zijn veel voorwaarden aan gesteld. Door in Jezus te geloven, erken je dat Jezus de Zoon is van God en dat Jezus naar de aarde is gekomen voor ons en dat hij voor onze zonden gestorven is. ‘Wie in de Zoon gelooft heeft eeuwig leven’ (Johannes 3: 36) Een volger van God zijn betekent dat je bereidt bent jezelf opzij te zetten en te leven naar de wil van God.  Je zal God lief moeten hebben boven alles, en volledig een  Hem toegewijd zijn. Tot slot moet je het verschil maken in deze wereld, laat zien dat je een christen bent en schaam je niet voor God.

Er zijn in de afgelopen tijd veel dingen gebeurd die de wereld bezig houden. Denk hierbij aan de branden in Australië, de sprinkhanen plaag in Oost-Afrika, en natuurlijk het meest recente; het corona virus!

Als je de Bijbel gelezen hebt weet je dat dit soort epidemieën al ver van te voren voorspeld zijn.

In 2 Kronieken 7 vers 13-14 staat; ‘¹³Wanneer ik de hemel gesloten houd zodat er geen regen valt, of de sprinkhanen beveel het land kaal te vreten, of pest onder mijn volk laat uitbreken, ¹⁴en wanneer dan mijn volk, het volk dat mij toebehoort, het hoofd buigt, al biddend mijn aanwezigheid zoekt en terugkeert van zijn dwaalwegen, dan zal ik het aanhoren vanuit de hemel, zijn zonden vergeven en het land genezen.’

Het is dus op dit soort momenten heel belangrijk om te bidden tot God en om Hem om hulp te vragen!

In Matthëus 7 vers 7 staat ook;

^‘7Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan.’

Onze God wilt ons graag helpen, maar het is wel belangrijk dat we tot Hem bidden en om Zijn hulp vragen!

In 1 koningen 8 vers 37-39 staat;

³⁷Wanneer er in het land hongersnood of pest uitbreekt, wanneer het gewas wordt getroffen door korenbrand, meeldauw of vraatzuchtige sprinkhanen, wanneer het volk in eigen land door vijanden bedreigd wordt, wanneer er kortom bij enige ramp of ziekte ³⁸ook maar iemand van uw volk Israël een smeekgebed tot u richt en zijn handen heft in de richting van deze tempel – ieder onder de druk van het leed dat hem persoonlijk treft, ³⁹aanhoor hem dan vanuit de hemel, uw woonplaats, en vergeef hem. Grijp in en geef hem wat hem toekomt, want u weet wat er in hem omgaat. U alleen immers kunt de mens doorgronden.

Bid in deze tijden tot God, vraag om hulp en om verlossing van je zonden.

De naam zegt het eigenlijk al. Op deze dag vieren wij dat Jezus Christus opgevaren is naar zijn Vader in de Hemel, 40 dagen na Pasen. We vieren hemelvaart altijd op een donderdag, 10 dagen voor Pinksteren. In de Hemel zit Jezus aan de rechterhand van zijn Vader. (Efeziërs 1:20). Maar wat betekent de hemelvaart voor ons? Jezus is als eerste opgestaan uit de dood en leeft bij de Hemelse Vader. Als wij in Hem geloven, zullen wij Hem hierin volgen. Je kunt ons lichaam eigenlijk vergelijken met een ballon gevuld met helium. Onze ziel wil omhoog naar Onze Vader in de hemel, maar in deze ballon zitten stenen. Deze kun je vergelijken met onze zonden en de duivel die je juist naar beneden proberen te trekken uit de buurt van God. Het is belangrijk om de stenen uit de ballon te halen om naar boven te kunnen gaan. Zo is het dus belangrijk om de zonden te verbannen uit ons leven om naar onze Vader in de hemel te kunnen gaan.

Goede vrijdag is de dag dat we rouwen om de dood van Jezus Christus. Hij is gestorven aan het kruis ter vergeving van onze zonden om enkele dagen later weer uit de dood op te staan(Pasen).  Veertig dagen na zijn wederopstanding vaart Jezus op naar de hemel (Hemelvaart). Voor zijn opvaarding belooft hij zijn discipelen dat Hij ze niet in de steek zal laten en de Heilige Geest op ze af zal laten komen om ze te helpen met het verkondigen van Gods woord.

Op de 50^ste g na Pasen, 10 dagen na Hemelvaart, vieren we Pinksteren. Met Pinksteren gebeurde er namelijk iets bijzonders; de Heilige Geest daalde neer op de discipelen, zoals Jezus hen had beloof. Dit kun je nalezen in Handelingen 2 vers 1-4; ‘En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten.

En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.’

De apostelen zaten in Jeruzalem bij elkaar en werden op dat moment vervuld met de Heilige Geest. Ze begonnen het woord van God te verkondigen in allemaal verschillende talen. Diezelfde dag bekeerden er 3000 mensen zich tot het Christendom! Deze gebeurtenis wordt vergeleken met een oogst. Dit was de eerste oogst waarbij 3000 mensen zich bekeerden tot het Christendom! Deze oogst zal doorgaan tot iedereen gehoord heeft van het Koninkrijk van God!

¹⁹En Hij nam een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ‘Dit is Mijn Lichaam dat voor jullie gegeven wordt. Doe dit, telkens opnieuw, om Mij te gedenken.’ ²⁰Zo nam Hij na de maaltijd ook de beker, en zei: ‘Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt. – Lucas 22:19-21

Tijdens de Heilige Liturgie deelt de priester of bisschop brood en wijn uit. Wat voor betekenis heeft dit? Waarom nemen wij dit?

Het uitdelen van brood en wijn komt voort uit de laatste avondmaal van Jezus met de 12 apostelen. Dit was de laatste avondmaal van Jezus voordat hij werd verraden en gevangen genomen. Tijdens dit avondmaal breekt Christus het brood en deelt hij het uit aan de 12 apostelen, waarbij hij zegt: ‘‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt.’’ (Lucas 22:19). Ook nam hij de beker met de woorden: ‘‘Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt.’’ (Lucas 22:21). Hierdoor geloven wij dat het brood en de wijn dat door de priester wordt uitgedeeld ook daadwerkelijk het Lichaam en Bloed van Christus is.

De Heilige Liturgie werd in de tijd van de apostelen ook uitgevoerd. Dit werd in de vorm van het brood breken en de wijn delen gedaan. ‘‘Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed.’’ (Handelingen 3:42). Door de jaren heen werd dit uitgebreid door middel van krachtige gebeden en betekenisvolle hymnen, wat uiteindelijk de Heilige Liturgie heeft gevormd.

De hele dienst heeft als doel om één te worden met Christus en deel te worden van Zijn Lichaam. Dat gebeurt door onze gebeden en het innemen van Zijn Lichaam en Bloed. Wie mijn Lichaam eet en mijn Bloed drinkt, heeft eeuwig leven en hem zal ik op de laatste dag uit de dood opwekken. Mijn lichaam is het ware voedsel en mijn bloed is de ware drank. Wie mijn lichaam eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik blijf in hem (Johannes 6:54-56).

Voordat de Heilige Communie wordt uitgedeeld wordt er gebiecht in de vorm van groepsbiechten. Tijdens de groepsbiecht biedt een diaken namens het volk voor vergeving van zonden. Daarbij worden de hoofdzakelijke zonden genoemd. De priester ontslaat de gelovigen van hun zonden, waardoor zij de Heilige Communie kunnen innemen. De gave van het ontslaan van de zonden die de priester heeft gekregen komt voort vanuit Christus die het volgende tegen de apostelen zei: ‘‘al wat jullie op aarde bindend verklaren zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat jullie op aarde ontbinden zal ook in de hemel ontbonden zijn.’’ (Mattheüs 18:18).

Voor het innemen van de Heilige Communie zegt de gelovigen ‘Megha Asdoetzo/Մեղա Աստուծոյ’ wat betekent ‘Ik heb gezondigd tegen God’.

De Armeens Apostolische kerk heeft verschillende titels per functie voor de benoemde kerkdienaars. De functies zijn onderverdeeld in drie niveaus, namelijk: Sarkavag (diaken), Qahana (priester) en Episkopos (bisschop). Binnen elk van deze orders zijn rangen of onderverdelingen. De heilige orde (hiërarchie) van de kerkvaders van de Armeens Apostolische kerk is als volgt:

• Dpir (geleerde)

• Sarkavag (diaken)

• Ter Hayr (pastoor)

• Vardapet/ Hayr Surp (archimandriet)

• Episkopos / Sprazan Hayr (bisschop)

• Arkepiskopos / Srpazan Hayr (aartsbisschop)

• Katholikos / Vehapar Hayr (katholikos)

De diaken is te herkennen aan de stola-drager. Hij dient aan het altaar en leest en zingt de litanie. Verder heeft de diaken het recht om de kelk te presenteren.

Er zijn twee soorten priesters: de getrouwde priester en de celibataire (ongehuwde) priester. Een getrouwde priester wordt aangesproken als ‘Ter Hayr’. Een ongehuwde priester wordt aangesproken als ‘Hayr Surp’. Priesters hebben het recht om alle diensten en sacramenten uit te voeren, met uitzondering van de wijding. Getrouwde priesters zijn meestal pastoren van parochies en dienen de parochiale behoeften. Het celibatair priesterschap heeft een aantal rangen. De eerste rang van celibataire priester is Aphegha, wat monnik betekent. Aphegha krijgt na een schriftelijke scriptie de rang van Vartapet/Hayr Surp. Alleen een celibataire priester kan ingewijd worden om een bisschop te worden.

De bisschop heeft het recht om alle diensten en sacramenten uit te voeren, inclusief wijding. We spreken bisschoppen aan als Srpazan Hayr.

De hoofd van de Armeens Apostolische kerk wordt gekenmerkt als katholikos. Dit is geen afzonderlijke ‘gewijde’ bediening. De titel werd voor het eerst gebruikt door de katholikos van Armenië.

Karekin II is een Armeens geestelijke van de Armeens Apostolische Kerk en sinds 1999 Opperpatriarch en Katholikos van alle Armeniërs. Hij woont in de heilige Etsjmiadzin, de moeder van de Armeense kerk. De Katholikos heeft het speciaal recht bisschoppen te wijden en de Heilige Olie (Meuron) voor te bereiden. We spreken de Katholikos aan als Vehapar Hayr.

Een Ter Hayr begroet je door ‘Orhnetsek Ter Hayr’ (Օրհնեցեք Տեր Հայր) te zeggen, wat betekent ‘zegen mij Vader’. Hij antwoord dan met ‘Asdvadz orhne’ (Աստուած օհրնէ), wat betekent ‘God zegen jou’. Een Vartapet/Hayr Surp of een Srpazan Hayr begroet je door ‘Asdvadz oknagan Hayr Surp of Srpazan Hayr (Աստուած օքնական Հայր Սււրբ/Սրբազան Հայր), wat betekent Moge God uw helper zijn Heilige Vader. Hij antwoordt dan met de woorden ‘Advadz bahaban (Ասոուած պահապան), wat betekent Moge God je beschermer zijn.

“Wanneer gij vast, zet dan geen somber gezicht op zoals de schijnheiligen, want zij vertrekken hun gelaat om het aan de mensen te laten blijken. Voorwaar, Ik zeg u: zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als gij vast, zalf dan uw hoofd en was uw gezicht, zodat de mensen u vasten niet bemerken, maar slechts uw Vader, die in het verborgene is. En uw Vader, die in het verborgene ziet, zal het u openlijk vergelden.” (Mattheüs 6, 16-18)

Deze woorden, die Jezus ons bij het ingaan van het Grote Vasten toespreekt, schetsen ons de geestesgesteldheid die in deze voorbereidende periode van Pasen moet bezielen. De vastentijd moet een tijd zijn van totale innerlijke omkering. Wij moeten ons in deze periode onophoudelijk openstellen voor Gods aanwezigheid. Alles wat wij doen moet erop gericht zijn Gods woord te laten doordringen in ons dagelijks leven.

Tijdens het Grote Vasten moeten wij ons meer dan ooit inspannen om de liturgische diensten bij te wonen. Samen bidden is zo belangrijk! Het is de bevestiging dat wij de kerk zijn, dat wij behoren tot de gemeenschap van Christus. Daar voelen wij namelijk concreet dat wij samen op dezelfde weg zijn, als eenzelfde familie op weg naar Pasen. Ieder van deze zondagen brengt ons een nieuwe boodschap. In iedere goddelijke liturgie worden hemel en aarde één, is Christus in ons midden, smeedt Hij ons tot broeders en zusters, die geroepen zijn om van Hem samen te getuigen.

In de vastentijd is het zo belangrijk om in alle nederigheid en eerlijkheid naar God toe te gaan. Meer dan ooit moeten wij bewust zijn van de zwakheid van de mens: “Ik ben een zondaar, Heer.” Wij moeten ons voortdurend bewust en diep doordrongen zijn van deze realiteit. Wij zijn niet de deugdzamen, de waardigen of de onberispelijken, zoals wij ons wel afgeschilderd willen zien voor de buitenwereld. Iedere dag opnieuw maken wij fouten, kwetsen wij bewust of onbewust iemand om ons heen, zijn we koppig, hoogmoedig, willen we gelijk hebben en zijn we niet vriendelijk en attentvol jegens de ander. Dan schuiven we dat vaak af op het feit dat wij misschien nerveus zijn, te veel werk hebben, niet goed geslapen hebben, ongepast lastig gevallen worden, geen tijd hebben of omdat de situaties ons gewoonweg niet interesseren. In de vastentijd moeten wij de nederigheid juist weer terugvinden, aangezien deze de enige echte realiteit is om ons eerlijk tegenover God te plaatsen. De kerk biedt ons een bevoorrecht en sterk moment aan, waarop de heilige Geest ons tot de realiteit zal brengen.

Het Grote Vasten gaat om een uitnodiging tot meer soberheid in eten en drinken. Wij zijn in onze consumptiemaatschappij zo verwend dat wij vergeten dat voedsel en drank ook gaven Gods zijn. Het zal een uitnodiging zijn tot het laten van overdadig alcoholgebruik, niet omdat men een anti-alcoholcampagne voert, maar omdat wij ons willen openstellen voor God. Het zal een uitnodiging zijn tot het vrijwillig laten van roken; niet om gezondheidsredenen, al weten wij hoe schadelijk het roken voor de gezondheid is, maar om ons van deze nutteloze neiging te bevrijden, en in kalmte alleen God in en uit te kunnen ademen.

Wat heel belangrijk is voor deze vastentijd, is de vrijwillige keuze van onthouding, de vrije bewuste beslissing om ons lichamelijk in harmonie te brengen met onze spirituele innerlijke omkering. Onze lichamelijke onthouding heeft niet alleen betrekking op voedsel en drank, alcohol en roken, overbodige lekkernijen en andere dingen die ons aantrekken. Wij roepen ook tot onthouding van de tong door ons niet te laten verleiden tot kwaadsprekerij, want de medemens mag ons niet onverschillig zijn. Voortdurend moeten wij dienstbaar, bereidwillig, attentvol en genegen zijn. Op de plaats die God ons aangewezen heeft, moeten wij voor de anderen aanwezig zijn. Wij moeten de anderen verdragen, niet beoordelen, aanvaarden zoals zij zijn, met grote liefde. In het speciaal gebed van de Grote Vasten bidden wij: “Heer Koning, geef het mij van mijn fouten in te zien, van mijn broeder niet te beoordelen.” Inderdaad, zelfs als wij menen dat onze broeders en zusters fout doen, dan nog mogen wij hen niet beoordelen. Wij moeten vrijgevig zijn voor diegenen die onze hulp nodig hebben. Wij moeten gastvrij zijn in onze woning. Wij moeten attentvol zijn, ook voor diegenen die wij minder goed verdragen, die voor ons minder sympathiek zijn en we moeten onszelf een beetje vergeten. Een vriendelijk woord of gebaar, een glimlach, hulp in kleine dingen zullen het leven van anderen soms heel wat aangenamer maken. Jezus wil dat wij in vrede leven met alle mensen. Pas dan zijn wij ook in vrede met Hem. Vergevingsgezind zijn is de grootste uiting van liefde. Wij moeten ons bevrijden van elke spanning met andere mensen, zonder aarzelen, zonder uitstel. Geen enkel probleem mag ons hart versomberen of onze ziel bezwaren.

Samengevat kan gezegd worden dat hetgeen dat ons vooral in het Grote Vasten moet bezielen een geest van onthechting aan wereldse dingen, een geest van blijheid en vrede en een geest van vriendschap, liefde en dienstbaarheid is. De vastentijd moet inderdaad een periode zijn van vreugde en optimisme. Aangepast aan de hedendaagse levensomstandigheden zal het vasten bestaan uit het zich bevrijden van het gejaagd leven en de slechte gewoonten uit een overrompelende consumptiemaatschappij.

Om de eigenschappen van Heilige Drie-eenheid te begrijpen is het eerst belangrijk om te weten wat de Heilige Drie-eenheid betekent. Het wordt ook wel de Triniteit genoemd.

‘Want drie zijn er die getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze drie zijn één.’ (1 Johannes 5:7)

De Vader, Zoon en Heilige Geest hebben allemaal hun eigen eigenschappen, maar zij blijven samen één God. Om de Drie-eenheid uit te leggen vraag ik je naar Mattheüs 3:16-17 te lezen. Daar staat: ’Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoogkwam, opende de hemel zich voor hem en zag hij hoe de Geest van God als een duif op hem neerdaalde. En uit de hemel klonk een stem: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde.’ Wij zien hier alle drie de vormen van God voorbijkomen.

De Vader is de kern van ons geloof en Hij bestaat uit liefde. Wij kunnen Hem niet zien, maar toch weten wij dat Hij er is.

‘Alles is uit hem ontstaan, alles is door hem geschapen, alles heeft in hem zijn doel. Hem komt de eer toe tot in eeuwigheid. Amen.’ (Romeinen 11:36)

Jezus Christus (de Zoon) is God in menselijke vorm. Hij is door de Vader naar de aarde gestuurd, heeft ons Gods woord gebracht en Hij heeft ons verlost van onze zondes.

’en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost. 

Hij is door God aangewezen om door zijn dood het middel tot verzoening te zijn voor wie gelooft. Hiermee bewijst God dat hij rechtvaardig is, want in zijn verdraagzaamheid gaat hij voorbij aan de zonden die in het verleden zijn begaan. Hij wil ons nu, in deze tijd, zijn gerechtigheid bewijzen: hij laat ons zien dat hij rechtvaardig is door iedereen vrij te spreken die in Jezus gelooft.’ (Romeinen 3:24-26)

De Heilige Geest woont in de harten van de gelovigen en is er om ons te heiligen. Hij is er om ons de weg te wijzen in heel de waarheid. Hij geeft ons kracht en bemoedigt ons. Hij inspireert ons om zoals Jezus Christus te zijn in deze wereld.

’Zo is de liefde bij ons werkelijkheid geworden, en daardoor kunnen we op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus.’ (1 Johannes 4:17)

In de vorige editie hebben we het gehad over de wederkomst van Jezus Christus naar de aarde. Daarin werd duidelijk dat niemand weet wanneer Jezus terug zal komen want Hij komt als een dief in de nacht. Echter zijn er wel tekens gegeven in de Bijbel die plaats zullen vinden voor de wederkomst. Wat die tekenen zijn, gaan we vandaag bespreken.

De wederkomst van de Heer heeft een aantal voortekenen, zoals hongersnoden, oorlogen, vervolgingen. Deze voortekenen zijn vandaag de dag aan de gang zijn, en er is nooit een tijd geweest dat er geen hongersnood, oorlog of vervolging is geweest.

Daarnaast zullen er verschillende mensen zijn op aarde die verkondigen dat ze Jezus Christus zijn, we moeten waken voor deze mensen! Het is belangrijk dat je een sterk geloof hebt om deze mensen te kunnen onderscheiden van onze Heer Jezus Christus! Dit is te lezen in Mattheüs 24 vers 4-5: 4Jezus​ antwoordde hun: ‘Pas op dat niemand jullie misleidt. 5Want er zullen velen komen die mijn naam gebruiken en zeggen: “Ik ben de ​Messias,” en ze zullen veel mensen misleiden.

Onze God is een God vol liefde! Hij belooft ons ook dat hij niet terug zal komen voordat iedereen van het Evangelie heeft gehoord, hij wil iedereen een kans geven om tot verzoening te komen met God.

Christus kan ook vandaag komen, Hij kan komen en in onze harten leven. Dat betekent dat het koninkrijk van God al voor ons is gekomen. Wacht niet op de dag dat Christus zal komen en het koninkrijk van God zal vestigen, maar probeer vanaf nu het koninkrijk van God te vestigen, om het koninkrijk van God op deze aarde te herstellen.

De Heer zelf is ook de Heer over de tijd en Hij zal de tijd van de wederkomst zelf bepalen. Van ons wordt alleen vereist dat we altijd klaar staan voor de wederkomst van de Heer, om altijd gereed te zijn met onze goede daden, met onze goede wil, met liefdadigheid, met naastenliefde, met liefde voor elkaar en met de door God geschonken gave om te streven naar het goede.

Komitas Vardapet werd geboren in Kütahya in 1869. Zijn originele naam is Soghomon Soghomonian. In 1895 werd hij ingewijd als Vardapet (celibataire priester) in Etchmiadzin. Hier kreeg hij de naam Komitas. Elke zondag worden er in de kerk verschillende psalmen gezongen. De psalmen die we in de Armeense Apostolische kerk zingen zijn door verschillende componisten gecomponeerd. In de Armeens Apostolische kerk Surp Hoki in Amsterdam zingen we de psalmen op de melodie die door Komitas zijn gecomponeerd. Hij heeft de muziek van de gebeden in de Armeense Heilige Liturgie (Surb Patarak) gecomponeerd en daarmee dus veel invloed gehad op de Armeens Apostolische kerk.

Naast invloed te hebben gehad op de Armeense kerk heeft hij ook veel invloed gehad op de Armeense volksmuziek. Komitas schreef zelf muziek en zong deze. Ook heeft hij vele Armeense musici na zijn tijd geïnspireerd.

Tijdens de Armeense genocide is hij op 24 april 1915 net als honderden Armeense intellectuelen gearresteerd en gedeponeerd. Deze tragedie heeft hij overleefd, echter heeft hij hierna nooit meer gesproken, gezongen of een instrument bespeeld. Er wordt gezegd dat hij door de gebeurtenissen die hij heeft meegemaakt mentale schade heeft opgelopen. In 1919 werd hij naar het psychiatrische ziekenhuis in Parijs gebracht waar hij zijn laatste jaren heeft doorgebracht. In 1935 overleed hij op 66-jarige leeftijd.

Met het componeren van onze Heilige Liturgie en het schrijven van verschillende Armeense volksliederen heeft Komitas veel betekend voor de Armeense kerk en cultuur. Daarom wordt dit jaar zijn 150 jarig bestaan herdacht door alle Armenen over heel de wereld.

Surp Sarkis is een van de meest geliefde Heiligen bij het Armeense volk, dit omdat hij samen met 14 andere soldaten gemarteld werd omdat hij zich vasthield aan zijn geloof. Surp Sarkis ging in het leger bij het Perzische rijk. Toen de koning erachter kwam dat Sarkis christelijk was, kreeg hij van de Perzische koning het bevel om het vuur te aanbidden en offers te schenken aan de heidense goden. Sarkis weigerde en antwoordde: ‘aangezien vuur of afgodsbeelden door de mens kunnen worden vernietigd, moeten we één God aanbidden, de Heilige Drie-eenheid, die hemel en aarde heeft gecreëerd.’ Na deze woorden werd Sarkis gemarteld, gevangen genomen en vervolgens onthoofd.  Er verscheen een licht over het lichaam na zijn dood en daarom is hij ook een Heilige. Surp Sarkis wordt dit jaar gevierd op 11 februari.

Wat heel belangrijk is om te onthouden, is dat Jezus wel naar zijn Vader in de Hemel is gegaan, maar Hij ons niet in de steek heeft gelaten op deze wereld. Hij heeft gezegd dat Hij bij ons zal zijn tot in de eeuwigheid. Het bewijs daarvan is Zijn naam Immanuel, wat betekent ‘God met ons’. In Mattheus 28:20 zegt Jezus tegen Zijn leerlingen: ‘Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’ Wij kunnen Hem nu niet meer zien, raken of horen, maar wij voelen dat Hij om ons heen is,  altijd en overal waar we gaan.

Tijdens het laatste avondmaal van Jezus geeft Hij Zijn discipelen brood en wijn en vertelt Hij dat het zijn lichaam en bloed is. In de kerk hebben we dit ritueel overgenomen omdat het in de Bijbel als belangrijk wordt geacht. In Johannes 6 vers 54-56 staat het volgende: ‘Wie Mijn lichaam eet en Mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en hem zal Ik op de laatste dag uit de dood opwekken. Mijn lichaam is het ware voedsel en Mijn bloed is de ware drank. Wie Mijn lichaam eet en Mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik blijf in hem.’ De naam van de Heilige communie zegt het al, het is heilig. Het is daarom verplicht om de Heilige Communie op een lege maag te nemen.

Pasen is het meest belangrijke feest in het Christendom. Met Pasen vieren wij de wederopstanding van Jezus Christus. In de kerk wordt dan ook gezegd ‘Kristos haryav i merelots’(Jezus is uit de dood herrezen). Jezus leert ons dat de dood niet het einde is, het leven is oneindig. De wederopstanding van Jezus Christus is hier het teken van. Met het vieren van Pasen vieren wij het leven. Net als wij met kerst, de kerstman en cadeautjes hebben, hebben wij met Pasen ook symbolen die ons doen denken aan de wederopstanding van Jezus. Met Pasen hebben wij het ei. Dit symbool staat voor de wedergeboorte. Het ei staat voor het graf waarin Jezus was. Uit een ei komt een kuiken, er komt dus leven uit een ei. Net als in het graf is Jezus opgestaan uit de dood en herrezen. Dit symbool doet ons denken aan de wedergeboorte. Tegelijkertijd is dit symbool ook een gevaar, omdat we het echte verhaal al snel vergeten en met Pasen alleen aan het ei denken. Vergeet dus niet de boodschap van Jezus Christus, dat het leven oneindig is en dus dat er leven is na de dood!

Het feest van de Heilige Kruis (Khachverats) is de laatste van de 5 grote feesten. Dit feest is volledig aan het Kruis gewijd. Bij dit feest vieren we de terugkomst van het Kruis (waar Jezus aan is gekruisigd)  op de berg Golghota. Vandaar dat het feest ook ‘Khachverats’ (het kruis heffen) wordt genoemd. In het jaar 610 veroverde het Perzische rijk Jeruzalem. Zij verwoestten de stad en namen het Heilige Kruis mee naar het Perzische rijk. De Byzantijnse keizer Heraclius vormde een leger en bevrijdde het Kruis weer. Tijdens het terugbrengen van het Kruis deed het Perzische rijk weer een poging het Kruis te veroveren. Tijdens het verdedigen van deze aanval werd het kruis op een van de toppen van het Karno gebergte bewaard. Toen ze terugkwamen om het Kruis mee te nemen zagen ze op deze plaats een bron van water stromen. Deze plaats is een heilige plek geworden waar vele pelgrims komen tijdens het feest van de Kruis.

In Johannes 15:1 staat: ‘Ik ben de ware wijnstok en Mijn Vader is de wijnbouwer.’ Dit is een van de symbolen die Jezus gebruikt om zijn boodschap aan ons duidelijk te maken. Tijdens deze zegening symboliseren de ranken ons, we moeten verbonden zijn aan de wijnstok, die Jezus symboliseert. Alleen dan kunnen we rijpe en goede vruchten (druiven) afleveren. De goede vruchten staan voor de goede daden en het geloof in God. Zodra de ranken (wij) de wijnstok (Jezus) verlaten kunnen we geen vruchten (druiven) geven. 

Johannes heeft verschillende namen gekregen in de loop der jaren. De bekendste naam is natuurlijk Johannes de Doper. Johannes zelf betekent: God kent genade. De doper werd er achteraan gezet omdat Johannes vele mensen doopte in de Jordaan, waaronder Jezus    Christus. Johannes wordt ook wel eens Johannes de slaaf genoemd, dit omdat Johannes in Markus 1:7 zegt: ‘Na mij komt degene die sterker is dan ik, wie ik niet waardig ben zijn veters te strikken’. Hiermee bedoelt hij Jezus Christus.

Krikor Lusavorich is de eerste Katholikos van de Armeens Apostolische kerk. Krikor Lusavorich werkte onder de toenmalige koning Tridates. Toen hij weigerde mee te doen aan de viering van godin Anahit werd hij gevangen genomen. 13 jaar lang werd hij gevangen gehouden in een put. Naast deze put is later een kerk gebouwd, de Krikor Lusavorich kerk, waar veel gelovige mensen hedendaags nog heen gaan. Toen de Koning ziek was, zag zijn zus in een droom dat Krikor Lusavorich de koning kon genezen door voor de koning te bidden. De koning werd gezegend en gedoopt door Krikor Lusavorich en nadat hij beter werd verklaarde hij het christendom tot staatsgodsdienst in Armenië. Tussen het jaar 300 en 303 laat Krikor Lusavorich de eerste kerk bouwen, namelijk Surp Asdvadzadzin in Echmiadzin. Dit doet hij nadat hij in een visioen de opdracht van Jezus Christus krijgt om deze kerk te laten bouwen. Dit is de eerste en oudste kathedraal van de Armeens Apostolische gemeenschap.

Het doel van vasten is om God te verheerlijken en onze geest te laten groeien om zo dichter bij God te komen. Dit kun je doen door bijvoorbeeld jezelf te onthouden van voedsel, drank of slaap. Het Christelijke vasten is geen verplichte daad, maar de Bijbel raadt ons wel aan om het vasten een plaats te geven in onze geestelijke groei. De meeste mensen onthouden zich bij het vasten van bepaald voedsel, dit is natuurlijk een goede methode om te vasten maar niet de enige. Bij het vasten is het doel om onze ogen af te wenden van bepaalde zaken op de wereld om aan God te laten zien dat we de relatie met onze God serieus nemen. Dit kan voor iedereen op een andere manier. Als een bepaald persoon geen moeite heeft met het onthouden van voedsel heeft het vasten op die manier niet veel zin voor die persoon, hij kan dan bijvoorbeeld proberen een week geen sociale media te gebruiken om God te bewijzen dat hij zich kan afhouden van iets wat hem wel moeite kost. Dus alles wat je kunt opgeven om je beter op God te kunnen concentreren kan als vasten worden beschouwd. Verder is het belangrijk dat we vasten niet beschouwen als iets dat maar 1 dag duurt, het is een levensstijl waarin je God dient. Dit jaar begint het grote vasten voor Pasen op 27 februari